Personages: Het hele verhaal draait om Chaja. Ze is een Joodse vrouw, rond de 20 jaar. Ze studeert filosofie in Antwerpen. Maar later verandert ze van studie. ’S Ochtends werk Chaja bij een bloemist, maar in de middag past zij op de kinderen van de Kalman, een streng orthodoxe familie. Haar ouders hebben de oorlog meegemaakt en kunnen daar allebei niet mee leven. Chaja is een oorlogsslachtoffer van de tweede generatie en leeft net als haar ouders nog elke dag met die herinnering. Als Chaja Simcha leert kennen, de jongste zoon van de familie Chaja, gaat ze zich meer verdiepen in de filosofie en gaat zich afvragen waarom ze leeft. Naarmate ze Simcha beter leert kennen, wordt ze rustiger en begin zichzelf beter kennen. Na de dood van Simcha kiest ze ervoor om te stoppen met filosofie en gaat daarvoor in de plaats natuurkunde studeren. (Tot vreugde van haar vader) Simcha: is de jongste zoon van de familie Kalman, waar Chaja oppast. Het is een heel ernstig en lief jongetje dat niet zindelijk is. En dat maakt de vader van Simcha boos. En vertelt telkens verhalen aan Simcha dat als hij nog een keer in bed plast, de geesten hem dan zouden komen straffen. Hij is heel erg op eendjes gesteld en Chaja is de enige die hij vertrouwt. Aan het einde van het verhaal gaat Simcha dood, hij is verdronken in de parkvijver, bij de eendjes. Iedereen denkt dat iemand hem heeft vermoord en hem daarna in de vijver heeft gegooid. Ik denk dat hij zichzelf heeft vermoord, omdat hij Chaja niet een week heeft gezien. Want Chaja heeft ruzie gehad met de conciërge van de flat, waar de familie Kalman woont. Concierge: hij werkt in de flat van de familie Kalman, hij is een jodenhater. Als hij een keer duidelijk wilt maken dat liftdeur dichtmoet, duwt hij het handje van Simcha ertussen, Chaja wilt dat tegen houden, maar scheurt de jas van de concierge kapot. Maar dat maakt het nog erger, want hij eist een schadevergoeding. Door dit ongeval mag Chaja een week niet meer komen oppassen op advies van Mevrouw Kalman. Meneer (Jacov) Apfelschnitt, de bovenbuurman van de ouders van Chaja. Een man van rond de vijftig jaar, die heel makkelijk tegen het leven opkijkt. De kinderen noemen hem: de Koning van de lange Kievitstraat. Chaja heeft veel vertrouwen in hem en vraagt vaak raad aan hem. Familie Kalman: Het gezin bestaat uit meneer Kalman, mevrouw Kalman, Tzivja, Esja (5 maanden oude tweeling) Avrom en Dov ( oudere broertjes van Simcha) En Simcha. De vader is zeer negatief over Chaja en vindt dat haar vrouw een verkeerde keuze heeft gemaakt over hun oppas. De moeder heeft er niet zoveel problemen mee, maar haar man heeft wel veel invloed op haar. Dus luistert en doet alles wat haar man zegt. Aan het einde van het verhaal is de relatie tussen mevrouw Kalman en Chaja beter en accepteert ze Chaja en de mening van man kan haar niks schelen. Over de ouders van Chaja heb ik niet zo veel informatie. Ik weet alleen dat Chaja haar ouders niet zo vaak opzoekt. Haar vader is op zoek naar zijn koffers, die hij in de oorlog heeft verstopt. Haar moeder praat alleen maar over onbelangrijke dingen. Sophie, een medestudente. Haar grote passie is: ‘Nietsche en zijn leerstuk’ Sophie doet haar uiterste best om Chaja te bekeren, die wil daar namelijk niets van hebben. Totdat Sophie erachter komt dat Chaja Joodse is, dan is het contact over. Samenvatting: Chaja, een Antwerpse met een Joodse achtergrond vertelt over haar verleden, toen ze filosofie studeerde. Ze heeft verscheidene baantjes om haar studie te betalen: ze werkt bij een bloemenwinkel en wast borden in een restaurant. Dat laatste baantje zegt ze op, als ze voor de chassidische (streng Joodse) familie Kalman gaat werken. Ze moet voor de kinderen Avrom, Dov, Tzivja, Esja en Simcha zorgen. Al gauw merkt ze, dat ze Simcha het liefst vindt. Hij