Jaarlijks vindt op 4 mei de Nationale Dodenherdenking plaats in Nederland. Om 20.00 uur volgen er twee minuten stilte, waarbij we Nederlandse slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog herdenken. Ik heb een gedicht geschreven omdat we de mensen die voor onze vrijheid hebben gestreden, nooit mogen vergeten. 

We denken terug

Dagelijkse zaken die onze realiteit zijn

Zijn stapje voor stapje

Opgebouwd in een

Lange tijd

Wij genieten van onze

Brede, comfortabele, vanzelfsprekende vrijheid

Want

We mogen denken wat we willen

We mogen zeggen wat we willen

We mogen doen wat we willen

We denken terug

Aan het verschrikkelijke, verdrietige, verleden

Van meer dan zeventig jaar geleden

Werden volken onderdrukt

Iedereen koos zijn eigen kant

De eenheid werd uit elkaar gerukt

Mensen mochten niet denken wat ze wilden

Mensen mochten niet zeggen wat ze wilden

Mensen mochten niet doen wat ze wilden

Ze werden bedreigd, bestempeld en bedrukt

Velen hebben voor ons gevochten

Voor de vrijheid van nu

Velen zijn ten onrechte gestorven

Kunnen niet proeven

Van de vrijheid van nu

Velen hebben met elkaar gesproken

Over de vrijheid van nu

Na de oorlog had men tijd nodig

Langzaam maar zeker

Beetje bij beetje

Worden de nare herinneringen weggestopt

Maar zeker niet

Vergeten

Men had tijd nodig

Om het vertrouwen in elkaar

Weer op te bouwen

Elkaar niet meer te wantrouwen

Om een veelzijdige groep te vormen

Van jongens, meisjes, mannen en vrouwen

Op vier mei hebben wij ons verzameld

Om te denken aan onze geschiedenis

Tot de dag van vandaag

Om dankbaar te zijn voor onze vrijheid

Om bij alle slachtoffers

Stil te staan

Omdat we de grootste fouten die oorlog veroorzaken

Niet opnieuw willen maken