Feitelijke gegevens

• 1e druk, 2015
• 240 pagina's
• Uitgeverij: Prometheus

Flaptekst

Eerste zin

Op Aswoensdag begon het gedenken, het vasten en het overpeinzen. Vandaag werd er gezondigd. Voor het Café du Monde stonden lange rijen; mannen en vrouwen uitgedost met boa’s, kleurrijke pruiken, eindeloos veel kralenkettingen. Iets verderop, in Bourbon Street, trokken toeristen en stedelingen over de natte straatstenen.

Samenvatting

Deel I
Het verhaal begint op 4 maart in Louisiana. Een jonge vrouw Nathalie Underwood wordt door een man op Mardi Grasavond meegelokt en met messteken om het leven gebracht. Haar vriend Alexander van Zandt wordt door de ingezette politie (rechercheur Hanna Vincennes) vrijwel meteen verdacht: hij heeft geen alibi en wel een motief. Hij studeert aan de universiteit en Nathalie houdt er verschillende vriendjes op na. Ze is losgebroken uit het strenge godsdienstige milieu waarin ze opgroeide. Ze wordt nogal eens gezien in een bar The Heaven, wat Alexander niet leuk vond.

Hanna heeft net een burnout achter de rug en een miskraam en ziet het leventje waarin ze verkeert soms helemaal even niet zitten. Haar man Chris is scheikundeleraar. Er zit in Amerika veel publiciteit op de moordzaakzaak.

Het perspectief wijzigt steeds van Hanna naar een Nederlandse man Aron Mulder die in een vakantiepark in Egmond woont. Hij heeft vijf jaar ervoor zijn vrouw Nora verloren. Hij werd verdacht haar vermoord te hebben, maar er kon niets bewezen worden. Aron is psychiater geweest. Zijn zoon Alexander is nadat Aron uit de politiecel terug kwam meteen vertrokken naar Amerika. Door de publiciteit rondom de moord op Nancy Underwood begint hij te vermoeden dat Alexander van Zandt zijn weggelopen zoon is. Hij vertelt tegen de vrouw met wie hij een Lat-relatie heeft dat hij naar Amerika moet om zijn 'zoon' te helpen. Ze laat hem gaan. Aron moet op zoek naar zijn zoon.

Hanna komt erachter dat Nancy als gevolg van haar ruige uitgaansleven seksuele uitstapjes zwanger is geraakt en een abortus heeft ondergaan. Ze is daar met een andere man geweest. Het kind is niet van Alexander, weet hij ook. Hij woont met enkele andere studenten op de campus: hij is een ijverige student geschiedenis die meer van Amerikaanse historie af weet dan zijn collega-studenten. Alexander blijft bij de verhoren volhouden dat hij onschuldig is, maar een andere mogelijke verdachte Kemal heeft een alibi (een opname bij een benzinestation ten tijde van de moord). De druk van de media om een dader te presenteren wordt opgevoerd. In New Orleans wil men graag een Grand Jury bij elkaar roepen om de zaak te berechten. Het paspoort van Alexander is vervalst en de dader zet de politie met dat gegeven op het spoor.

Op 12 mei (begin van deel II) komt Aron Mulder op het vliegveld aan. Hij weet niet waar hij moet beginnen met zoeken en hij probeert een goede privédetective te vinden. De meest geschikte persoon lijkt hem de ex-politieman O'Hara te zijn (onterecht wegens een affaire ontslagen). De man is een bullebak maar wel een expert en hij vindt al snel het adres van Alexander. Aron gaat de campus van zijn zoon bezoeken en ontmoet daar de studievrienden van Alexander o.a. Richard Sykes die niet zo'n sympathieke indruk op hem maakt. Hij mag ook zijn zoon in de gevangenis bezoeken, maar eigenlijk wil die niets van hem weten en hij vraagt hem naar Nederland terug te keren. Aron denkt vaak na over de verdwijning van zijn eigen vrouw en een mogelijke andere dader waar de politie nooit een vinger achter heeft kunnen krijgen. Toen hij vrijgelaten werd, verliet zijn zoon hem. Die dacht dat zijn vader de dader was.

