Zakelijke gegevens
Auteur: de schrijver van het verhaal is niet bekend.
Titel verhaal: Lanceloet en het hert met de witte voet.
Uitgever: Taal en teken, Leeuwarden 1989 2e druk. Vertaald door H.Adema, 47 pagina´s.
Genre: hoofse riderroman. Dit boek is een duidelijk voorbeeld van een hoofse roman. De opdracht in dit verhaal is het bemachtigen van iets als een minnedienst. Als beloning voor hetgeen geleverd wordt, mag de ridder die de opdracht kan vervullen trouwen met de koningin. Toch is er in dit boek niet sprake van een ideale hoofse liefde, maar dat leg ik later nog uit.
Eerste reactie
Keuze: Ik vond de titel nogal raar en was nieuwsgierig naar de inhoud van het boek naar aanleiding daarvan.
Inhoud: Het boek is me reuze meegevallen. Ik had vooraf niet kunnen
denken dat een boek , met een verhaal dat in een heel andere tijd speelt, zo boeiend kon zijn. Ik vond het wel jammer dat sommige situaties maar heel oppervlakkig belicht worden en dat maakt het boek minder spannend en diepgaand. Ook het overdrijven van sommige zaken zoals het aantal leenmannen en de bedlakens van Walewein mocht dat wel wat minder vaak gebeuren. Al met al vond ik het een goed, kort en krachtig boekje dat heel interessant was om te lezen.
Samenvatting
Dit verhaal speelt zich af in een tijd dat ridders heel hoog in aanzien stonden in de maatschappij en zij de koningin konden trouwen als zij een heldhaftige daad zouden verrichten (een minnedienst). In dit verhaal kwam een jonkvrouw naar het kasteel van Arthur samen met haar witte hondje. Ze vertelde aan koning Arthur dat zij gehoord had over een prachtig groen bos dat tussen twee bergen was gesitueerd en was omgeven door een lange muur. Het bos was maar op een plaats bereikbaar: door een klein hekje in de muur. In dat prachtige bos liep een hert rond dat gekenmerkt werd doordat hij een witte voet had en dat hert was heer en meester van het bos. Dat hert werd niet alleen door een hoge muur beschermd, maar ook door bloeddorstige, onverslaanbare leeuwen die met z´n zevenen iedere ridder aankonden om het hert te beschermen. De jonkvrouw vertelde koning Arthur dat degene die de koningin de witte voet van het hert zou brengen als beloning met de koningin zou mogen trouwen. Die ridder mocht zich heel gelukkig prijzen, want de koningin was van ongekende schoonheid, ze zou zelfs mooier zijn dan de felste gele zonnestraal. Degene die de uidaging aan zou gaan, werd door het witte hondje van de jonkvrouw voorgegaan om zo het witte hert te traceren.
De eerste die zo dapper was om de strijd aan te gaan was een hofmaarschalk van Arthur die de naam Keye droeg. Keye ging ook vol goede moed achter het hondje aan richting bos, maar bereikte het poortje dat toegang gaf tot het bos nooit. Want toen Keye bij een rivier voor het poortje was aangekomen zag hij dat dat hij die diepe rivier niet over wilde steken in tegenstelling tot het hondje (hij deed het wel en kwam ook weer terug). Keye schaamde zich en keerde terug met de smoes dat hij ziek was geworden en niet verder kon gaan. Hij dacht er nog even aan om het hondje met zijn zwaard dood te slaan, maar hij kon het beestje niet bijhouden. Tot zover Keye.
Toen Lancelot het verhaal over het hert met de witte voet hoorde, besloot hij onmiddellijk in zijn uitrusting op jacht te gaan om de witte voet van het hert aan de koningin te kunnen brengen. Bij Lancelot was het motief om dit te doen wel anders. hij wilde eer en bevestiging van zijn heldhaftige status en hij had geen interesse in het huwelijk dat hij met de koningin zou mogen sluiten. Ook Lancelot geraakte tot aan de rivier waar Keye rechtsomkeert had gemaakt, maar hij besloot het witte hondje te volgen en de rivier wel over te steken. Aan de overkant van de rivier rustte hij even uit en liet hij zijn paard opdrogen om vervolgens zijn reis voort te zetten.
