Laurens (14) zit in 4 vwo en houdt van acteren, zingen en ukulele spelen. En hij is panseksueel.

Hoe is het om jong te zijn en te struggelen met je gender of seksualiteit? In Lettersoep interviewen Anouk en Lisa jongeren uit de LGBTQIA+-community. Elke keer een andere letter, elke keer een ander verhaal.

Verliefd op pannen?

"Veel mensen verwarren panseksueel met biseksueel, maar het is echt iets anders", vertelt Laurens aan de telefoon. "Het is niet zo’n bekende of standaard seksualiteit misschien, daarom zijn mensen vaak een beetje verbaasd als ik ze vertel dat ik pan ben. Ook de grap: 'ben je dan verliefd op pannen?' heb ik al veel te vaak gehoord." Maar dat is dus niet het geval vertelt Laurens: "Ik val op mensen. Het maakt me niet uit of dat mannen of vrouwen zijn, of iets ertussenin, of niks. Mij gaat het echt om de persoon, in wat voor vormpje dat komt is bijzaak. Biseksualiteit, waar veel mensen panseksualiteit mee verwarren is heel binair: dat is echt man of vrouw en vanuit daar redeneren. Bij mij gaat het dus eerst echt om de persoon."

Laurens wist al heel snel dat hij niet alleen op meisjes viel, maar het begrip panseksualiteit leerde hij pas later kennen. "Ik wist mijn hele leven al dat ik op jongens viel, maar toen ik op een gegeven moment verliefd werd op een meisje was ik even in de war. Toen ik meer leerde over verschillende seksualiteiten kwam ik panseksualiteit tegen. Dat paste, toen viel alles wel echt even op z’n plek", aldus Laurens.

Steun

"Mijn ouders hebben altijd gezegd dat het ze niet uitmaakt met wie ik thuis kom. Dat is een heel fijn gevoel, dat je weet dat je ouders achter je staan. Verder heb ik ook nooit echt negatieve reacties gehad. Mensen zijn soms wel verbaasd, maar ik heb niet het gevoel dat ze me veroordelen", zegt Laurens. Ook zijn vrienden geven veel steun. "Eigenlijk steunen mijn vrienden en ik vooral elkaar, want het is supertoevallig, maar heel veel van mijn vrienden zijn ook lgbt. In de tweede klas hadden we het er een keer over en toen bleken heel veel van mijn vrienden mijn problemen te herkennen. Het is heel fijn om deel te zijn van zo’n groep."

Hokjes

"Ik vind al die hokjes wel irritant. Mensen hebben heel erg de neiging om mensen heel snel in hokjes te plaatsen, maar dat is echt nergens voor nodig. Eigenlijk wil ik helemaal geen hokje en soms is er ook helemaal geen hokje. Die drang vind ik gek", aldus Laurens.

Laurens heeft ook een boodschap voor andere LGBTQIA+-jongeren. "Probeer gewoon jezelf te zijn, dat is het allerbelangrijkste. Probeer je ook niet te veel in een hokje te laten duwen. Je komt er van zelf wel achter waar je je prettig bij voelt, dat heeft geen haast. Een label is maar een label. Dat heeft de waarde die jij er aan geeft."