Al haar hele leven kampt gastblogger Lara (18) met een ernstige vorm van astma. In dit gastblog deelt ze haar verhaal. "Het is moeilijk om ermee om te gaan: doktersafspraken, veel soorten medicijnen. Chronisch ziek zijn is ook niet alleen lichamelijk een strijd, maar ook mentaal."

Wat is astma?

Astma is een ontsteking van de kleine luchtwegbuisjes in de longen. Het is een chronische ziekte, dat betekent dat je niet kan genezen. Doordat er altijd een ontsteking is in de luchtwegbuisjes kan het voor veel klachten zorgen. De meest voorkomende symptomen van astma zijn bijvoorbeeld benauwd zijn, vermoeidheid en veel hoesten. Astma krijg je meestal vanaf je geboorte, maar het komt ook voor dat mensen op latere leeftijd astma krijgen.

Ik heb sinds mijn geboorte een ernstige vorm van astma, dat betekent dat mijn astma moeilijk te behandelen is. Ik heb veel verschillende medicijnen, veel ziekenhuisafspraken en onderga zware behandelingen. Mijn symptomen zijn bijvoorbeeld: vaak benauwd, snel vermoeid en regelmatig astma-aanvallen. Ook heb ik last van eczeem, veel allergieën en slaapproblemen.

De pubertijd met ernstig astma

Als puber wil je dingen ontdekken. Je gaat uit, naar feestjes, veel met vrienden weg. Ik wilde altijd meekomen met mijn vrienden, op hun level zitten. Maar ik merkte al vrij snel dat ik niet goed mee kan komen. Ik kan altijd maar een uurtje dansen in de club en moet daarna uitrusten aan de kant. Frustrerend, want je wil als tiener de hele nacht dansen en kunnen feesten, net als je vrienden.

Op dat soort momenten is het vrij frustrerend dat je niet mee kan komen met je leeftijdsgenoten. Soms voelt het alsof je in een lichaam zit van een 80-jarige. Op dat soort momenten merk ik dat ik vaak heel erg boos kan worden en kan balen. Zonde, want dan is je avond al vrij verpest.

Als je chronisch ziek bent word je niet meer beter. Het voelt soms alsof je geen doel hebt, geen eindstreep. Op sommige momenten heb ik ook geen motivatie meer om door te gaan, dan vraag ik mezelf weleens af of het allemaal nog wel zin heeft. Dat soort momenten zijn misschien wel het moeilijkst, weer mezelf bij elkaar pakken om door te gaan.

Dit wil je ook lezen:

Hoe mentale gezondheid op onze to-do-lijst terecht is gekomen

Hoofd leegmaken

De impact van astma merkte ik ook bij een mijn favoriete bezigheden, hockeyen. Tien jaar lang heb ik kunnen hockeyen bij een club bij mij in de buurt. Ik heb altijd met plezier op het veld gestaan, maar het was ook vaak een uitdaging. Hele wedstrijden speelde ik met mijn puffer in mijn sok, altijd rekening moeten houdend met mijn astma. Sporten zorgde ervoor dat ik mijn hoofd kon leegmaken, lekker even aan niks denken.

Toch kan dat niet helemaal bij mij, ik moest altijd veel puffers mee en voor mijn wedstrijd of training medicijnen innemen. Ik deed altijd heel erg mijn best maar het was vaak niet goed genoeg. Ik was heel fanatiek en wilde het graag goed doen, maar ik was vaak te sloom of maar voor heel even snel. Het is frustrerend als je niet mee kan komen met de rest, ik vroeg veel van mijn lichaam maar mijn lichaam kon mij dat niet geven.

Met astma-aanvallen het veld afgehaald worden is lastig, zeker als je zo jong bent. Ik werd vaak in een lager team gezet, trainers zeiden altijd dat mijn niveau hoger was dan waar ik inzat. Het grappige is dat sommige mensen vinden dat je je niet moet aanstellen, want 'het is maar astma'. En sommige mensen denken meteen dat je niks kan en gaan daar ook meteen vanuit, net als mijn sportclub.

Dit wil je ook lezen:

Deidre (18) gaat al vijf jaar niet naar school: 'Mentaal was ik op'

School en astma

Met school heb ik het altijd lastig gehad: ik ben snel ziek en dus vaker afwezig. Op de middelbare school vond ik het lastig om school en astma te combineren. Ik deed een behandeling waar ik een paar keer per maand een middag op de kinderdagbehandeling moest liggen. Ik heb die behandeling twee jaar gedaan maar het hielp helaas niet goed genoeg. Het waren zware medicijnen die veel bijwerkingen gaven. Ik was de rest van de dag moe, misselijk, duizelig en had zware hoofdpijn. Ga dan maar nog eens aan school zitten om toetsen te leren en je huiswerk te maken.

Elk jaar moest ik een paar keer uitleggen dat mijn astma niet is zoals bij andere. "Ja, je hebt astma. Ik ken het, want ik heb ook een puf", zeggen mensen dan. Nee, je weet niet hoe ernstige astma is. Er wordt vaak niet naar geluisterd. Mensen vullen het zelf in en denken te weten wat jij nodig hebt en wat goed voor jou is, terwijl jij dat het allerbeste weet. Ook vandaag de dag op het mbo moet ik elk jaar uitleggen dat ik ernstig astma heb en dat ik er veel last van heb.

Zo is de winter een hele zware periode omdat er veel heerst qua bacteriën. Daardoor ben ik heel vaak ziek en heb ik veel last van eczeem, benauwdheid en slapeloosheid. Docenten denken vaak dat ik niet geïnteresseerd ben, niet gemotiveerd en dat het me allemaal niet interesseert. Dat is niet zo. Ik heb super veel slapeloze nachten en ben veel benauwd. Zo lijkt het misschien alsof ik niet geïnteresseerd ben, maar dat ben ik wel. Ik ben alleen vaak ziek en moe.

Hoe ziet de toekomst eruit?

Astma is natuurlijk een chronische ziekte. Dat betekent helaas dat ik er nooit vanaf kom. Wel wil ik positief naar de toekomst kijken. Ik ben nou eenmaal ziek, maar dat is voor mij geen reden om niet mijn doelen na te streven en zo lang mogelijk te studeren.

Wat mijn astma betreft weet ik dat de toekomst zwaar blijft, het blijft altijd zwaar en ik zal nooit een langdurige stop hebben. Toch wil ik positief blijven en doorgaan met alles wat ik nu doe en nog ga doen. Volgend jaar heb ik mijn eerste studie afgerond en wil ik een tweede studie doen. Ook wil ik graag veel van de wereld zien. Ik heb zin in de toekomst en probeer niet altijd aan mijn astma te denken.