"Had je een afspraak gemaakt? Oh, ik zie het al! Koffie of thee? Niets? Helemaal niets? Nou goed dan, hang vooral je jas op en ga maar zitten.

Jeanet! Kun jij zo die jongen knippen? Ja, die met die krullen ja! Mooi zo."

De proefwerkweek zit er weer op, dus ik heb mijn stoppelbaard afgeschoren en een afspraak gemaakt bij de kapper. De perfecte plek voor gênante gesprekken.

School

"En, hoe wil je het geknipt hebben?" vraagt Jeanet, die met haar bruin geverfde haren achter me staat. "Uhm, gewoon, zo'n twee centimeter eraf, dat er weer een beetje model in komt," is mijn antwoord. Ze loopt even weg en komt terug met een karretje waarop alle genodigde instrumenten liggen. Jeanet rommelt er even in, haalt een schaar tevoorschijn en begint te knippen.

"En hoe is het op school?" begint ze het verplichte kappersgesprek. "Ja prima, ik mag absoluut niet klagen..." Ik voel hoe de stilte na mijn antwoord steeds ongemakkelijker wordt, dus ik besluit er nog iets aan toe te voegen: "We zijn laatst voor een uitwisseling naar Engeland geweest. En mijn proefwerkweek zit er net op." "O. Hoe ging de proefwerkweek?" "Ja, wel prima... Ik mag niet klagen..." Stilte. Ongemakkelijk. In de spiegel zie ik ook andere mensen in de zaak onwennig om zich heen kijken. 

Sport

"En eh... Doe je ook nog iets van sport?" "Ja, ik speel waterpolo, we staan nu vrij hoog in de competitie." "O, wat goed zeg... Speel je hier in het dorp?" "Nee, ik speel tegenwoordig in Uden." "O." Nog meer stilte. Ik probeer me te focussen op de bloemetjes die in een potje voor de spiegel staan. Aan de ene kant wil ik dat deze stilte zo snel mogelijk verbroken wordt, aan de andere kant zou ik graag hebben dat ze niets meer zegt.

Jeanet legt haar schaar neer, ik hoop dat ze klaar is. Ze tilt een spiegel op achter mijn hoofd waardoor ik ook kan zien hoe ze daar geknipt heeft. "Is het zo goed?" "Ja, prima!" Als ze het gemillimeterd had, had ik niets anders gezegd. Ze haalt het schort voor me weg en ik sta op uit mijn stoel. Zo snel mogelijk reken ik af en loop ik naar buiten. Gelukkig ben ik daar weer van af, daar loop ik voorlopig écht niet meer naar binn...

Kut! Ik ben mijn jas vergeten!