Twee feitjes. (1) Mijn moeder zeurt altijd over mijn on-opgeruimde kamer. (2) In de vakantie kun je geen smoesjes bedenken om je kamer niet op te ruimen.

Het ging zo: de mei-vakantie begon en moeders zei - heel voorzichtig, bijna als een grapje - "Hey, nu kun je lekker twee weken je kamer opruimen." Nee. Mama. Huiswerk. Frans, sorry. Shit, ik bedoel uhm. Ik moet nog. Wiskunde? Eigenlijk. Nee. Shit. Oké. Ja mama, nee, ja... Ja... Ik begin er morgen aan. 

Ja hoor, zes dagen later was ik nog steeds bezig met het opruimen van mijn kamer. Niet dat mijn kamer daarvoor een rotzooi-rommelzolder was. Want dat is nooit zo. Hij ziet er altijd oké uit, mijn mama is gewoon een perfectionist (dúúúúh). Ik heb gewoon een heleboel spullen en het past soms allemaal nét niet in mijn kastjes. En als je álles uit die kastjes haalt. Ja. Dan ben je nog wel ff bezig. 

Alles tegelijk

De eerste vijf dagen ging het helemaal mis met mijn opruimpoging. Ik begon met mijn bed. Haalde de dekens en kussens er af. (En alle boekresten van het afgelopen jaar.) Nog voordat ik mijn matras met nieuwe dekens had aangekleed ging ik alweer over naar mijn kledingkast. Ik gooide mijn kleren *hup* op mijn bed. Zo ging ik over naar mijn bureau. Alles in een doos. Bed nog niet gedekt. Kleren op het bed. Boekenkast. Nog een doos. Schoolboeken. Nog een doos. Mijn kamer lag overhoop.

De allerkleinste details

Dat alles door elkaar heen lag was niet eens het ergste. Het erge was dat ik al die door-elkaar-heen liggende dingen stuk voor stuk vasthield, erin las, eraan rook, likte, er een foto van maakte om vervolgens aan al mijn Snapchatvrienden te showen etc. etc. Ik bekijk altijd de allerkleinste details omdat ik bang ben dat ik misschien wel een papiertje weggooi waar ik op schreef in 2009, met daarop het beste idee voor mijn volgende boek. (Echt. Dat zou zo erg zijn.) Maar ja, inspiratie opdoen is iets heel anders dan je kamer opruimen.  

Verstoppertje 

En zo zit je dus heel de dag suf te snuffelen in maar één van de tachtigduizend dozen. En dan zet je 'm gewoon ergens neer. Onder je bed of zo. Of achter je kast, op je kast, tussen twee kasten in. Slecht plan. Werkt echt niet. Super dom. Go search for a brain on Google. Als je iets verbergt in plaats van dat je het goed opbergt, dan kom je er uiteindelijk toch weer op terug en moet je het als nog goed opruimen. "What goes around comes back around."

Hoe dan ook?

Wonder boven wonder, uiteindelijk is het me de zesde dag wél gelukt. Jullie weten onderhand wel dat ik altijd alles uit wil zoeken. En dat ik de hele wereld rondvraag met vragen als: "HOE MOET HET DAN WEL?" Ditmaal vond ik mijn antwoord op Youtube. Deze opruimqueen hielp me verder met haar uuuhm...  gouden tips.