Het duivelskind door Kolet Janssen

Anneken is 14 jaar als ze wordt beschuldigt van hekserij. Ze wordt samen met haar moeder gearresteerd. Maar na een paar dagen wordt haar moeder vrijgelaten omdat ze hoogzwanger is. Anneken daarentegen blijft zitten. Ze vindt dat het best uit te houden is, totdat ze wordt gemarteld.
Ze wordt eerst geslagen met een takkenbos van twijgen. Daarna met een van doornen. De eerste keer bekent ze niets. Ze vindt zichzelf onschuldig. Maar eigenlijk is ze dat niet.

Een jaar terug was ze een goede vriendin van Cathelijne en haar meid. Over Cathelijne gingen al een tijdje geruchten dat ze een heks was. Anneken werd goed bevriend met haar. Doordat Cathelijne heel aardig tegen haar deed,vertrouwde ze haar. Cathelijne leerde haar ook vanalles over kruiden. Het viel op dat Cathelijne er zo goed mee was (met kruiden), alleen dat al wees op hekserij. Op een dag zei Cathelijne iets over de duivel tegen Anneken. Anneken schrok: over zoiets praat je niet. God was de enige heerser, hij was goed en de duivel was slecht. Maar Cathelijne wist Anneken ervan te overtuigen dat de duivel zo slecht nog niet was. Hij kon je heel goed helpen in geval van nood. Moonvaeyer (de duivel van Cathelijne had haar heel goed geholpen. Neem nou Cathelijne’s man. Die was doodziek, maar ineens ging het beter. Dat kwam natuurlijk door de duivel. Omdat iedereen weleens hulp kan gebruiken besloot Anneken een keer mee te gaan met Cathelijne om zo de ‘wachtende’ duivel Crissis te ontmoeten. Daarna vond een grote heksensabbat plaats. Om daar te komen moesten ze zichzelf eerst insmeren met een vieze bruine brei. Daardoor gingen ze vliegen. Zo vlogen ze naar de plek. Cathelijne stelde haar een laatste keer gerust door te zeggen dat Moonvaeyer echt een schatje was. En ook nog knap. Toen ineens zag ze hem. De duivel. Ze vond de ontmoeting vreselijk. Ze besloot hem toch trouw te beloven. Maar toen wist ze nog niet hoe ze dat moest doen. het bleek dat ze zijn billen moest kussen. Ze walgde er helemaal van, maar ja die duivel zou haar nu wel gaan helpen, dacht ze.

Omdat Anneken nog maar veertien jaar was, kreeg ze niet de normale marteling. Maar de marteling die ze kreeg was toch erg genoeg om haar te doen bekennen. Ze gaf ook Cathelijne aan. Cathelijne werd schuldig bevonden. Zij had alles bevestigd en bekend na een hele scherpe marteling. De schepenen (rechters) besloten dat Cathelijne verbrand moest worden. Maar omdat niemand zoveel pijn verdiende werd ze eerst gewurgd.
Toen Cathelijne dood was zaten de schepenen met de volgende moeilijke vraag. Wat moesten ze nou met Anneken? Zij was overtuigd door Cathelijne, maar ze had toch trouw beloofd aan de duivel!! Omdat ze er maar niet uit kwamen en Anneken al 3 jaar vast zat, besloten de schepenen de hoofdrechtbank in Antwerpen om raad te vragen.
Die rechtbank zei dat ze niet zo zwaar gestraft moest worden. Daar waren de schepenen het wel mee eens. Ze besloten haar een belofte te laten afleggen en ze moest smeken om vergeving en ze moest elke vrijdag vasten op water en brood. Die belofte hield in dat ze beloofde om nooit meer de duivel te zien en ook maar iets tegen hem te zeggen.
Anneken en haar familie waren natuurlijk blij dat ze er zo goed vanaf was gekomen. Alleen Lenaert vond het jammer. Zat hij weer met haar opgescheept!!
En door alles wat Anneken heeft doorstaan is ze nooit meer in contact geweest met de duivel.