Ik ga twee weken op taalkamp naar Malta. Zonder ouders of vrienden. Met twintig volslagen vreemden, dat wel. 

De zenuwen komen bovendrijven als ik om zes uur 's ochtends naar Schiphol ga. Geen gewone vakantiezenuwen, maar echte 'ik-moet-in-mijn-eentje-een-groep-onbekenden-joinen'-zenuwen. Misschien ga ik wel twee hele eenzame weken tegemoet.

Waarom heb ik me hier in godsnaam ooit voor opgegeven?

Vrijheid

Heel simpel: ik wilde vrijheid. Even helemaal los staan van mijn vaste vriendenkring. Een keertje gewoon, hoppa, zonder iemand. Het is eng, onwennig en spannend. Maar nu ik weer thuis ben, kan ik zeggen: het is het waard. Je krijgt er onafhankelijkheid voor terug.

Vooraf vreesde ik het ergste, maar hoe eenzaam was het nou uiteindelijk? Nou, gewoon níet.

Online kennismaken

Ten eerste had ik al mijn groepsleden al gefacebookt en gehyvet en had ik binnen no time al 80% van de club gezien of gesproken via internet. Je voegt elkaar toe op Ping en Whatsapp, et vòila.

Thank god voor onze op social media gerichte generatie! Zo had ik meteen een aanknopingspunt, 'kende' ik mijn vakantiegenootjes al een beetje en hoefde ik me een stuk minder zorgen te maken.

Groepsvorming

Ten tweede: de meeste mensen op zo'n taalvakantie zullen alleen komen. Echt, het zal je verbazen hoeveel jongeren zoiets hebben van 'schijt, ik ga eens alleen'. Al die mensen trekken naar elkaar toe omdat ze niemand anders hebben, na een tijdje gaan de koppels ook een beetje hun eigen weg en vormt er zich één groep. Alsof je met je klas op schoolreis bent.

Het begin, toen we elkaar ontmoetten op Schiphol, voelde wel een beetje onwennig en toen vielen er nog af en toe stiltes. Maar in die twee weken dat we op elkaars lip zaten, zijn we als groep zó naar elkaar toegegroeid, dat het bizar leek ooit weer afscheid te moeten nemen op het vliegveld en elkaar waarschijnlijk nooit meer te zien.

Alleen = makkelijk mensen leren kennen

En bovendien: juist als je alleen bent, leer je veel sneller andere mensen kennen. Ook buiten je eigen groep! Alleen al de nachtelijke balkongesprekken met onze Spaanse buren waren al geniaal genoeg om 'ja' te zeggen tegen zo'n vakantie.

Je wilt niet weten hoe vaak ik om wiet gevraagd ben als ik duidelijk maakte dat ik uit Nederland kwam; 'of ik toevallig wat bij me had,'  Aldus alle Russen, Italianen, Spanjaarden, Duitsers en Fransen die ik leerde kennen  op de Engelse school waar ik naartoe ging.

Zelfstandig worden

En voel je je tijdens zo'n vakantie een keer eventjes wél kut of alleen, dan heb je geen moeder of beste vriendin om bij uit te huilen.

Je staat er alleen voor - en dat is eigenlijk maar goed ook: je wordt er een stuk zelfstandiger door, en wéét dat je het kunt. Want ondanks je eenzame aankomst vertrek je weer met een groep nieuwe vrienden. Dat zou je op vakantie met je ouders nooit gelukt zijn. 

Angst = bullshit

De hele vakantie was a wonderful time, die ik echt niet zal vergeten. Die zenuwen voor eenzaamheid die ik aan het begin nog had, bleken complete bullshit. Kortom: don't be scared, alleen op vakantie gaan zou je ook 'ns moeten doen! 

Het is zomervakantie! Ook onze redactie gaat van de zon genieten. Tot 5 september publiceren we daarom slechts drie artikelen per week, daarna komen we weer op volle kracht terug. En als je ons gaat missen, check dan het beste uit ons archief bij de Klassiekers!