Als liefde honger lijdt door Henny Thijsing-De Boer

Hoofdpersonen; Liesbeth, Helmer en Doortje Samenvatting; Liesbeth Hartzema is 31 en vijf jaar ouder als Helmer en denkt alleen aan zichzelf. Liesbeth is mank maar heeft er zelf geen last van. Alleen schrikt het wel mannen van haar af. En Liesbeth zegt alles wat ze maar denkt. Helmer Heidema is 26. Zijn ouders waren boer en heel arm. Voor de kost moet hij bij een boer gaan werken. Hij moest zwaar werk doen. Maar nadat hij dat werk een halfjaar gedaan had zocht hij in de krant een advertentie. Hij zag dat ze een schildershulpje zochten op het hoge land van Groningen. Hij solliciteerde en werd aangenomen. Hij werd daar inwonend omdat de dorpen te ver uit elkaar lagen. Hij leerde Liesbeth kennen. Op een bepaalde manier mocht hij haar wel. Liesbeth was de dochter van de baas van het schildersbedrijf. David Hartzema heette die man. En zijn vrouw heette Mieneke Hartzema. In de loop van de jaren begon Helmer van die mensen te houden. David Hartzema bood Helmer een avondschool aan op zijn kosten. Helmer deed erg zijn best en na een aantal jaren werd hij meesterschilder. Hij had alle diploma’s die hij nodig had. David Hartzema had Helmer eindelijk waar hij hem wilde hebben. Hij wilde dat Helmer zijn zoon en opvolger van zijn bedrijf werd. Hij chanteerde Helmer door te zeggen dat het bedrijf op zijn naam zou komen te staan als hij met Liesbeth zou trouwen. Ze gingen er al van uit dat Helmer zou gaan trouwen met Liesbeth. Maar Helmer hield niet van Liesbeth. Al zou hij ooit met haar trouwen zou hij het alleen doen om haar ouders. Hij wilde die ouders geen verdriet doen. Ze hadden zo veel voor hem betekent. Op een keer krijgt hij van vreemden te horen dat allebei zijn ouders zijn omgekomen bij een kolendampvergiftiging. Liesbeth kwam op een nacht zijn kamer geruisloos binnen en kroop bij hem in bed. Hij lied zich troosten. En hij had haar die nacht zijn belofte gegeven. We gaan trouwen. Hij had die belofte gegeven toen hij Doortje Venhuizen nog niet kende. De volgende dag had Liesbeth hun trouwplannen bekend gemaakt bij haar ouders. De datum werd nog even uitgesteld om het verdriet van zijn ouders te verwerken. En het was bovendien ontzettend druk op zijn schildersbedrijf. Het burgemeestershuis moest van binnen grondig worden opgeknapt in de periode dat het burgemeestersechtpaar op vakantie waren naar het buitenland. Omdat het zo druk was ging Helmer op een ochtend in een schone witte overal naar het burgemeestershuis. Hij leerde daar Doortje Venhuizen kennen. Of in iedergeval beter kennen. Hij ging van haar houden. Doortje is een wees. Als meisje van 13 jaar kwam ze uit het tehuis naar het dorp en werd aangenomen als het dienstmeisje van mevrouw de burgemeester. Inmiddels was ze al 21. Elke dag dat hij daar ging werken dronk hij een kopje koffie met haar. En zo leerde hij haar beter kennen doordat ze allebei iets vertelden over hun eigen leven. Toen de klus bijna klaar was kwamen Helmer zijn ouders om het leven. Een dag na dat hij Liesbeth had gezocht en gevonden en hij die belofte van trouwen had gedaan en hij een kopje koffie met haar dronk kon hij zich moeilijk goed houden. Hij begon te huilen. En Doortje trooste hem. Op dat moment wist hij dat hij meer van Doortje hield dan van Liesbeth. De schildersklus duurde maar drie weken. Daarna had Doortje hem iets verteld. Ze zei dat ze op dinsdag