Feitelijke gegevens
- 1e druk, 2009
- 220 pagina's
- Uitgeverij: Nijgh & van Ditmar
Flaptekst
Olivier Stuart herkent haar nauwelijks meer, maar ze is het: Eline Combier, het hoogbegaafde meisje dat hem ooit uit zijn dromerige jeugd had wakker geschud. Gedurende een zomer kwamen zij en haar hondje Victor Emanuel II bij hem thuis logeren. Eline had Olivier bij de hand genomen en hem meegevoerd in haar interesse voor kunstgeschiedenis, tot in Parijs aan toe. Voordat Olivier na de hernieuwde ontmoeting kan achterhalen welk onheil haar in de tussenliggende jaren is overkomen, treft hij Eline dood aan.
Eerste zin
Samenvatting
De 29-jarige Olivier Stuart (eigenaar van een handschoenen en hoedenwinkeltje in de stad) wordt aan het begin van het verhaal geconfronteerd met de dood van een jeugdliefde Eline Combier. Ze heeft blijkbaar teveel slaapmiddelen ingenomen. Drie dagen ervoor had Olivier Eline op straat zien lopen, maar ze had hem nauwelijks herkend. Hij had haar opgevangen en een etentje aangeboden. Bovendien had hij haar geld gegeven waarvan ze in de apotheek waarschijnlijk slaapmiddelen had gekocht. Hij heeft nog steeds een hondje, Victor Emanuel II, dat hij veertien jaar geleden van haar heeft gekregen.
Op de derde dag wordt hij dus geconfronteerd met haar dood. Hij wil nu alles doen om te weten te komen wat er in de veertien tussenliggende jaren is gebeurd. Toen hij haar de eerste keer ontmoette, was ze heel rijk en nu was ze blijkbaar straatarm. Verkeerde beleggingen na 2001 (9/11) hebben dat veroorzaakt.
Een studiegenote van Eline uit Parijs, Juliette, vertelt dat Eline kunstgeschiedenis had gestudeerd en met een vriend Stephan had samengewoond. Olivier probeert dat verleden te ontrafelen door haar scriptie op te vragen bij de Sorbonne en contact te zoeken met haar vriend. Maar die verblijft in de Kalehari-woestijn. Dan wordt in hoofdstuk 14 het verhaal van Eline uit de zomer van 1994 verteld.
Olivier was toen 15 jaar en een dromerig ventje. Hij genoot van de tuin om daar in rond te zwerven en hij had altijd een groene pyjama aan, waardoor hij niet opviel wanneer hij in de boom zat. In juli 1994 komt de één jaar oudere Eline Combier bij hen thuis logeren. Haar vader is in 1987 al overleden en haar moeder is met hartklachten in het ziekenhuis opgenomen. Ze logeert daarom tijdelijk bij Olivier thuis. Het is een zeer intelligent meisje dat twee jaar op school heeft overgeslagen. Hij herinnert zich dat zij altijd een witte jurk droeg, maar wat nog opvallender is dat ze in die zomer kunstgeschiedenis lessen gaat geven aan de kinderen uit de buurt van ongeveer dezelfde leeftijd. Ook Olivier is een leerling bij haar. Ze geeft die lessen in haar eigen kamer in haar eigen huis. Ze is een echte lerares, geeft huiswerk op. Ze weet veel van de 17e en 18e eeuwse Franse schilderkunst. Ze vat ook meteen het plan op om naar Parijs te gaan, maar dan moet wel een van de ouders meegaan. De moeder van Olivier is wel bereid om dat te doen en Eline regelt de rest wel. Ze is erg zelfstandig. Ze heeft een erfenis aan de dood van haar vader overgehouden en door slimme beleggingen bezit ze meer dan een miljoen. Ze wil dan ook met een limousine met chauffeur naar Parijs.
