'Kankerwijf', 'teringlijer', 'tyfuskind': niet de gezelligste manier om een blog te beginnen, maar toch wil ik het hier even over hebben. Al deze scheldwoorden zijn afgeleid van ziektes. Ik doe het zelf ook. In mijn toetsenweek, toen ik wanhopig werd van wiskunde, heb ik mijn boek met alle mogelijke ziektes uitgescholden. Maar waarom schelden wij Nederlanders eigenlijk zo graag met ziektes? 

Wanneer je je telefoon kwijt bent, vraag je je af waar dat pokkeding ligt en als je broertje irritant doet, wens je dat dat pleurisjong z'n bek eens houdt. Nederland is een van de weinige landen waar met ziektes gescholden wordt. 

Waarom?

Voor de reden van dit gevloek zijn er meerdere verklaringen. De eerste verklaring is dat het schelden met ziektes komt uit het Jiddisch, een veel gesproken taal door Joden. Het Jiddisch is een taal waarin ook met ziektes wordt gescholden. Doordat er in Nederland altijd veel Joden gewoond hebben, zou het goed kunnen zijn dat sommige scheld-ziektes uit die taal overgenomen zijn. 

Godverdomme?

Een andere verklaring is dat de ontkerkelijking van Nederland een rol heeft gespeeld in het schelden met ziektes. Toen in Nederland de invloed van de kerk afnam, raakten mensen minder geïnteresseerd in God. Het taboe dat eerst over God heerste verdween en maakte plaats voor een ander taboe: ziektes en de dood. Volgens taalkundige Piet van Sterkenburg schelden mensen het liefst met datgene waarvoor zij zelf het meest vrezen. Ziektes zijn tegenwoordig voor veel mensen enger dan God. 

Toch is de precieze reden nog onduidelijk. Het kan ook een combinatie van beide zijn. Wat ook mee kan wegen is het feit dat Nederlanders in vergelijking met andere landen erg direct zijn. Doordat we zeggen waar het op staat, zijn we vaak ook wat grover en schelden we daardoor met ernstigere dingen, zoals bijvoorbeeld ziektes. 

Te pijnlijk

Zelf scheld ik regelmatig met ziektes: tering is mijn favoriet. In mijn omgeving ken ik geen mensen die aan deze ziekte lijden - ik beledig er dus niemand mee - maar toch geeft het wel goed mijn frustratie weer. De ziekte kanker mijd ik wel. Ik denk dat iedereen wel iemand kent die deze ziekte heeft of heeft gehad en daarom vind ik het een te pijnlijk scheldwoord. 

De volgende keer dat jij dus teringhard je teen aan die pleuristafel stoot, weet je in ieder geval waar deze scheldtermen vandaan komen! Gelukkig is de Nederlandse scheld-vocabulaire veel breder dan alleen ziektes. Mocht je dus niet zo zijn van het schelden met ziektes, kun je altijd voor de klassiekers fuck, kut of klote kiezen.