Feitelijke gegevens

• 2011
• 221 pagina's
• Uitgeverij: Uitgeverij Podium

Flaptekst

Eerste zin

“Hoelang is het geleden dat ze in haar eentje in een hotel verbleef?”

Samenvatting

CLAIRE
Ze komt aan in Engeland en heeft meteen allemaal afspraken met mensen die de expositie hebben voorbereid. Ze maakt zich enorm druk over de ruzie met Axel, haar man. Zou hij bellen of sms’en? Hoe moet ze verklaren dat hij er niet is? Tijdens één van de interviews merkt ze dat er iets mis is met haar oog en gaat ze naar het ziekenhuis. Daar blijkt ze tijdelijk (voor maanden) kleurenblind te zijn, een zenuwontsteking. Moet ze nog gaan? Zal ze Axel inlichten. Ze besluit niet naar de expositie te gaan, uit te checken in het hotel en gewoon de weg op te gaan. Ze wil nog niet naar huis namelijk. Ze heeft geen zin om Axel onder ogen te komen. Dan komt ze iemand tegen die ze eerste avond ook was tegengekomen en verblijft ze daar een tijdje bij.

AXEL
Het is de dag voor Claires vertrek als zijn verhaal begint. Axel beschrijft zijn dag en vertelt uitgebreid over zijn geschiedenis met zijn ex Henriëtte, diens man Rogier, zijn dochter Josefien en zijn vrouw Claire. Aan het einde van de middag spreekt hij met Josefien af dat ze samen gaan eten in de stad (hij denkt dat ze op dieet is) en hij gaat naar Claire toe. Daar komt hij erachter dat Josefien een afspraak heeft gehad bij de kliniek voor abortus. Hij wordt kwaad. Claire vindt het onlogisch, het is toch zeker haar lichaam? Ze verraadt het geheim van Josefien niet. Daarna zien ze elkaar niet meer, Claire gaat alleen naar Engeland. Terwijl Claire in Engeland is, probeert Axel zijn dochter goed te voeden en komt hij achter nog meer ‘geheimen’ van Claire. Hij maakt zichzelf gek.

Het gaat bovendien niet goed met zijn bedrijf. Als hij dan ook nog eens valt en zijn stuitje breekt, gaat het helemaal slecht. Hij kan niet lang zitten, staan of liggen. Hij mag niets actief doen, behalve zwemmen. Hij komt in de knoei met Josefien en als Claire niet thuiskomt wanneer ze wel thuis moet komen, maakt hij zich toch zorgen ondanks het feit dat hij zelf ook niets van zich heeft laten horen. Natuurlijk is hij nog steeds boos, maar hij gaat er wel achteraan. Dan komt hij pas tot de ontdekking dat het niet goed met haar goed gaat en dat ze niet bij haar expositie geweest is.

JOSEFIEN
Vanuit de ogen van Josefien gaat het verder nadat er een week is verstreken. Claire is nog steeds niet thuis. Ze vertelt over haar beste vriendin Mascha, over het feit dat Daan haar zwanger heeft gemaakt en dat ze nog steeds last van haar buik heeft. Over het feit dat haar moeder bijna geen tijd voor haar heeft. Over het feit dat Rogier en haar moeder uit elkaar zijn en dat ze graag wil dat haar vader en moeder weer bij elkaar komen. Daarnaast vertelt ze ook over haar halfzusjes, dat zij altijd zo gemeen zijn. Claire had altijd overal wel een antwoord op, maar er komt wel naar voren dat ze het niet altijd even goed met haar stiefmoeder kan vinden. Na een tijdje komt Claire weer thuis, ze schrikt dan. Net zoals haar vader. Claire gedraagt zich ineens heel anders. Hier heeft ze natuurlijk haar redenen voor. Op een gegeven moment komt er tijdens het eten van alles uit. Josefien vertelt haar vader ook dat zij zwanger was en een abortus heeft laten plegen. Axel lijkt niet boos, ze gaat naar haar kamer toe. En dan lijkt het alsof Claire en Axel het goedmaken …maar dan komt Claire naar haar toe, waarschijnlijk om te praten.

Personages

Josefien Paagman

Ze vertrouwt haar stiefmoeder een geheim toe, omdat er een volwassene mee moet en ze het haar vader niet wil vertellen. Hoewel het altijd goed is gegaan, wordt langzaam duidelijk dat ze het liefst haar vader en moeder weer bij elkaar wil hebben. Haar moeder is namelijk intussen weer gescheiden (hoewel ze nu wel twee vervelende halfzusjes erbij heeft). Claire moet maar weg.

Axel Paagman

Axel blijft boos achter in Nederland en haalt verschillende herinneringen over. In zijn ogen kan zijn dochter niets fout doen, dus door het verhaal heen wordt duidelijk dat volgens hem Claire de boosdoener is. Misschien heeft zij zijn leven ook wel ‘verpest’, omdat hij onder haar plak heeft gezeten. Nadat hij achter de afspraak in Claire haar agenda vindt, gaat hij steeds meer achter al haar acties zoeken. In plaats van de lieve nieuwe vriendin, wordt ze ineens de boze stiefmoeder. Niet alleen voor hem, maar ook voor Josefien.

Claire Paagman

Na een ruzie met haar man vertrekt ze naar Engeland voor haar werk (een expositie). De ruzie is ontstaan door een geheim van haar stiefdochter Josefien, maar dit weet Axel nog niet. Josefien heeft haar nooit als moeder gezien, maar ze konden altijd prima met elkaar opschieten. In Engeland krijgt ze een zenuwontsteking in haar oog waardoor ze geen kleur meer kan onderscheiden en brengt ze haar dagen door bij een paar mensen die ze daar ontmoet. Ze wil niet naar huis, ze wil Axel namelijk geen gelijk geven. Hoewel ze hem wel mist. Op het einde komt ze pas weer terug thuis, maar ze speelt dan de boze stiefmoeder waar ze het in het begin van het verhaal over had.