is een klein mannetje en hij is gek van eendjes. Op aanraden van meneer Apfelschnitt, een principiële Joodse man met een zacht karakter, gaat ze op bezoek bij haar ouders, die nog geen half uurtje lopen van haar af wonen. Het valt haar op dat haar moeder nooit over de Tweede Wereldoorlog praat, hoewel ze in een concentratiekamp heeft gezeten. Haar moeder vertelt haar, dat haar vader twee koffers op wil graven met herinneringen uit WOII. Moeder zelf is hier tegen: ze wil niet nog eens aan het verleden herinnerd worden. Als ze bij de fam. Kalman gaat werken, hoort ze van één van de kinderen dat hun vader haar achter haar rug om Gomer noemt. Hij vindt haar dus een verraadster van het Jodendom. Al snel merkt de hoofdpersoon dat ze het niet met de conciërge kan vinden. Hij sluit haar buiten, als ze terugkeert van een wandeling met Simcha. Als ze dit tegen mevrouw Kalman vertelt, reageert ze heel berustend. Hier kan de hoofdpersoon niet tegen. Pesach was op komst en dat was te merken aan de activiteit in de Joodse gemeenschap. De studente gaat met Simcha wandelen. Als ze op de bank gaat zitten, ziet ze dat daar STINKJODEN op gekalkt is. Door al haar werk ziet de hoofdpersoon haar medestudenten nog maar weinig. Een studente, genaamd Sophie, loopt vaak achter haar aan. Ze heeft veel discussies met haar over de ideeën van Friedrich Nietzsche, die vindt dat we onszelf meer moeten laten gaan. Volgens Sophie wordt de hoofdpersoon hierin gehinderd door haar katholieke achtergrond. Daarop vertelt de hoofdpersoon, dat ze Joodse is. Hiervan schrikt Sophie wel even. Meneer Apfelschnitt wordt ziek. De hoofdpersoon gaat op bezoek. De twee hebben een gesprek over de oorlog, de Jodenhaat enz. Bij de familie Kalman hoort ze aan, dat Simcha voorleest uit het "leerboek voor de jeugd". Hierin wordt in gewichtig taalgebruik uiteengezet hoe een Jood zich dient te gedragen. Zelf verzint ze een "Bijbel voor de eendjes" en "leest" die "voor". Meneer en mevrouw Kalman moeten 's avonds weg en vragen de hoofdpersoon of ze op wil passen. Ze kan met de familie eten. Hier ziet ze niet zoveel in, omdat ze weet, dat meneer Kalman een hekel aan haar heeft. Er gebeurt bijna een ongeluk, als de hoofdpersoon met Simcha de lift in wil gaan. De conciërge is zo kwaad, dat iemand het hekje boven open heeft laten staat, dat hij de hand van Simcha pakt en deze met het hekje probeert te vermorzelen. De "oppas" weet dit te voorkomen, door een voet voor het hekje te steken en vervolgens, na een stoot gehad te hebben, aan de jas van de conciërge te gaan hangen. Hierdoor scheurt de jas. De conciërge wil hier vijftienhondert frank voor hebben, maar de hoofdpersoon weigert dit principieel. Doordat zij voortdurend weigert, roept de hoofdpersoon het over zich af, dat de conciërge haar insluit. Ze kan de flat niet uit. Mevrouw Kalman stelt voor het bedrag dan maar te betalen, maar zelfs dat weigert de hoofdpersoon. Ze ontsnapt via het raam en de regenpijp. De fam. Kalman besluit haar een week vrij te geven om de zaak af te laten koelen. Bij haar volgende bezoek aan haar ouders, op aanraden van meneer Apfelschnitt, wordt haar vader net door de politie thuisgebracht. Hij was aan het graven in particuliere grond. De hoofdpersoon toont meer begrip tegenover haar vader als haar moeder. Net als ze zich mooi wil gaan maken en naar Simcha gaan, klopt meneer Apfelschnitt op haar deur. Hij brengt slecht nieuws mee: Simcha is dood. De hoofdpersoon wil haar rouw delen met de chassiden en gaat naar de familie Kalman. Vader Kalman vertelt haar echter dat ze niet echt welkom is. De familie acht haar schuldig aan de dood. Voordat ze vertrekt, maakt moeder Kalman nog een rituele inscheuring in haar jasje. De studente besluit van studie te veranderen. Tot vreugde van haar vader studeert ze nu natuurkunde.