Lancelot werd al door de leeuwen opgemerkt voordat hij bij de poort was aangekomen. De zeven leeuwen vielen Lancelot gelijk aan. Oorspronkelijk waren de leeuwen met z´n tienen, maar er waren eerder al drie vermoord door een ridder die zijn eigen leven ook had moeten geven. Lancelot raakte drie leeuwen dodelijk met zijn zwaard en de andere leeuwen versloeg hij pas na een gevecht waarbij Lancelot zelf ook zwaar gewond raakte. Hij dankte God dat hij nog leefde en sprong gehavend weer op het paard om zijn reis te vervolgen.
Het witte hondje sprintte kwiek voor het paard met de vermoeide Lancelot uit en kreeg het hert met de witte voet in het vizier. Lancelot zag hoe het hondje het beest doodde en hij sneed de witte voet van het dier af. Nadat hij dat gedaan had, viel hij neer en kon zich bijna niet meer bewegen. Ineens kwam er een ridder langs en Lancelot vertrouwde deze ridder zoveel dat hij hem de witte voet meegaf om aan de koningin te geven. Een domme zet van Lancelot, want de eerloze ridder stak de zwaargewonde Lancelot met zijn zwaard en reed vreugdevol terug naar het kasteel van de koningin omdat hij nu met haar zou mogen trouwen. De ridder vertelde de jonkvrouw over zijn avonturen in het bos en zei dat hij de leeuwen heldhaftig had verslagen en ook het hert had gedood om de witte voet te bemachtigen. De jonkvrouw was erg teleurgesteld met deze ongemanierde ridder en huilde van ongeluk. De ridders die bij Arthur vandaan kwamen waren doorgaans erg hoffelijk en ontwikkeld en dat kon deze ridder helemaal niet waarmaken !
De koningin riep alle ridders en drie koningen bij elkaar om haar te adviseren over hetgeen zij moest doen. Meer dan zesduizend leenmannen hadden zich bij de koningin verzameld en die haar adviseurs dan ook zorgvuldig uit. Die adviseurs riepen de eerloze ridder op het matje en konden hem niet echt op een leugen betrappen. Zij adviseerden de koningin daarom ook om het huwelijk met de ridder 14 dagen uit te stellen omdat er in die periode nog veel kon gebeuren. De koningin hoopte en huilde op een goede afloop………………………………………………
Inmiddels maakte Walewein zich ernstige zorgen over Lancelot omdat hij niks van hem gehoord had. Hij vertrok uit Kardole met zijn wapenuitrusting en paard en hoopte dat God hem naar Lancelot zou sturen. Dat gebeurde uiteindelijk ook en Walenwein vond de zwaargewonde Lancelot die hem het hele verhaal over de ridder en zijn smerige daad vertelde. Walewein bracht Lancelot naar de beste dokter die er was en liet hem daar verzorgen. Walewein keerde terug naar de koningin omdat het huwelijk spoedig voltrokken zou gaan worden. Alles was al gereed voor het huwelijk toen Walewein aankwam en het verhaal onder de aanwezigen verspreidde. Hij daagde de ridder uit om een gevecht met hem aan te gaan. De ridder bleef liegen over zijn daad en besloot het gevecht aan te gaan om te laten zien dat hij echt in staat was een heldendaad te verrichten. Walewein bleek echter veel te sterk en versloeg de ridder. De koningin was opgelucht en vroeg walewein om Lancelot te gaan halen.
Lancelot was nog steeds niet hersteld toen hij Walewein weer terugzag die hem vroeg mee terug te gaan naar de koningin. Toen Lancelot weer op volle kracht was, keerde hij samen met Walewein terug naar het kasteel van de koningin waar Lancelot als een held werd ontvangen door iedereen, inclusief de koningin. Hij weigerde echter met de koningin te trouwen omdat hij smoorverliefd was op koningin Gueneverre ( nota bene de vrouw van koning Arthur). Lancelot kreeg uiteindelijk dus alle lof die hij verdiend had en zo eindigt het verhaal positief voor hem én Walewein . Alleen de koningin was een beetje teleurgesteld, want zij had graag met iemand als Lancelot willen trouwen.