en op donderdag avond alleen thuis was want dan gingen de burgemeester en zijn vrouw bridgen. Alleen als Helmer voor haar zou kiezen mocht hij komen. Hij beloofde dat hij zou komen. Op een avond toen Helmer genoeg moet had verzameld om tegen Liesbeth te vertellen dat hij niet met haar wilde trouwen maar met Doortje hoorde hij haar iets zeggen. ‘Je moet met mij trouwen Helmer. Ik ben zwanger’ Op dat moment stortte zijn hele wereld in een. Hij vertelde aan Doortje dat hij geen andere keus had en Doortje begreep dat wel. Liesbeth en Helmer gingen in ondertrouw en een paar weken later waren ze man en vrouw. Liesbeth woonde nog bij haar ouders in huis. Maar dat wilde ze niet langer en ze had voor hen een huisje geregeld in het villa dorp Haren. Haar ouders gingen er heen. Zes weken later vertelde Liesbeth dat ze een miskraam had gehad. Helmer werd kwaad. Hij is in een leugen van Liesbeth gestapt. Hij is met haar getrouwd omdat ze zwanger was, maar ze was dus helemaal niet zwanger. Hij verliet boos het huis en in gedachten verzonken kwam hij uiteindelijk bij het burgemeestershuis aan. Doortje liet hem binnen en hij vertelde haar alles. Zij verwarmde hem en daarna namen ze afscheid. Doortje was niet anders gewend dan dat ze alles moest delen en afstaan. Ze was immers een wees. Hij vertelde toen hij thuiskwam ook eerlijk tegen Liesbeth dat hij bij Doortje was geweest. En dat hij er verder nooit meer zou komen. Hij had afscheid genomen. Hij had immers voor Liesbeth gekozen, ondanks alles. Op een middag komt Doortje op bezoek bij Helmer. Maar Helmer is er nog niet en dan mag ze uiteindelijk toch binnenkomen van Liesbeth. Als Helmer later thuiskomt verteld Doortje hen dat ze zwanger is en dat ze het kind wil laten adopteren door Helmer. Liesbeth wilde het kind wel adopteren omdat ze dacht dat Helmer haar dan meer als zijn vrouw zou zien en haar ook een kind zou gunnen. In hoofdstuk 3 is Bernard al 14 jaar. Bernard was dus het kind van Doortje en Helmer. Liesbeth kan niet van Bernard houden omdat ze telkens weer aan Doortje moet denken. Ze is constant boos op hem. Ze liet Bernard gewoon openlijk merken dat ze hem niet om zich heen kon verdragen. Liesbeth is ongelovig. Ze gelooft niet in sprookjes. Na een tijdje blijkt dat Liesbeth een knobbeltje in haar borst heeft. Samen met Helmer gaat ze naar de dokter. Die tijd is ze veel rustiger. Ze krijgt in te zien dat niet alles om haar draait. Het knobbeltje blijkt uiteindelijk niet goed maar kwaadaardig. Liesbeth moet worden geopereerd aan haar linkerlong. Bernard werd op school altijd gezien als de slome. Hij had geen vriendjes omdat hij nooit iemand mee naar huis mocht nemen van Liesbeth. Hij wist niet anders. Toen hij 14 was wilde hij daarom ook graag van school af. En Helmer vond het goed en hij mocht komen werken als knechtje in het schildersbedrijf. Hij adviseert mensen graag over de kleuren van het behang en de verf. Op een middag komt Bernard aan zijn vader vragen of hij op stijldansen mag. Helmer vindt het eerst niet zo’n goed idee. Want daar zijn natuurlijk weer al die jongens van vroeger die hem een slome vonden. Maar dan verteld Bernard dat Marleen bruins hem heeft gevraagd. Ze kwam wel vaker in de winkel. En de laatste tijd ook niet alleen meer om verf maar soms ook gewoon alleen om Bernard. Zijn vader vindt het een prachtig idee en Bernard gaat op stijldansen. 