Samenvatting:

Carmen en Stijn, zijn een jong gelukkig stel, met veel vrienden, en een dochter van 1, Luna. Ze hebben een rustig leven, met beide een eigen bedrijf, en veel uitgaan. Dit veranderd als Carmen te horen krijgt dat ze borstkanker heeft. Het is niet zoals een half jaar terug, toen ze dezelfde pijn had en het vastgesteld werd als vals alarm. Hun leven verandert compleet. Ze waren een heel gelukkig en zorgeloos stel, maar nu gaan ze samen naar het ziekenhuis voor chemokuren.
Stijn steunt zijn vrouw thuis waar hij kan, maar hij gaat vaak vreemd. Met collega’s, vriendinnen, en met vrouwen die hij kent van het uitgaan. Ondertussen gaat het steeds slechter met Carmen, ze heeft ook al een vermoeden dat Stijn vreemdgaat.

Met carnaval ontmoet hij een hele lieve en mooie vrouw, Roos. Hij gaat eerst niet in op haar geflirt, maar daarna ontmoet hij haar nog een keer in Amsterdam, en ze krijgen een verhouding.
Met Carmen gaat het steeds slechter, de kanker is uitgezaaid naar meer organen in haar lichaam, en ze is erg moe en mager. Stijn heeft over zijn vreemdgaan verteld aan Carmen, maar niets over Roos. Nog een jaar lang gaat het steeds slechter met Carmen. Ze leeft naar het ‘einde’ toe. In de laatste dagen genieten ze als nooit te voren. Voor Luna, die op dat moment al 3 is, is het extra moeilijk. Ze beseft niet dat haar moeder er over een tijdje niet meer zal zijn. Carmen krijgt steeds meer pijn, en ze heeft het met Stijn over euthenasie gehad. Op haar laatste dag, nodigt ze iedereen uit. Ze praat op bed met iedereen, en als laatst met Stijn en Luna. Ze praten over Roos, en Carmen vergeeft Stijn. Stijn vertelt haar nu alles. Ze nemen afscheid, en de dokter komt met een drankje. Carmen drinkt het drankje op, en even later overlijdt ze.

Bespreking van de inhoud.

Personen.
- Stijn een jonge man die alles mee heeft in het leven. Een goede baan, vrouw, kind, geld. Totdat zijn vrouw Carmen borstkanker krijgt. Stijn heeft het hier heel erg moeilijk mee en weet niet goed hoe hij ermee moet omgaan. Stijn is iemand die niet monogaam kan zijn ( samenleven met een partner.) Hoe gelukkig hij ook is met zijn vriendin, hij heeft altijd een onbedwingbare drang om vreemd te gaan.
- Carmen is de vrouw van Stijn. Heeft ook een goed leven tot ze ontdekt dat ze borstkanker heeft. Ze wordt heel erg ziek maar zet alles op alles om beter te worden. Tot dat het duidelijk wordt dat het een aflopende zaak is. Ze houdt heel erg veel van Stijn en accepteert van hem dat hij af en toe vreemd gaat.

- Luna is het dochtertje van Stijn en Carmen. Ze is 1 jaar. Carmen vind het erg moeilijk om Luna achter te laten als ze dood gaat, dus schrijft ze Luna allemaal brieven voor later.
- Frenk: een collega en de beste vriend van Stijn. Hij steunt Stijn en Carmen heel veel en helpt ze overal waarmee hij kan.
- Roos: heeft een affaire met Stijn. Ze weet dat het fout is maar ze steunt hem enorm en houdt veel van hem.
- De moeder van Carmen. Ze houdt erg veel van haar dochter. Is gescheiden maar geniet er elke dag van om single te zijn.

Onderwerp en thema.
Het thema van dit boek is ‘kanker’ maar ook ‘liefde’. Kanker, omdat het gaat over Carmen, die borstkanker blijkt te hebben. En het hele verhaal gaat dan over haar lijdensweg, uiteindelijke sterfbed en haar dood. Maar ook is ‘liefde’ een belangrijk item in dit boek. Want Stijn, de hoofdpersoon, is de partner van Carmen, en waar het echt om gaat is de onvoorwaardelijke liefde en zorg die Stijn haar geeft gedurende haar ziekte. Ondanks het feit dat hij vreemdgaat, blijft hij wel bij haar, en dat is niet uit schuldgevoel, maar omdat hij gewoon ontzettend veel van Carmen houdt.

Bedoeling van de schrijver.
De bedoeling van de schrijver is om je te informeren over kanker. Hij laat je meelezen in de gedachten van de hoofdpersoon, en zo kom je van alles te weten over de ziekte, en de gevoelens van iemand die op jonge leeftijd zijn vrouw gaat verliezen. Hij wil je misschien ook waarschuwen, om altijd trouw te blijven, en niet weg te vluchten voor de dood, of voor wanneer je vrouw je nodig heeft als ze ernstig ziek is. Hoewel Stijn vaak vreemdgaat vergeeft Carmen hem keer op keer en is Stijn er wel eerlijk over.

Verder is het ook wel de bedoeling van de schrijver om je te amuseren. Niet op een lollige manier, hoewel er wel humor in zit, maar op een verdrietige manier. Je kunt helemaal met hem meeleven, en dat is ook het mooie van het boek.

