Triomf van de verschroeide aarde door Thea Beckman

Biografie van de auteur: Thea Beckman is geboren op 23 Juli 1923 in Rotterdam. Toen ze jong was, was het vanzelfsprekend dat meisjes meehielpen in de huishouding. Studeren kon ze dus niet. Zelf wilde ze het liefst schrijfster worden of ontdekkingsreiziger. Ze haalde het MULO-diploma en had een aantal kantoorbaantjes. Ze trouwde in 1945 en kreeg drie kinderen. Ze begon al in 1947 met schrijven: verhalen in jeugdtijdschriften en journalistieke stukjes in de kranten. In 1957 verscheen haar eerste boek, maar pas toen haar kinderen groot waren, kon ze echt tijd besteden aan haar boeken. Sinds 1970 is er bijna elk jaar een boek van haar verschenen. Ze had toen ook tijd om te studeren. Eerst volgde ze in de avonduren een atheneumopleiding en in 1981 studeerde ze in Utrecht af in de sociale psychologie. Ook reist ze veel. Korte samenvatting: Dit boek is een vervolg op: geef me de ruimte. Dit boek gaat vooral over Matthis. Hij was in het vorige boek naar Bertrant du Guesclin gegaan. Hij wordt zijn secretaris en moet alle brieven schrijven en voorlezen enz… Als Bertrant du Guesclin te horen krijgt dat de stad Dinan belegerd wordt door de Engelsen gaat hij met een paar honderd boeren de stad helpen en na korte tijd wordt de stad gered door het strategisch inzicht van Bertrant. Ook Rennes wordt belegerd door de Engelsen en door een list slaagt du Guesclin erin om door het leger in de stad te komen. Daar leiden de mensen honger. Na een tijdje heffen de Engelsen het beleg op door een list van du Guesclin. Nu krijgt du Guesclin een ridderslag, waar hij al 10 jaar op had zitten wachten. Hij had gezworen niet te trouwen voordat hij de ridderslag had. Nu had hij de ridderslag en hij trouwde met een meisje uit Dinan, waar hij al een tijdje gek op was. Omdat de soldaten van du Guesclin betaald moesten worden stuurde du Guesclin Matthis samen met de soldaat Clopin naar Parijs om geld bij de prins te halen. Maar die is daar niet. Hij is gevlucht voor een burger, die Etienne Marcel heet, en die de macht wil overnemen. Etienne heeft bijna heel Parijs achter zich. Matthis gaat voor hem werken als klerk. Eerst dacht Matthis dat het wel een goede man was maar later bleek dat hij met de Engelsen samenwerkte. Matthis komt ook in Parijs zijn pleegouders weer tegen. Toen Matthis op een dag een paar arrestatiebevelen moest kopiëren schrok hij, want hij las dat zijn pleegvader gearresteerd moest worden. Als hij de arrestatie wil tegenhouden, wordt hij ook gearresteerd. Matthis’ pleegmoeder weet het volk zo op te fokken dat ze haar man en pleegzoon uit de gevangenis haalden. Het werkte en ze vluchtten uit Parijs en gaan naar het kasteel van Bertrant du Guesclin. Matthis besluit weer met zijn pleegouders mee te gaan. Als ze weer gaan rondtrekken worden ze gevangen genomen en vervoerd naar het kasteel van Jake de Wyn. Hij is Engels. Gelukkig weten ze na een tijdje te ontsnappen. Maar na een tijdje worden ze weer gevangen genomen door de Engelsen. Deze keer is er een nar van de prins bij. Deze nar leidt de Engelsen af en zo kunnen de trouveres ontsnappen. Nu staat er weer een leger Fransen tegenover een leger Engelsen. Maar de Fransen zijn nu in de meerderheid. Toch worden ze in de pan gehakt. Daarna wordt het noodweer. De meeste Engelsen raken gewond en er wordt besloten vrede te sluiten met de Fransen. Privé opinie
Net als in het boek ‘geef me de ruimte’ is het hier ook de hele tijd spannend. Er zaten geen langdradige stukken in en wat je niet verwacht gebeurt. Zoals die laatste veldslag. De Fransen waren dik in de meerderheid. Toch verloren ze. Toen dacht ik dat Engeland heel Frankrijk zou overnemen. Dit gebeurde niet. Er brak noodweer uit. Dat had ik nooit verwacht. Er wordt ook soms iets heel mooi beschreven, zoals toen de trouveres met de nar van de prins gevangen waren in het Engelse kamp. En dat de nar de soldaten afleidde en zodat Marie-Claire, Berton en Matthis konden ontsnappen. Toen de soldaten erachter kwamen en de nar aan de boom vastbonden werd verteld: Dat vond ik wel een mooie zin. Er werd verteld dat de nar dood ging maar dan op een andere manier. Net als in het boek ‘geef me de ruimte’ zaten hier ook geen plaatjes in. Ik vond het een mooi boek en ik weet zeker dat ik het derde deel ook nog ga lezen. En misschien maak ik daar ook nog een verslag van.