5 jaar later…. Is Bernard 19, Helmer 54 en Liesbeth 50. Bernard is in dienst bij de landmacht in Zuidlaren. Marleen is niet meer alleen zijn jeugdvriendinnetje maar zijn vriendin. Bernard heeft uiteindelijk toch nog een heel goede vriend ontmoet. Herman heet hij. Het klikte meteen. En ze lijken ook een beetje op elkaar. Helmer vind het heel fijn voor Bernard dat hij een goede vriend heeft. Op een avond krijgt Helmer een telefoontje van Hilde. Dat was een huishoudster van oom Bernard. Hilde vraagt of Liesbeth bij oom Bernard kan komen. Oom Bernard is niet ziek maar hij sis oud en vreselijk moe van alles. Helmer zegt dat ze de volgende dag zullen komen. Hij vertelt tegen Liesbeth als hij boven komt dat ze morgen naar oom Bernard gaan. Liesbeth wil niet maar uiteindelijk gaan ze toch. Een maal aangekomen bij oom Bernard verteld ze hem de waarheid. Ze vertelt dat ze niet uit liefde is getrouwd met Helmer en dat Bernard niet haar eigen kind is, maar van Helmer en Doortje is. Oom Bernard verteld dat geld altijd een grote rol had gespeeld in zijn leven. Maar nadat zijn vrouw was overleden zag hij in dat hij van haar hield. En niet alleen om het geld waar het in die tijd om draaide. Oom Bernard had in zijn testament op laten schrijven dat de erfenis naar Liesbeth zou gaan op 1 voorwaarde dat ze getrouwd moest zijn en een kind moest hebben. Nu ze dit alles had en verteld had kreeg oom Bernard spijt van wat hij toen had gezegd en vertelde dat hij zijn testament had laten herschrijven. De woorden die oom Bernard toen tegen Liesbeth had verteld hadden veel indruk op haar gemaakt. Later toen ze weer thuis waren had Liesbeth tegen Helmer gezegd: ‘Dat ene huis, daar op de Veluwe, is net een magneet met een onwaarschijnlijk grote aantrekkingskracht. Ik moet er heen, er wachten daar twee mensen op me die van me houden.’ Dat een mens niet een heel leven zonder liefde kon bewees Liesbeth. Ze kon Helmer niet liefhebben maar ze hield van haar oom en van Hilde Wagenaar het meest. Zelf zei ze; ‘Ik leef daar en hier.....adem ik enkel.’ Liesbeth ging vaak naar de Veluwe en bleef er lang. In het weekend toen de jongens verlof hadden gingen ze naar het huis van Herman. Doortje maakte kennis met Bernard. Toen ze Bernard voor het eerst zag wist ze dat dit haar zoon was. Hij leek sprekend op Helmer. En toen ze later aan tafel op een bepaald moment hun achternamen vertelden schrok Doortje. Bernard heette Heidema. En Bernard kwam te weten dat Helmer Venhuizen heette. Uiteindelijk overleidt Liesbeth aan haar ziekte en haar oom overlijdt ook. Ze heeft uiteindelijk spijt van de erfenis. En verteld Bernard rare dingen over een zwarte doos die afgesloten is waarvan hij niets snapt. Uiteindelijk ontmoeten Doortje en Helmer elkaar weer in het ziekenhuis. Omdat Bernard met zijn vader naar zijn zogenaamde vriend komt kijken, en Doortje naar haar zoon. Dan blijkt dus uiteindelijk dat ze allemaal familie zijn en dat Bernard en Herman een tweeling zijn. In het begin verloopt het allemaal nog een beetje stroef en is het een beetje onbegrijpelijk maar uiteindelijk komt het allemaal weer goed en houden Helmer en Doortje toch weer van elkaar. (Het is geen literatuur omdat het een klein beetje voorspelbaar is. Je kunt eigenlijk van te voren al weten dat het goed zal aflopen en dat op een bepaalde manier Liesbeth uit hun leven zou gaan verdwijnen en dat Doortje en Helmer weer bij elkaar zouden komen).