Ruimte.
Het boek speelt zich voornamelijk in Amsterdam af waar Carmen en Stijn wonen.
Naast hun huis in Amsterdam komen ze natuurlijk ook veel in het ziekenhuis. Dat is in het begin het Lucas-ziekenhuis en later wordt dit het Antoni van Leeuwenhoek ziekenhuis dat gespecialiseerd is in kanker.
Het boek komt ook voor in allerlei clubs, waar Stijn vaak uitgaat, bij Roos thuis, en op het laatst in de slaapkamer van Carmen en Stijn, in het nieuwe huis.

Tijd.
Het boek speelt zich af in 1998 of 1999. Dat merk je aan modernere apparaten zoals het sms’en, wat Stijn veel doet, en de apparaten tegen kanker. Het boek duurt ongeveer twee en een half jaar (denk ik naar aanleiding van bepaalde data als verjaardagen kerst en zinnen als: het is nu een jaar geleden dat de dokter zei dat er nog niks aan de hand was). Het boek begint een paar dagen voor het bekend maken van het nieuws dat Carmen borstkanker heeft. En eindigt een dag na het overlijden van Carmen.
In totaal duurt het boek ongeveer 3 jaar.


Opbouw / spanning.
Het boek speelt zich af in een goed te volgen chronologische volgorde. Er zijn een paar kleine flashbacks, maar de grootste is eigenlijk dat ze terug gaan naar het moment dat Carmen de eerste keer bij de dokter was en er gezegd werd dat ze geen borstkanker had en dat er niks aan de hand was (dit blijkt dus later een hele grote fout te zijn geweest). Ook zijn er een paar flashforwards, bijvoorbeeld dat Carmen denkt aan het moment dat ze dood gaat, en dat Stijn en alle vrienden het huis klaar gaan maken voor het overlijden en de begrafenis.
Er zit veel spanning in het boek. Niet de spanning zoals bij een detective, dat ze allerlei informatie achterhouden, maar een ander soort spanning. Je leeft helemaal met Stijn en Carmen mee, maar er wordt geen informatie achtergehouden. Er wordt meestal direct verteld wat er gebeurd, en wat ze ergens van vinden. Dat past ook meer bij het boek. Maar het is niet zo dat het een saai boek is, juist het tegenovergestelde.

Door de ogen van... (perspectief).
Je volgt het boek door de ogen van Stijn. Je weet zijn gedachten, wat hij allemaal doet en hoe hij ergens over denkt. Ook kom je wel gedachten van Carmen te weten, maar niet zoveel als van Stijn. Eigenlijk volg je het ook door de ogen van de schrijver, want je weet dat hij het boek heeft geschreven, door de ogen van Stijn, maar hij heeft ongeveer hetzelfde meegemaakt, en dat doet je vaak denken aan de schrijver zelf.

Stijl (taalgebruik).
Het taalgebruik in het boek is vrij normaal, maar soms met moeilijke woorden, als monogaam, gedistingeerd, bedongen enzovoort. Ook praten ze in dokterstaal, met moeilijke woorden van medicijnen, maar dat is wel te volgen. Hoewel er soms nogal openlijk over seks word gepraat is het taalgebruik niet storend.

Werkelijkheid en fantasie.
Het boek is echt werkelijkheid. Er zit geen één stukje in dat fantasie is, alleen is het wel moeilijk te begrijpen soms. Bijvoorbeeld dat Carmen echt heel ziek en mager is en daardoor bijna geen kracht heeft om een glas water vast te houden. Dat ze zo ziek is en ook bijna niks helpt tegen de kanker is ook moeilijk te begrijpen. Je kunt je het gewoon niet voorstellen, heel zielig. Vooral op het eind, als Carmen besluit euthenasie te plegen, en dat ze dan nog zo blij is en vrolijk afscheid neemt van iedereen. Als Anne bijvoorbeeld uit haar kamer wegloopt, huilend, is Carmen heel vrolijk. Je kunt dan precies met Anne meeleven maar niet begrijpen dat ze haar nooit meer terugziet maar straks dood gaat.

Titelverklaring.

Letterlijk word er met de titel zijn vrouw Carmen bedoelt, die bij de dokter komt en te horen krijgt dat ze borstkanker heeft. Hierdoor krijgt haar leven een hele andere wending.
Figuurlijk word er mee bedoelt dat de titel afgeleid is van een afgezaagde mop. Over een vrouw die bij de dokter komt. Hij wou dat dit ook allemaal een grapje was.

Het motto van het boek is:
Yesterday, all my troubles seemed so far away. Hiermee wil hij duidelijk maken dat hij het liefst niks met alle problemen te maken wilt hebben. Dat alles weer zoals vroeger is, maar dat kan niet meer.

Eigen mening:

Ik vond het een prachtig boek. Ik heb er haast geen woorden voor, want het is echt heel mooi geschreven en je kunt zo goed meeleven dat het lijkt alsof het jezelf is overkomen, en dat je Carmen, Stijn, Luna en hun vrienden allemaal heel goed kent. Het is echt een aanrader, ook als je niet van boeken houdt, je leest het zo uit.