Hanna krijgt brieven van een mogelijke dader en wil weten wie ze heeft gepost. Ze krijgt ook een filmpje waarop Nathalie seks bedrijft met Harry, een van de studievrienden van Alexander. Ze schakelt haar man Chris in. Dat is eigenlijk not-done. De dader geeft aan dat hij dat geen goede zaak vindt. Ze moet haar man erbuiten houden: dat is niet de regel van het spel dat hij speelt.
In een intermezzo geeft de dader aan dat hij woedend op Nathalie was omdat ze een abortus had ondergaan. Hij wilde weliswaar geen kind, maar zij had zelf de beslissing genomen. Dat moest hij haar betaald zetten. De lezer weet nu heel goed dat Alexander de dader niet kan zijn. Intussen weet Hanna dat de op het lijk teruggevonden luciferhoutje waarschijnlijk een laatste aanwijzing van Nathalie geweest is om de dader bekend te maken. Die moet iets met lucifers van doen hebben. Hanna weet dat de satan zich voorstelt als een brenger van licht. Satan wordt ook wel eens Lucifer genoemd.

Deel III begint met de vondst van het lijk van O'Hara die eerder achter de dader was aangegaan maar nu ook met messteken in zijn borst in het moeras teruggevonden wordt. Hanna ziet wel de overeenkomsten met de eerste moord, maar de publieke opinie wil nu eenmaal dat Alexander zo snel mogelijk berecht wordt. Als ze O'Hara's spullen bekijken ziet Aron dat er een dagboek van zijn zoon bij zit. Die had in opdracht van zijn psychiater de wetenswaardigheden rondom de moord van zijn moeder opgeschreven. Uit die aantekeningen blijkt dat hij helemaal niet in de onschuld van zijn vader gelooft en dat hij daarom is vertrokken naar Amerika.

Hanna krijgt van haar man Chris mededelingen omtrent een jonge man die wel eens de dader kan zijn. Hij achtervolgt de jongen, maar wordt zelf gesnapt. Hij komt in de problemen en Hanna weet niet waar hij is. De dader geeft in een intermezzo aan dat ze haar man terug kan krijgen, maar dat hij dan niet mag vertellen waar hij geweest is. Dat is de prijs die ze moet betalen: weten dat ze een dader laat lopen in ruil voor het terugkrijgen van haar man Chris. 
(Vanavond, op 10 juni, zul je om negen uur op Jackson Square staan, bij de ingang van de St. Louis-kathedraal. Als je iets roods aanhebt, kies je voor je leven als agent, zonder man. Als je iets blauws aanhebt, kies je voor je leven als echtgenote, eerloos maar samen. Doe geen moeite versterking mee te nemen, ik zal niet zelf aanwezig zijn. Kom je niet opdagen, dan zal Chris sterven. Vanavond zul je hoe dan ook moeten kiezen.)
Hanna zal kiezen voor haar man Chris. En kiest dus voor de leugen.

Aron speelt voor eigen rechter. Hij bezoekt met de revolver van O 'Hara de andere verdachte Kemal maar die bezweert hem dat hij onschuldig is. Dan wordt ook hij gevolgd als hij het huis van Kemal verlaat en hij wordt bijna het slachtoffer van de nog steeds onbekende dader. Hij komt in hetzelfde decor terecht als Nathalie en O'Hara. Hij wordt net op tijd gered door Hanna Vincennes.
De rechtszaak tegen Alexander gaat door op 16 juni. De jury acht hem schuldig en doet zelfs een aanbeveling om hem de doodstraf te geven.
Hanna die haar loopbaan dus heeft opgegeven, brengt nog een bezoek aan de ouders van Nathalie. Die hebben nog een foto van de dag waarop Nathalie hun bezocht. Daar was de man die bij haar was van afgeknipt, maar het negatief hebben ze nog. Daarop herkent Hanna de ogen van de dader: Richard Sykes. Hij is de lichtbrenger.

Dat wordt Aron Mulder ook duidelijk: hij ontmoet Richard Sykes op de campus en die gaat bekennen dat hij de moordenaar is, maar hij zegt erbij dat Aron niets met die informatie kan doen, omdat hij publiekelijk alles zal ontkennen. Het is de prijs van het ultimatum dat hij aan Aaron stelt: in ruil voor de waarheid de situatie creëren dat je er niets mee kunt. Maar je weet dan wel de waarheid. Dat is iets wat Aron niet in de zaak met zijn vrouw Nora kan zeggen. Hij weet nog steeds niet wie haar vermoord heeft.
Richard vertelt het aan iemand, anders heeft hij anders geen genot van de overwinning in het spel dat hij speelt. Winnen is immers alleen maar leuk als een ander het kan zien.
Aron loopt met de kennis toch naar de politie, maar die gelooft hem niet. Hij duwt een briefje met de naam van de moordenaar in de brievenbus van Hanna. Die vindt het de volgende morgen, maar zij weet dat ze voor de leugen heeft gekozen. Als laatste breekt ze de dvd doormidden waarop het filmpje met de seks met Nathalie staat. Het is 24 juni.
In een Vierde Intermezzo denkt Richard, de dader, na over het spel dat gespeeld is. Alleen de vader heeft de waarheid geweten.

Op het vliegveld ziet Aron nog een televisiebericht: een injectie bij een ter dood veroordeelde is mislukt. Het werd een gruwelijke situatie. 
Aron weet niet wat Alexander zal krijgen: de uitspraak is pas over drie weken: de doodstraf of levenslang.

Personages

Alexander

Alexander komt als personage nauwelijks in het verhaal voor. We leren hem als lezers nog het beste kennen door de stukjes uit het dagboek waarin hij schrijft dat hij zijn vader verdenkt van de moord op zijn moeder. Hij was een leergierige student en hij vond dat zijn vriendin zich beter moest gedragen. Ze kwam in bars en ontmoette er allerlei verkeerde mensen met wie ze seks had.

Richard Sykes

Sykes is een psychopaat, die wil doden volgens de regels van een door hem zelf bedacht spel. Daarvoor heeft hij een publiek nodig dat weet dat hij het spel gewonnen heeft. Daarvoor kiest hij de vader van Alexander uit. Hij is in het verleden door zijn vader mishandeld en de moorden zijn een soort wraakpoging voor zijn mislukte leven.

Nathalie Underwood

Nathalie is een meisje dat keurig netjes (en zwaar godsdienstig) is opgevoed. In haar studententijd gaat ze nogal los en heeft seks met diverse mannen. Ook doet ze dat terwijl ze verkering heeft met Alexander. Ze raakt zwanger van Richard en beslist dat het kind niet mag komen. Dat gedrag wordt haar fataal.

Hanna Vincennes

Hannah is rechercheur bij de Amerikaanse politie: ze heeft een burnout van ongeveer anderhalf jaar achter de rug en ze heeft een miskraam gehad. Psychologisch gaat het niet zo goed met haar. Ze wordt op de zaak gezet en de media vliegen er ook op, waardoor de druk op het politieapparaat hoog is. Er is een mogelijke dader en hij heeft een motief en geen alibi. Erg gemakkelijk wordt die opgepakt, vastgezet en binnen drie maanden zelfs veroordeeld. Dat lijkt me wel erg snel. Hanna heeft vanaf het begin haar twijfels en ze krijgt het zelfs zeker te weten dat Alexander onschuldig is. Maar omdat haar man in handen is gevallen van Richard Sykes moet ze een keus maken: of haar man verliezen en de dader naar de rechtbank brengen of voor haar man kiezen en Alexander aan zijn lot overlaten. Ze kiest voor het laatste. Ze geeft haar carrière op en kiest voor haar gezinsgeluk.

Aron Mulder

Aron heeft het verlies van zijn vrouw verwerkt door te stoppen met zijn werk en zich terug te trekken uit het gewone leven. Hij leeft in een vakantiewoning in Egmond. Dan leest hij over zijn zoon die in Amerika in de problemen is gekomen en onschuldig wordt veroordeeld. Hij weet wat het is om onschuldig te zijn en verdacht te worden van een misdrijf. Hij besluit zijn zoon te gaan zoeken. Dat is weer eens wat anders: vader zoekt zoon ipv omgekeerd. Hij vindt hem terug maar zijn zoon wil eigenlijk niets met hem te maken hebben. Uit de gevonden dagboekaantekeningen kan Aron opmaken dat zijn zoon hem als de moordenaar van zijn moeder beschouwt. Aron gaat onverrichte zake weer terug naar Nederland in de wetenschap dat de moordenaar vrij uit gaat, omdat die hem dat heeft verteld en dat de politie daar niets tegen onderneemt.

Quotes

"Kortstondig denkt Hanna aan haar eigen motieven van destijds, haar paniek, dan verjaagt ze haar gedachten. Het gaat hier om Nathalie. Soms lijkt een abortus de enige oplossing. Een religieuze achtergrond, een moeizame band met de ouders, een stroeve relatie – het zijn sowieso geijkte redenen voor een abortus. Wie wist van het kind dat er niet mocht komen?" Bladzijde 32

"Richard Sykes doet open, ze herkent hem uit het dossier over Alexanders huisgenoten. Drieëntwintig jaar; niet goed in te delen in de klassieke categorieën jock of geek; studeert theologie – in Hanna’s tijd werd die studie hier niet eens aangeboden – en haalt uitsluitend goede beoordelingen. Zijn bachelorscriptie ging over ‘de perfectie van het kind in het werk van Jean-Jacques Rousseau’." Bladzijde 31

"Hij loopt onder de poort door. Het grind knerpt. De bomen, de stenen, de lucht – niets is veranderd. Hij zet dezelfde stappen als toen. Zijn benen bewegen naar de juiste plek, als vanzelf, het voelt natuurlijk en vervreemdend tegelijk. Hier rust Nora Mulder. Geliefde echtgenote en moeder. 1953-2009. Hij buigt zich iets voorover, veegt aarde van de steen. Hij is niet iemand die praat tegen een grafsteen. Aron is iemand die zwijgt en niet vergeet." Bladzijde 53

"Enkele media gaan nog verder en dissen tendentieuze verhalen op over de loop garoo, de weerwolf die volgens de overlevering bij volle maan in de moerassen rond New Orleans rondsluipt. Een oude cajunmythe: een mens verandert in een vervloekt beest, het beest kan niet anders dan moorden. Volgens sommigen wordt de vloek pas weer overgedragen wanneer de weerwolf een mens verslindt. Iedereen kan een loop garoo zijn of zijn geweest." Bladzijde 46

"Hanna’s telefoon gaat. de studievriend, die bij de fbi werkt. Hij heeft niets gevonden wat ze nog niet wist. Alexander Mulder, tot zijn achttiende woonachtig in Nederland, en op 19 juni 2009, na de moord op zijn moeder, met een toeristenvisum naar New Orleans gevlogen – het zijn gegevens die Hanna inmiddels uit haar hoofd kent. ‘Verder kwam ik nog iets geks tegen,’ zegt de studievriend. ‘Kijk eens in je mailbox.’" Bladzijde 74

"Daarna, de gedempte toon waarop ze zeiden dat Nora dood was aangetroffen. Ze lag achter een boom, dusdanig bedekt met bladeren dat ze nog dagen ongezien had kunnen blijven. Maar Milo, die verdwaald was geraakt in het bos, had uiteindelijk de aandacht van een wandelaar getrokken en hem naar Nora’s lichaam geleid. In de weken die volgden, had Aron alleen in de ogen van de hond werkelijk medeleven gezien." Bladzijde 88

Thematiek

Moord

In Louisiana wordt een moord gepleegd. Wie heeft het gedaan? Al snel weet de behandelende rechercheur dat de publieke opinie te sterk wordt: een onschuldige jongen wordt opgepakt en zelfs onschuldig veroordeeld. Zij weet dat hij niet de dader is. Dat is later een psychopaat die er plezier in schept een spel met de dood en tegenstanders te spelen. Er wordt daarna nog een detective vermoord. Maar ook worden heden en verleden aan elkaar gekoppeld omdat de vader van de onterecht veroordeelde jonge man vijf jaar daarvoor zijn vrouw heeft verloren. Die moord is onopgelost gebleven en ook deze whodunit blijft boven het verhaal zweven. Het thema van deze thriller is daarom moord, gekoppeld aan de whodunitvraag. Alleen pakken de beide broers het in deze thriller anders dan men gewend is aan.

Motieven

Whodunit

Ultimatum is een whodunit: je weet als lezer lange tijd niet wie de moordenaar is. Tot het net van verdachten steeds meer sluit om Richard Sykes. Vanwege het ultimatum dat hij stelt, gaat hij echter vrij uit.

Leugens en bedrog

Er wordt een jonge man ten onrechte veroordeeld. Hanna Vincennes weet dat ook, maar de dader stelt haar een ultimatum: of je kiest voor de waarheid of je kiest voor je privéleven. Ze kiest voor het laatste: de leugen.

Vader-zoonrelatie

Een algemeen bekend motief is het Vatersuchmotief. Dat is hier omgekeerd aanwezig. De vader Aron voelt aan dat zijn zoon in Amerika wordt beschuldigd van moord. Hij gaat dan naar zijn zoon op zoek.

Vals beschuldigd

Alexander wordt vals beschuldigd van de moord op zijn vriendin Nathalie. Zijn vader werd vijf jaar daarvoor ook verdacht van de moord op zijn vrouw Nora. De zoon dacht toen dat de vader zijn moeder wel had vermoord, ook een geval van vals beschuldigd.