Quotes

"Je wilt iets met een man en krijgt er een kind als cadeautje bij. – Claire Paagman"

"Nu kunnen papa en mama weer hertrouwen.– Josefien Paagman"

Thematiek

Assepoestermotief

De titel van het boek is ook gelijk het thema van het boek: de stiefmoeder. Uit verhalen hoor je wel dat het ‘de boze stiefmoeder’ is. Ze hoort wel bij het gezin, maar toch ook weer niet. Dat komt in dit verhaal duidelijk naar voren omdat het twaalf jaar goed gaat, maar daarna blijkt dat één geheim vrij veel te weeg kan brengen. Dat de vader eerder zijn dochter geloofd. En dat de dochter mama en papa weer bij elkaar wil hebben. Dit komt constant naar voren, zie bijvoorbeeld de quotes in dit boekverslag. Daarnaast heeft Josefien het idee het tegen haar halfzusjes bij haar moeder op te moeten boksen.

Motto

“A lover is a liar.
To himself he lies.
The truthfull are loveless,
Like oysters in their eyes.”
- Cat’s Cradle (Kurt Vonnegut)

Claire en Axel zijn geliefden, ze zijn zelfs getrouwd. Maar Axel ontdekt ineens dat Claire tegen hem heeft gelogen. Of misschien niet gelogen, ze heeft ze waarheid verzwegen. En dat pikt Axel niet. Daarnaast begint Axel ineens in te zien dat hij misschien al die jaren onder de plak van Claire heeft gezeten.

Trivia

Het verhaal is gebaseerd op een grapje van Renate’s stiefdochter (achteraf vertelde zij dit, Renate dacht dat het echt was)

Titelverklaring

Claire Paagman is de stiefmoeder van Josefien, de dochter van haar man Axel. Ze houden samen dit gezin al twaalf jaar staande, maar op het moment dat Claire op het punt staat naar Engeland te vertrekken (officieel met haar man) gaat er iets mis. Josefien heeft Claire een half jaar een geheim toevertrouwd. Nu wordt duidelijk dat zo’n gezinssituatie eigenlijk vrij lastig is. Stiefmoeder zijn is geen gemakkelijk karweitje, want het is je eigen kind niet.

Structuur & perspectief

Het boek bestaat uit drie delen: één deel wordt verteld vanuit Claire, het tweede deel door Axel en de laatste door Josefien. Vanuit Claire wordt er vanaf het moment dat ze in Engeland is, verteld. Axel vertelt wat eraan vooraf ging en gaat verder tot iets na het moment dat Claire eigenlijk thuis zou moeten komen. Josefien haar verhaal gaat verder waar die van Axel is gebleven na een week.

Decor

Over het gehele verhaal gaat ongeveer twee weken: de eerste paar dagen is Claire in Engeland, maar ze blijft langer. Thuis vinden er ook nog een paar dagen plaats als Claire alweer thuis is. Er zijn drie centrale plaatsen waar het boek zich afspeelt: thuis, atelier Claire en Engeland.

Stijl

Renate Dorrestein heeft een geheel eigen manier van schrijven. In dit boek gebruikt ze naast Nederlands (moderne taal), ook Engels. Vooral omdat Claire naar Engeland gaat uiteraard, maar ook bij de twee personages in Nederland is het niet storend. Ze heeft er een handje van om duidelijk te maken waar het om gaat, maar dat er toch nog iets voor de lezer te raden valt.

Slotzin

“Kimberley en Denise zullen nog van haar opkijken.”

Beoordeling

Ik heb al eens eerder boeken van Renate Dorrestein gelezen. Ik vind haar stijl van schrijven fijn, hoewel het soms wel gruwelijk kan zijn. Dit boek vond ik meevallen. Het is wel duidelijk om welk thema het gaat, dit verschuift vrijwel nooit naar de achtergrond. Bovendien weet je al wat er aan de hand is als je het boek gaat lezen, behalve het feit dat je niet weet hoe de personages in elkaar steken, hoe ze met elkaar omgaan en wat het geheim van Josefien was. Hierdoor blijf je toch lezen, dat geeft mij het gevoel dat ik een goed boek lees.

Recensies

"Dorrestein trekt voor De stiefmoeder werkelijk alle registers open om de spanning op te voeren: bovennatuurlijke elementen als vampiers en voodoo, een psychoanalytisch te duiden relatie tussen vader en dochter, en een unheimliche sfeer die steeds verder oploopt. Jammer is dat die onheilspellendheid wordt ontkracht door het weinig spectaculaire slot van de roman." http://www.recensieweb.nl...gezin.html

"Het boek is spannend opgebouwd. Ik wil alleen maar verder en verder. Waar gáát dit over? Wat is er in godsnaam aan de hand? Iets groots? Iets kleins? 'Je bent dus echt hooked?' vroeg Renate nog. Ja, dat kan ik naar eer en geweten bevestigen." http://boekbladleest.blog...-voor.html

"Dorrestein heeft zichzelf met De stiefmoeder niet echt overtroffen? Op grond van haar bronnen zou je verwachten explosief materiaal in handen te hebben. Die verwachting komt niet uit. De stiefmoeder is een tam boek." http://www.tzum.info/2011...iefmoeder/