Toen ik ongeveer twee jaar geleden begon met schrijven, waren mijn schrijfsels met één woord samen te vatten: crap. Vervolgens werd ik, nu iets meer dan een jaar geleden, weblogger voor scholieren.com en onderwierp mij daarbij aan de Grote Simon (de HOOFDredacteur van het weblog), die over elke punt, komma of kromme zin wel eens even een opmerking had. Resultaat; de schrijfsels verbeterden. En ja, dan slaat het je wel eens in je bol. Dus toen een vriendin van mij begon over de schrijfwedstrijd Write Now! dacht ik, welja joh, dat doen we wel even.

Wanhoop

Nou, niet dus. Ik had, braaf op tijd voor de deadline een stukje ingestuurd. Twee dagen daarna las ik het nog maar eens na, en heb het uit pure wanhoop in de figuurlijke open haard geworpen, want het was echt volkomen kut. Maar ja, toen had ik mijn stukje dus al ingestuurd. Gek genoeg hield ik toch nog een vonkje hoop op een goeie afloop.

Telefoontje

En toen, de dag voor de uitreiking, stond een dame van de organisatie op het antwoordapparaat. Of ik toch alsjeblieft wilden doorgeven met hoeveel mensen ik nou precies kwam. Nou, dat vonkje werd dus een behoorlijke vlam. "Ze nemen zelfs de moeite om je te bellen!” dacht ik nog. “Ik doe in Amsterdam mee, dus ze gaan toch niet iedereen bellen?!”

Lol met V.

Dus verscheen ik, ruim op tijd, in het Rozentheater in Amsterdam. Om daar een andere schoolvriendin, V. tegen te komen. Bleek dat zij ook meegedaan had en we het niet van elkaar wisten. Maar een grote stap richting wereldroem zat er vanavond niet in, bleek al snel.

Achteraf

Ik behoorde niet tot de winnaars, maar werd wel genoemd. Volgens mij sloeg de opmerking: “Volgende keer misschien een verhaallijn gebruiken?!” op mijn tekst. Maar, ik heb een hele leuke avond gehad, en volgend jaar? Dan zal ik wel een stuk met verhaallijn insturen, kijken wat er dan gebeurt.

Nienke deed mee aan de Write Now! voorronde in Amsterdam. Eerdere winnaars waren succesvol, zoals Maxim, die daarna weblogger van Scholieren.com werd.