Daarvoor maakt Olivier nog kennis met haar moeder door naar het ziekenhuis te gaan. Haar moeder zit scherp achter Eline aan en die vindt dat niet leuk. Haar vader vond ze veel sympathieker. Haar moeder wil dat ze in Parijs gaat studeren bijvoorbeeld economie, maar Eline wil dat helemaal niet. ze is bezeten van kunstgeschiedenis. Ook gaan ze een keer haar vaders graf bezoeken en het lijkt net alsof haar vader nog leeft zo spreekt Eline tegen de grafsteen. Olivier doet daaraan mee en steelt het hart van Eline. Hij krijgt wel wat verliefde gevoelens voor haar. Ze vraagt hem uit de catalogus van het Louvre uit de bieb van zijn vader uit te zoeken welke schilderijen ze op hun reisje moeten bezichtigen. De over het algemeen dromerige Olivier doet dat heel actief voor haar.
Op verzoek van Eline gaat hij ook met haar langs op zijn vaders werk: die is fotograaf en neemt een paar oefen-kiekjes van haar met een Poloraid-camera. Olivier heeft spijt dat hij die foto’s nooit heeft bewaard.
Ook brengt hij nog een middag door bij een vriendje uit de les Erik. Die hebben thuis een kabelbaantje in de tuin en zijn moeder gaat pepernoten bakken die Erik vervolgens met een katapult in het zwembad van de buren mikt. Het is een geweldige middag voor Olivier.
In hoofdstuk 27 bezoekt hij in “Nu“ het oude huis van Elines moeder. Het is behoorlijk aan verval onderhevig en hij leidt de nieuwe eigenares rond. In hoofdstuk 36 bezoekt hij in het “Nu“ de begraafplaats waar haar vader en Eline liggen. Ze heeft nog geen steen: hij legt wat roosjes op haar graf en krijgt allerlei zoete herinneringen.
Op een middag vlak voor ze naar Parijs gaan, zijn Eline en Olivier samen. ze moeten zelf eten koken en Eline maakt een fruitsalade voor hem. Ook vindt ze zijn haren te lang en te vies en ze besluit die te knippen. Olivier raakt onder de indruk van de lichamelijke aanraking die ze bij hem doet. Als ze even later achter een vuurvliegje aan gaat en dat aan hem laat zien, kan Olivier niet meer de neiging onderdrukken haar te kussen. Ze proeft lekker. De volgende dag gaan ze naar Parijs met de limousine. Ze hebben een hotel in het centrum en Eline en Olivier slapen met Maarten op één kamer. Overdag bezoeken ze het Louvre. De route die Olivier heeft uitgestippeld is prima. Eline vertelt over de schilderijen die ze kent. Terug in het hotel slapen ze samen om daarna te gaan dineren.
In de nacht dat ze blijven slapen, bekommert Olivier zich om Eline. Ze doen een spelletje waarbij ze tekeningen op elkaars rug maken, die door de ander geraden moeten worden. Het brengt hen qua gevoelens nog dichterbij. Eline heeft inmiddels het besluit genomen om wel in Parijs te gaan studeren maar dan alleen wat ze zelf wil: kunstgeschiedenis. Wanneer ze in het hotel terugkeren, gaan ze samen naar de badkamer. Ze zoenen opnieuw en met wat handwerk krijgt Eline een orgasme. Het is een soort inwijdingsritueel. Ze huilt.
De volgende dag dwalen ze opnieuw door het Louvre. Daarna eten ze weer met elkaar. Eline doet of er niets gebeurd is. Dan wordt de groep vrienden op een foto vereeuwigd. Daarna vertrekken ze per limousine naar huis. In het huis van Olivier vraagt Eline of ze bij hem mag komen liggen.
In het laatste hoofdstuk (38) komt Olivier ’s morgens op. Op tafel ligt een cadeau voor hem: een zeilbootje dat hij van Eline heeft gekregen voor de fijne tijd die ze heeft gehad met hem.
Ze moet weer terug naar haar moeder die uit het ziekenhuis is ontslagen. Ze besluit de hond Victor Emanuel II bij hem achter te laten. Olivier vraagt of hij nog iets op haar rug mag schrijven. Ze raadt : Louvre. Bijna goed, zegt Olivier.
Dit verslag gaat verder na deze boodschap.
Verder lezen
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden