Het begon als de perfecte manier om contact te houden met vrienden in haar geboorteland Hongarije. Maar na een paar jaar raakte Kristina (20) verslaafd aan social media. Ze verstuurde soms wel 200 berichtjes op een dag.

“Nerveus keek ik naar mijn telefoon. Geen verbinding. Shit, het zweet brak me uit! We waren met school in een Limburgse mijn en ik had er totaal niet aan gedacht dat ik hier geen internet zou hebben. Ik werd onrustig en keek om me heen. Hoe kwam ik hier weg? Een klasgenoot zei dat ze naar het toilet moest. ‘Ik ook!’ riep ik. Met een begeleider verlieten we de donkere mijn. Eenmaal buiten greep ik trillend naar mijn telefoon. 20 nieuwe berichten. Opgelucht beantwoordde ik ze.”

Alles delen

“Toen ik 10 was verhuisde ik met mijn ouders van Hongarije naar Nederland, voor mijn vaders werk. Ik had enorme heimwee. De eerste jaren schreef ik fanatiek brieven naar mijn vriendinnetjes en familie in Hongarije. Rond mijn 14de maakte ik een Facebook-account aan. Ik was meteen in love. Wat was dit handig! Ik hoefde geen weken meer te wachten op een reactie, maar volgde mijn vriendinnen op de voet.

Ik had inmiddels wel vrienden in Nederland, maar mijn Hongaarse vriendinnetjes bleven heel belangrijk voor mij. We kenden elkaar door en door en deelden alles met elkaar. Dankzij Facebook werd dat nog makkelijker. Later volgden ook Twitter, Skype en WhatsApp. Binnen de kortste keren volgde ik de halve school, alle meiden van de hockeyclub en natuurlijk mijn vrienden. Ook wildvreemden voegde ik toe: hoe meer vrienden, hoe beter.

Kick

Vanaf het begin postte ik heel actief. De aandacht die ik kreeg deed me goed. Op mijn sweet sixteen party realiseerde ik me voor het eerst dat ik geobsedeerd was door al die social media. De taart, de cadeaus, mijn vriendinnen: ik legde alles en iedereen vast en deelde de foto’s direct met de hele wereld. Ik genoot van de vele likes en reacties die meteen binnenstroomden. Mijn bezoek genoot iets minder. “Waar ben je mee bezig Kris? Je vrienden zijn hier, niet op Facebook”, zei mijn beste vriendin geërgerd. Ik schrok, legde mijn telefoon aan de kant en danste de rest van de avond met mijn vriendinnen. Ik ging alleen wel iets vaker naar het toilet. Niet omdat ik zoveel dronk, maar om mijn telefoon te checken. Na een half uur afwezigheid had ik al 80 nieuwe berichten. Dat gaf een kick.

Discobeat

“Hierna werd het alleen maar erger. Ik raakte zwaar verslaafd, vooral aan Facebook, Twitter en WhatsApp. Ik verstuurde soms wel 200 whatsappjes op een dag en ontving er nog veel meer. Ik deelde alles met mijn vrienden: waar ik was, wat ik at, wat ik droeg, wat ik dacht. In real life hadden we elkaar weinig te vertellen. “Dat las ik al op Facebook”, hoorde ik vaak. Terwijl we dat zeiden appten we met andere vrienden. Berichtjes volgden elkaar in rap tempo op. Op school stond het geluid uit, maar thuis vormden de aanhoudende bliepjes soms net een discobeat. Ik vond het heerlijk, het voelde alsof de hele wereld in mij geïnteresseerd was. Maar het vergde ook veel van me. Mijn hersenen draaiden overuren. Is er nieuws? Wat doen mijn vrienden nu? Wat zal ik posten? Wordt dat geliked? En geretweet? Zo niet, dan verwijderde ik mijn bericht weer. Liever geen bericht dan een genegeerd bericht. Ik was dag en nacht met mijn telefoon bezig. De gedachte dat ik iets zou missen maakte me gek. Ik sliep nauwelijks, was geprikkeld en kon me niet concentreren. Ik voelde mijn telefoon zelfs trillen terwijl ik geen bericht ontving.”

Afkicken

“Vorig jaar barstte de bom. Ik had ’s ochtends eerder mijn telefoon in mijn handen dan mijn vriend. Hij kon dit niet meer aanzien en maakte het uit. Voor mij kwam dit volledig uit de lucht vallen. Achteraf gezien had hij me al 100 keer gewaarschuwd. Ik was intens verdrietig, maar hij opende ook mijn ogen. Ik moest afkicken en dat kon ik niet alleen. Ik koos voor een kliniek in Hongarije, ver weg van mijn vertrouwde omgeving. Dat was een zware periode. Ik maakte met iedereen ruzie en verlangde intens naar mijn telefoon. Ik ontdekte dat ik verder weinig had in mijn leven. Ik sportte niet meer, spijbelde veel en mijn vrienden sprak ik vooral online."

"Na 2 maanden knapte ik langzaam op. Terug in Nederland heb ik al mijn accounts verwijderd. Dat was even slikken, ook voor mijn vrienden. De eerste weken zocht ik tevergeefs naar het blauwe Facebook-icoontje op mijn telefoon. Ik ben nu een half jaar verder en ik voel me supergoed. Ik moet moeite doen voor contact met vrienden. Ik heb alle verjaardagen van echte vrienden opgeschreven en voer weer inhoudelijke gesprekken. Voor mij geen social media meer!”

Dit verhaal verscheen ook in Fashionista Magazine, het blad bomvol budgettips en shocking real life-verhalen. De interessantste artikelen worden doorgeplaatst op Scholieren.com. De nieuwste editie van Fashionista ligt sinds deze week in de winkels. Check trouwens ook Fashionista op Facebook: klik.