Herkomst boek
Het boek is rond 1300 geschreven en behoort tot het Haagse manuscript. Het beslaat in totaal 5 pagina´s van het totaal aantal pagina´s van 480. Helaas zijn twee bladzijden kwijt geraakt en is het het handschrift van de onbekende schrijver niet duidelijk. Dit verhaal behoorde toe aan de heer Lodewijk van Velthem, zijn naam staat op de kaft geschreven. Men is nog steeds niet zeker waar het oorspronkelijke verhaal vandaan komt en of het echt middel-Nederlands is. het verhaal is in ieder geval voortgevloeid uit de Franse literatuur van de 12e en 13e eeuw, maar is niet per se afkomstig uit Frankrijk.
Plaats in de geschiedenis
Het verhaal "Lanceloet en het hert met de witte voet" speelt rond 1200. In die tijd waren Nederland en Belgie een deel van het Frankische rijk onder leiding van Karel de Grote. Dit rijk was aanvankelijk zeer verdeeld maar door huwelijken, erfenissen en veroveringen werden de delen (gouwen) steeds meer een eenheid. De late middeleeuwen kenden een enrome groei van welvaart en eenheid. Het was in tegenstelling tot de vroege middeleeuwen een vrij rustige periode waarin steden opbloeiden en de vraag naar allerlei landbouwprodukten sterk steeg. Het was ook een tijd waarin ridders nog steeds vereerd werden en veel nieuwe uitvindingen gedaan werden. Ook was er sprake van een standenmaatschappij waarin adel, de geestelijkheid en de boeren van elkaar waren gescheiden.
Hoofse ridderromans
Hoofse ridderromans, oftewel Arthurromans, zijn romantische verhalen waarin ideale situaties worden geschetst. De stof voor de hoofse romans werd vooral ontleend aan drie cultuursferen:
-de klassieke oudheid
-de Oosterse wereld
-sprookjes uit de Britse en Keltische cultuur.
Het verhaal dat ik gelezen heb is een typisch voorbeeld van een Britse hoofse roman. De eigenschappen van een hoofse roman zijn duidelijk aanwezig. De centrale opdracht, het bemachtigen van de witte voet, is een voorbeeld van een minnedienst. De nadrukkelijke vermelding dat de ridders bij hun aankomst hartelijk verwelkomd worden en ook de uitgebreide beschrijving van Waleweins prachtige bed tonen aan dat men streeft naar verfijning. wel is opvallend dat Lancelot niet de koningin trouwt, wat meestal wel gebeurt in hoofse roman. Daarom is er in dit boek ook niet echt sprake van een ideale hoofse liefde.
Auteur: de schrijver van het verhaal is niet bekend.
Titel verhaal: Lanceloet en het hert met de witte voet.
Uitgever: Taal en teken, Leeuwarden 1989 2e druk. Vertaald door H.Adema, 47 pagina´s.
Genre: hoofse riderroman. Dit boek is een duidelijk voorbeeld van een hoofse roman. De opdracht in dit verhaal is het bemachtigen van iets als een minnedienst. Als beloning voor hetgeen geleverd wordt, mag de ridder die de opdracht kan vervullen trouwen met de koningin. Toch is er in dit boek niet sprake van een ideale hoofse liefde, maar dat leg ik later nog uit.
Eerste reactie
Inhoud: Het boek is me reuze meegevallen. Ik had vooraf niet kunnen
denken dat een boek , met een verhaal dat in een heel andere tijd speelt, zo boeiend kon zijn. Ik vond het wel jammer dat sommige situaties maar heel oppervlakkig belicht worden en dat maakt het boek minder spannend en diepgaand. Ook het overdrijven van sommige zaken zoals het aantal leenmannen en de bedlakens van Walewein mocht dat wel wat minder vaak gebeuren. Al met al vond ik het een goed, kort en krachtig boekje dat heel interessant was om te lezen.
