Het intro start. Chocoladeletters, die ene bekende lage stem die zegt "Het Sinterklaasjournaal met Dieuwertje Blok." Alle problemen, het schoenen zetten en het aftellen tot pakjesavond. Ik zit er elke avond om 18.00 uur klaar voor. Het Sinterklaasjournaal - dat dit jaar twintig jaar bestaat - begint.

In die twintig jaar is er behoorlijk wat gebeurd. Ik kijk al sinds jongs af aan, maar het bestaat al sinds 2001. Mét Dieuwertje Blok. Ik hoop dat het nog heel lang voortzet, want het is een echte Nederlandse traditie. De Kerstman heeft de hele wereld, Sinterklaas alleen Nederland. Het Sinterklaasjournaal zal altijd leuk en belangrijk voor mij blijven. 

Sinterklaasjournaal

Op school hoor ik daar vaak verschillende reacties op. "Kijken jullie nog het Sinterklaasjournaal?" "Ik kan niet wachten om het weer te zien!" "Ik kijk het alleen voor mijn kleine broertje." Heel uiteenlopend. Ik kijk het dus nog steeds met veel plezier. Of ik er niet te oud voor ben? Ik vind van niet. Ik vind het juist leuk om nu te zien. Nu ik niet meer geloof, ga ik kritischer kijken naar het Journaal. Puur voor mijn eigen vermaak. Misschien is het stiekem ook het loslaten wat ik niet wil. Als kind kon je niet in slaap vallen als de pakjes opeens weg waren. En zou Sinterklaas wel op tijd in het land zijn? Het kind zijn mis ik misschien gewoon. Dus mij niet bellen om 18.00 uur, ik zit dan met een warme kop chocomelk elke aflevering te kijken. 

Door het programma is het hele Sinterklaasfeest rond. En elk jaar is er weer een probleem. Ik weet nog dat ik altijd deed wat er dan gevraagd werd. Was een Piet zijn/haar knuffels kwijt? Ik gooide al mijn 32 knuffels naast mijn schoen. Waren de sleutels gevallen in een bak vol met kruidnoten en pepernoten? Dan opende ik elke zak om sleutels te zoeken. Als ik buiten kom, komen alle buurtkindjes naar me toe en vertellen ze over hoe spannend ze het vinden of Sinterklaas wel op tijd aankomt. 

Waarom ik nog kijk? Vermaak, uitstelgedrag en kijken waar ze nu weer mee komen. Elk jaar kijk ik met mijn familie ook de intocht, met allemaal lekkers. We vieren nog steeds pakjesavond, zij het wat kleinschaliger. We maken nu surprises en gedichten voor elkaar en verwerken daar wat van het Sinterklaasjournaal in. 

Grapjes voor volwassenen

Wat het programma leuk maakt en houdt, zijn de grapjes die hier en daar vallen. Vooral de grapjes die je als kind niet begrijpt, maar zodra je ouder bent, wel. Zo verwijzen veel opmerkingen naar actuele gebeurtenissen zoals corona en de huidige politiek. Kinderen hebben dat niet in de gaten, maar als je wat ouder bent wel. Dat is leuk. En zeg nou eerlijk: het is toch ook hilarisch om volwassen mannen en vrouwen zo kinderachtig mogelijk te zien spelen? 

Soms vind ik de veranderingen wel jammer. Dingen komen en gaan. Zoals de oude huispiet, die heel lang meedraaide, en waar ze nu al twee vervangers voor hebben gehad. Amerigo, die is vervangen door Ozosnel.

Ik hoop dat het Sinterklaasjournaal nog veel jubileums mag vieren. Het geeft een echte toevoeging aan het hele feest. En zolang het nog bestaat, zie je mij voor de buis zitten! 

Lees ook
Zo ziet Sinterklaas eruit op 5 december 2037