In drie mavo wist ik zeker wat ik wilde worden later. Ik had alles op een rijtje in mijn hoofd: docent Nederlands worden, die gedachte deed mijn hart sprongetjes maken. Ik voor de klas, vertellend over literatuur, spelling en grote schrijvers. Zoekend naar een manier om die kids éven enthousiast voor de Nederlandse taal te maken als ik. Maar toen...

Ik checkte nos.nl voor het laatste nieuws en zag tot mijn grote schrik dat de studie Nederlands dreigt te verdwijnen en dat deze op de VU al is geschrapt. Te weinig eerstejaars en maar vijf afstuderende studenten lieten de studie daar ten onder gaan. In mijn hoofd dwarrelden alle eindjes, die eerst aan elkaar vastzaten, door elkaar heen als één grote brei. Dat is nogal wat: mijn toekomstplan in de war!

Het plan

Als ik mijn eindexamen had gehaald, zou ik naar de havo gaan, waarna ik mijn propedeuse zou halen op het hbo om daarna door te stromen naar de uni. Nu hoor ik je denken: om docent Nederlands te worden hoef je toch niet naar de universiteit? Klopt, maar het feit dat de studie Nederlands op één universiteit al geschrapt is en er op andere locaties maar enkele aanmeldingen zijn, baart mij zorgen.

Ik ben naar de open dag van de Hogeschool van Amsterdam geweest, met nog twee anderen die ook geïnteresseerd leken: één slungel met sjofele kleding en een meisje dat op haar drieëntwintigste nog even van studie besloot te wisselen. En ik dus… Ik snapte er niks van: drie aankomende studenten voor deze studie? Ben ik dan de enige die vindt dat Nederlands niet suf en saai is?

Nederlands is saai

Op school zie ik het ook: leerlingen verzamelen zich zuchtend in het lokaal Nederlands, werken zich
zwoegend door tautologieën en pleonasmes heen, trekken hun verslagen van deze site zonder een boek te lezen en zien het nut van het bestuderen van hun moedertaal niet in. Tja, als het vak al niet interessant is, is er ook geen enkele reden voor ze om het te gaan studeren. Maar als onze taal hetgeen is wat ons met elkaar verbindt, moet dit vak toch blijven bestaan?! De afgelopen tien jaar is het aantal studenten Nederlands al met 60 procent gedaald en er is ook een tekort aan leraren Nederlands. Dat zal alleen maar erger worden.

Maar no worries, er is één heel groot voordeel voor mij: als ik straks afgestudeerd ben en mezelf
Bachelor of Education mag noemen rollen de banen op een lopende band naar me toe. Genoeg werk dus! Nog vijf jaar en dan laat ik de nieuwe generatie scholieren kennismaken met deze zeldzame, jonge, hippe en intelligente docente Nederlands die het vak voor hen weer nieuw leven zal inblazen. Ik zal Reve, Wolkers en Campert weer inspirerend voor hen maken, een spel voor werkwoordsvervoegingen verzinnen en zelfs de meest gedemotiveerde scholieren uitdagen tot het schrijven van proza.

Zo, alle eindjes die losgeschoten waren in mijn hoofd, zitten weer vast. Linksom of rechtsom, leraar Nederlands zal ik worden. Ik zal strijden voor het behoud van het vak Nederlands!