Hé, jij daar! Ja, jij, met je gebruinde lijf en je zonnebril! Als de wiedeweerga uit die hangmat en back to school! Pfff… welk door God geschapen wezen heeft daar nou zin in?

Zo te zien heeft iedereen de beste vakantie ooit gehad. Het lijkt wel alsof de zomer nog nooit zo sympathiek was. Volgens de kiekjes op Facebook en Instagram deden we niets anders dan zonnen, barbecueën en feestvieren. Mooi, dan kunnen we nu weer met een goed gevoel aan de bak. Nou ja, een weekje langer had echt geen kwaad gekund. Of twee.

Vrolijke klasgenoot

Het is een zonnige maandagochtend, eind augustus, vorig jaar. Hijgend en zwetend trap ik zo hard ik kan de berg op. De gelijkenis met een Engelse buldog met een transpiratieprobleem is groot. Het niksdoen in de vakantie hakt er nu behoorlijk in. Wanneer zelfs een zwerm bejaarden me zonder enige moeite inhalen, kom ik tot het inzicht dat ik de gele trui never nooit zal winnen. En dan is dit nog maar een simpel fietstochtje naar school, voor de jaaropening. Wordt wat als ik op de terugweg bepakt ben met tien kilo boeken.

Naast mij fietst mijn klasgenootje B. die schijnbaar nergens last van heeft. De Lambada fluitend is hij met enkele trappen bovenop de berg, waarna hij als de vrolijkheid zelve de berg afsjeest. Gelukkig is hij zo vriendelijk om beneden te wachten tot deze buldog er ook nog eens een keertje aankomt.

''Waarom ben je zo eng vrolijk?'', vraag ik hem, terwijl we onze fietsen stallen. B. begint te lachen. Kans om te antwoorden krijgt hij niet. Eerst moeten we socializen met de rest van de klas, die net zoveel zin in het nieuwe schooljaar heeft als ik. Not.

Allergisch voor vakantie

Vakantievrees. Dat is wat het is. Het is kwart over vier, de school loopt alweer leeg. Terwijl ik mijn boeken kaft, komt B. bij me zitten. Met het antwoord op de vraag die ik hem eerder die dag stelde. De jongen heeft last van vakantievrees. Nee, hij is niet bang om op reis te gaan, dat zeker niet. Hij houdt gewoon überhaupt niet van vakantie. Van alleen al de woorden 'uitslapen' en 'niksen' krijgt hij stante pede een paniekaanval. Zes weken lang mist B. de regelmaat van het naar school gaan. Iets waar menig scholier zich niets bij kan voorstellen. Ik in elk geval niet.

Bij thuiskomst (ja, ik heb de terugweg overleefd) doe ik research naar het verhaal van B. Wat blijkt, tot mijn grote verbazing: er zijn meer mensen die allergisch zijn voor vakantie en blij zijn om weer naar school (of werk) te kunnen!

Voorbeeld nemen

Misschien is het zo gek nog niet. Schooldagen bieden houvast en zorgen voor duidelijkheid en overzicht. Plots weet ik het weer: B. wil later militair worden! Een beroep waarbij discipline en doorzettingsvermogen vereist zijn. Misschien hebben wij, vakantievierders, daar wat meer van nodig?

Bekijk het positief, het is toch niet anders. Ook ik moet me er overheen zetten. Volgens B. is het de beste manier om het schooljaar door te komen. Fluit desnoods de Lambada op je fietsje. Dan is die appel niet eens zo zuur meer.

Regelmaat is het toverwoord. Met mateloos vakantievieren winnen we de oorlog niet. We willen toch ons papiertje halen?