Psychische afwijking

De moordenaar Richard Sykes heeft een psychische afwijking. Hij stelt regels aan het spel van de moorden en stelt een ultimatum aan Hanna en Aron. Ze moeten eigenlijk naar zijn pijpen dansen.

Motto

‘I believe whatever doesn’t kill you, simply makes you… stranger.’
 – The Joker, The Dark Knigh

Trivia

Het bijzondere aan dit boek is dat het geschreven is door twee schrijvers Daan en Thomas Heerma van Voss die beiden een aantal romans hebben geschreven. In Crimezone staat een interview met de beide auteurs/broers . http://www.hebban.nl/crimezone/artikelen/daan-en-thomas-heerma-van-voss-wij-blijven-twee-eenlingen

Titelverklaring

De titel komt niet letterlijk in de thriller voor.
Maar hij is wel goed te verklaren. De psychopatische moordenaar stelt aan twee personages in het verhaal een ultimatum. Hanna mag haar man terug krijgen, maar dan moet ze de zaak waaraan ze bezig is loslaten. Ze weet dat ze dan voor de leugen kiest omdat Alexander dan onschuldig wordt veroordeeld. Toch kiest ze voor haar privéleven. Ze weet dat Sykes de moordenaar is.
Dat krijgt ook Aron Mulder te horen. Sykes wil hem de waarheid vertellen, omdat hij weet dat Aron daar toch weinig mee kan. Alexander is immers al veroordeeld. Maar het hoort ook bij het ultieme spel: als niemand weet dat je het spel gewonnen hebt, is er ook geen lol aan te beleven. Daarom moet hij van zichzelf de waarheid aan Aron vertellen.

Structuur & perspectief

Het verhaal heeft drie delen. De hoofdstukken die daaronder hangen, worden aangeduid met data: het eerste hoofdstuk speelt zich af op 4 maart 2014. het laatste eindigt op 24 juni.
In die drie delen zijn er twee personale vertellers tussen wie het perspectief wisselt: de Amerikaanse rechercheur Hanna en de vader van Alexander, Aron Mulder.

Maar er zijn ook vier intermezzo's die met Romeinse cijfers (I aan het einde van het eerste deel, II halverwege deel twee , III halverwege deel drie. IV aan het einde van de thriller) worden aangeduid. Dat zijn hoofdstukken waarin de uiteindelijke dader zijn visie op mens, moord en samenleving geeft. Hij blijkt een psychopaat te zijn met een verleden waarin hij mishandeld is door zijn vader.
De lezer weet door de intermezzo's wel dat Alexander onschuldig vast zit.

Decor

Het decor in Nederland is het vakantiehuis van vader Aron Mulder in Egmond, maar hij vertrekt al snel naar het andere, veel spannender decor, de staat Louisiana in Amerika waar zijn zoon verdacht wordt van een moord op zijn vriendin. Het is de stad New Orleans waar alles gebeurt.

De tijd valt goed te analyseren uit de tekstgegevens. Het deel I van verhaal begint op 4 maart 2014 en het eindigt op 12 mei. Deel II loopt van 12 mei tot en met 4 juni. Deel III begint op 7 juni en eindigt op 24 juni. De totale vertelde tijd is dus een ruime drie maanden.

Stijl

Je kunt uit de stijl niet opmaken wie van de twee auteurs een bepaald hoofdstuk voor zijn rekening genomen heeft. Toch hebben de broers een onderverdeling gemaakt.

De stijl is vlot, maar heeft toch meer literaire trekjes van 'gewone literatuur' dan de gemiddelde thriller. Dat is meteen een valkuil waarin een auteur van literaire roman kan vallen als hij een thriller schrijft.

Over de manier van schrijven zeggen de broers in een interview op de website van Crimezone:
Daan: ''‘Er wordt te licht gedaan over het schrijven van een thriller. We wilden niet zomaar een grap uithalen, je moet de lezer serieus nemen om zelf serieus genomen te worden. We zouden ons committeren aan het genre, en aan de arbeid. Dus juist NIET zo'n e-mailboek. We zijn anderhalf jaar lang drie dagen per week aan een tafel gaan zitten, hij aan de ene kant, ik aan de andere, om zo direct contact met elkaar te hebben. Er moest een eenheid in stijl en compositie ontstaan.''
Thomas: ''We hebben alles geschreven in dezelfde ruimte, op hetzelfde moment: we zaten tegenover elkaar, werkten allebei op een eigen laptop, en bewerkten elkaars stukken veelvuldig. Van tevoren hadden we de plot al duidelijk voor onszelf uitgeschreven, en we hadden de twee hoofdpersonages ook enigszins onderverdeeld - Daan de vrouwelijke rechercheur die de zaak onderzoekt, ik de vader die naar Amerika trekt.'' 

Slotzin

Er wordt iets omgeroepen. Even meent Aron dat het zijn naam is, maar hij weet het niet zeker. Hij legt zijn handen op de leuning. Zijn voeten kunnen nauwelijks nog bewegen, hij blijft naar het scherm kijken. Een ooggetuige komt voor de camera. De gevangene hoestte bloed, het linkeroog was gebarsten. Gordijnen werden dichtgetrokken om het sputterende halflijk toe te dekken. De vader neemt de jongen op zijn schouder en zegt: we moeten wel samen blijven, hoor.

Beoordeling

Een vlot lezende en originele thriller wat de afloop van het plot betreft. 
Er zit een spannende verhaallijn in de handelingen en het niveau van schrijven ligt toch wel wat boven de gemiddelde oestrogeen-thriller van het Nederlandse genre.
Een eerste poging van de broers om een thriller te schrijven omdat ze zich in allerlei genres willen bekwamen.
Aan te raden voor de echte liefhebber, maar ook voor de scholier van een examenklas. het is net even iets anders en misschien zijn docenten Nederlands iets minder huiverig om een thriller toe te laten (waarom trouwens niet?) op de literatuurlijsten. "Ultimatum" misstaat echt niet op een vwo-lijst.

Recensies

"Het boek bevat enkele slordigheden, vooral in het begin. Ook is het hier en daar enigszins onwaarschijnlijk: het ligt niet voor de hand dat na bijna twee maanden onderzoek een krant als de New York Times een hoop stampij maakt over een dergelijke moordzaak en daarmee symbool staat voor de druk vanuit de media. Ook het motief is wat vergezocht en doet niet erg geloofwaardig aan. Afgezien van deze kanttekeningen is Ultimatum een vlot geschreven thriller door twee broers die als individu hebben aangetoond dat zij het schrijversvak goed beheersen en nu ook gezamenlijk goed uit de verf komen. Deze eerste thriller van hun hand is veelbelovend en smaakt naar meer." http://www.hebban.nl/rece...-ultimatum

"Ondanks de veelbelovende cover is het niet een heel erg spannend verhaal en er ontbreken te veel klassieke thrillerelementen waardoor dit boek eerder een spannende roman is geworden dan een echte thriller. De uiteindelijke ontknoping is van een hele andere orde dan wat thrillerlezers gewend zijn. Er blijven wat zaken onverklaard en dat laat een wat onbevredigend gevoel achter bij de lezer. Ultimatum mag dan wellicht voor een thriller wat tekortkomen, de broers Heerma van Voss zijn er wel in geslaagd een heel prettig leesbaar boek af te leveren met een wat onconventioneel einde. Anders dan anders kan heel verfrissend zijn op zijn tijd." http://www.vrouwenthrille...9044626131

"Het resultaat is een thriller met mooie en zorgvuldige HvV-zinnen, die trefzekere sfeerbeelden oproept van New Orleans en omgeving, maar met personages die niet willen boeien. Het geheel voelt gekunsteld aan, alsof het genre zich niet verhoudt met de oorspronkelijke stijl van de auteurs." http://www.nu.nl/cultuur-...matum.html

"Overzicht van het krantenartikel waarin beide broers worden geprezen om hun stijl." http://www.daanheermavanv...og-zo-wat/

"Ondanks dat je weet waar het verhaal heen gaat, word je toch vaak genoeg op het verkeerde been gezet. Het hoogtepunt bewaren de broers overigens tot het laatst. Het onconventionele, welhaast irritante einde – ik zal niks verklappen – maakt dat je na het dichtklappen van de omslag, tegen klokslag twee uur ’s nachts, nog minstens een half uur met bloeddoorlopen ogen in het duister staart, omdat je geen slaap kunt vatten. Ik overdrijf niet. Ultimatum is geen baanbrekende thriller. De auteurs hebben af en toe moeite om de sneltreinvaart, noodzakelijk voor het leesgemak, te behouden en stoppen bij onnodige stations, in de vorm van poëtisch passages. Desalniettemin een dapper genredebuut, waarvan vooral de laatste bladzijdes door blijven razen." http://recensieweb.nl/rec...hts-stopt/