Samenvatting
Dit verhaal speelt zich af in een tijd dat ridders heel hoog in aanzien stonden in de maatschappij en zij de koningin konden trouwen als zij een heldhaftige daad zouden verrichten (een minnedienst). In dit verhaal kwam een jonkvrouw naar het kasteel van Arthur samen met haar witte hondje. Ze vertelde aan koning Arthur dat zij gehoord had over een prachtig groen bos dat tussen twee bergen was gesitueerd en was omgeven door een lange muur. Het bos was maar op een plaats bereikbaar: door een klein hekje in de muur. In dat prachtige bos liep een hert rond dat gekenmerkt werd doordat hij een witte voet had en dat hert was heer en meester van het bos. Dat hert werd niet alleen door een hoge muur beschermd, maar ook door bloeddorstige, onverslaanbare leeuwen die met z´n zevenen iedere ridder aankonden om het hert te beschermen. De jonkvrouw vertelde koning Arthur dat degene die de koningin de witte voet van het hert zou brengen als beloning met de koningin zou mogen trouwen. Die ridder mocht zich heel gelukkig prijzen, want de koningin was van ongekende schoonheid, ze zou zelfs mooier zijn dan de felste gele zonnestraal. Degene die de uidaging aan zou gaan, werd door het witte hondje van de jonkvrouw voorgegaan om zo het witte hert te traceren.
De eerste die zo dapper was om de strijd aan te gaan was een hofmaarschalk van Arthur die de naam Keye droeg. Keye ging ook vol goede moed achter het hondje aan richting bos, maar bereikte het poortje dat toegang gaf tot het bos nooit. Want toen Keye bij een rivier voor het poortje was aangekomen zag hij dat dat hij die diepe rivier niet over wilde steken in tegenstelling tot het hondje (hij deed het wel en kwam ook weer terug). Keye schaamde zich en keerde terug met de smoes dat hij ziek was geworden en niet verder kon gaan. Hij dacht er nog even aan om het hondje met zijn zwaard dood te slaan, maar hij kon het beestje niet bijhouden. Tot zover Keye.
Toen Lancelot het verhaal over het hert met de witte voet hoorde, besloot hij onmiddellijk in zijn uitrusting op jacht te gaan om de witte voet van het hert aan de koningin te kunnen brengen. Bij Lancelot was het motief om dit te doen wel anders. hij wilde eer en bevestiging van zijn heldhaftige status en hij had geen interesse in het huwelijk dat hij met de koningin zou mogen sluiten. Ook Lancelot geraakte tot aan de rivier waar Keye rechtsomkeert had gemaakt, maar hij besloot het witte hondje te volgen en de rivier wel over te steken. Aan de overkant van de rivier rustte hij even uit en liet hij zijn paard opdrogen om vervolgens zijn reis voort te zetten.
Lancelot werd al door de leeuwen opgemerkt voordat hij bij de poort was aangekomen. De zeven leeuwen vielen Lancelot gelijk aan. Oorspronkelijk waren de leeuwen met z´n tienen, maar er waren eerder al drie vermoord door een ridder die zijn eigen leven ook had moeten geven. Lancelot raakte drie leeuwen dodelijk met zijn zwaard en de andere leeuwen versloeg hij pas na een gevecht waarbij Lancelot zelf ook zwaar gewond raakte. Hij dankte God dat hij nog leefde en sprong gehavend weer op het paard om zijn reis te vervolgen.
Het witte hondje sprintte kwiek voor het paard met de vermoeide Lancelot uit en kreeg het hert met de witte voet in het vizier. Lancelot zag hoe het hondje het beest doodde en hij sneed de witte voet van het dier af. Nadat hij dat gedaan had, viel hij neer en kon zich bijna niet meer bewegen. Ineens kwam er een ridder langs en Lancelot vertrouwde deze ridder zoveel dat hij hem de witte voet meegaf om aan de koningin te geven. Een domme zet van Lancelot, want de eerloze ridder stak de zwaargewonde Lancelot met zijn zwaard en reed vreugdevol terug naar het kasteel van de koningin omdat hij nu met haar zou mogen trouwen. De ridder vertelde de jonkvrouw over zijn avonturen in het bos en zei dat hij de leeuwen heldhaftig had verslagen en ook het hert had gedood om de witte voet te bemachtigen. De jonkvrouw was erg teleurgesteld met deze ongemanierde ridder en huilde van ongeluk. De ridders die bij Arthur vandaan kwamen waren doorgaans erg hoffelijk en ontwikkeld en dat kon deze ridder helemaal niet waarmaken !
Inmiddels maakte Walewein zich ernstige zorgen over Lancelot omdat hij niks van hem gehoord had. Hij vertrok uit Kardole met zijn wapenuitrusting en paard en hoopte dat God hem naar Lancelot zou sturen. Dat gebeurde uiteindelijk ook en Walenwein vond de zwaargewonde Lancelot die hem het hele verhaal over de ridder en zijn smerige daad vertelde. Walewein bracht Lancelot naar de beste dokter die er was en liet hem daar verzorgen. Walewein keerde terug naar de koningin omdat het huwelijk spoedig voltrokken zou gaan worden. Alles was al gereed voor het huwelijk toen Walewein aankwam en het verhaal onder de aanwezigen verspreidde. Hij daagde de ridder uit om een gevecht met hem aan te gaan. De ridder bleef liegen over zijn daad en besloot het gevecht aan te gaan om te laten zien dat hij echt in staat was een heldendaad te verrichten. Walewein bleek echter veel te sterk en versloeg de ridder. De koningin was opgelucht en vroeg walewein om Lancelot te gaan halen.
Lancelot was nog steeds niet hersteld toen hij Walewein weer terugzag die hem vroeg mee terug te gaan naar de koningin. Toen Lancelot weer op volle kracht was, keerde hij samen met Walewein terug naar het kasteel van de koningin waar Lancelot als een held werd ontvangen door iedereen, inclusief de koningin. Hij weigerde echter met de koningin te trouwen omdat hij smoorverliefd was op koningin Gueneverre ( nota bene de vrouw van koning Arthur). Lancelot kreeg uiteindelijk dus alle lof die hij verdiend had en zo eindigt het verhaal positief voor hem én Walewein . Alleen de koningin was een beetje teleurgesteld, want zij had graag met iemand als Lancelot willen trouwen.
Herkomst boek
Het boek is rond 1300 geschreven en behoort tot het Haagse manuscript. Het beslaat in totaal 5 pagina´s van het totaal aantal pagina´s van 480. Helaas zijn twee bladzijden kwijt geraakt en is het het handschrift van de onbekende schrijver niet duidelijk. Dit verhaal behoorde toe aan de heer Lodewijk van Velthem, zijn naam staat op de kaft geschreven. Men is nog steeds niet zeker waar het oorspronkelijke verhaal vandaan komt en of het echt middel-Nederlands is. het verhaal is in ieder geval voortgevloeid uit de Franse literatuur van de 12e en 13e eeuw, maar is niet per se afkomstig uit Frankrijk.
Plaats in de geschiedenis
Het verhaal "Lanceloet en het hert met de witte voet" speelt rond 1200. In die tijd waren Nederland en Belgie een deel van het Frankische rijk onder leiding van Karel de Grote. Dit rijk was aanvankelijk zeer verdeeld maar door huwelijken, erfenissen en veroveringen werden de delen (gouwen) steeds meer een eenheid. De late middeleeuwen kenden een enrome groei van welvaart en eenheid. Het was in tegenstelling tot de vroege middeleeuwen een vrij rustige periode waarin steden opbloeiden en de vraag naar allerlei landbouwprodukten sterk steeg. Het was ook een tijd waarin ridders nog steeds vereerd werden en veel nieuwe uitvindingen gedaan werden. Ook was er sprake van een standenmaatschappij waarin adel, de geestelijkheid en de boeren van elkaar waren gescheiden.
Hoofse ridderromans
Hoofse ridderromans, oftewel Arthurromans, zijn romantische verhalen waarin ideale situaties worden geschetst. De stof voor de hoofse romans werd vooral ontleend aan drie cultuursferen:
-de klassieke oudheid
-de Oosterse wereld
-sprookjes uit de Britse en Keltische cultuur.
Het verhaal dat ik gelezen heb is een typisch voorbeeld van een Britse hoofse roman. De eigenschappen van een hoofse roman zijn duidelijk aanwezig. De centrale opdracht, het bemachtigen van de witte voet, is een voorbeeld van een minnedienst. De nadrukkelijke vermelding dat de ridders bij hun aankomst hartelijk verwelkomd worden en ook de uitgebreide beschrijving van Waleweins prachtige bed tonen aan dat men streeft naar verfijning. wel is opvallend dat Lancelot niet de koningin trouwt, wat meestal wel gebeurt in hoofse roman. Daarom is er in dit boek ook niet echt sprake van een ideale hoofse liefde.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden