Ik twijfel er al een tijdje over: ga ik volgend jaar na mijn eindexamen op kamers, of blijf ik nog een tijdje in Hotel Mama wonen? Kies ik voor vrijheid, of kies ik voor luiheid en luxe?

Toen mijn opa en oma een week op vakantie gingen, zag ik mijn kans schoon. Ik ga in het huis van mijn opa en oma proeven hoe het is om op mezelf te wonen. Het dagboek van een op-zichzelf-wonende Tjeerd.

Maandag 19:00 uur

Nadat ik mijn weekendtas heb gevuld met schone, nog door mijn lieve moedertje uitgewassen onderbroeken en T-shirts, stap ik het huis van mijn opa en oma binnen. Het is er anders dan alle andere keren dat ik daar kwam. Het is er stil, doodstil.

Ik zet mijn weekendtas in de ruime hal, doe de radio aan en ga op de grote leren stoel zitten. Wat een rust. Ik voel me de baas. Ik voel me rijk en volwassen. The casa is all mine!

Dinsdag 07:22 uur

Wauw, het lijkt eeuwen geleden dat ik ging slapen in stilte, en wakker werd met alléén het geluid van mijn wekker. Even vind ik het heerlijk: geen gepraat op de achtergrond, geen deuren die open en dicht worden gedaan, geen ruziezoekend zusje dat vervelend doet.

Toch vind ik het na een tijdje wel érg stil worden. Gauw zet ik de radio weer aan. Vanmiddag ga ik boodschappen doen. Gezonde en goedkope boodschappen. Zoals het een volwassene betaamt.

Dinsdag 16:08 uur

Ik sta in de buurtsupermarkt. Dit keer niet voor een chocoladereep, een bak ijs of een slof sigaretten, maar voor échte boodschappen. Eerste levensbehoeften. Ik besluit zelfs -als een doorgewinterde huisman- een karretje te pakken. Als avondeten kies ik aardappeltjes en broccoli, voor daarna neem ik een zak chips en een fles ice tea.

Shit, denk ik als ik bij de kassa sta. De dertig euro boodschappengeld van mijn ouders is minder dan het lijkt.

Woensdag 10:05 uur

Bijna had ik het lijstje met regels en to-do's van mijn opa en oma over het hoofd gezien. Gauw de planten nog even water geven, de brievenbus legen en een doekje over het aanrecht halen.

Vooral op dat laatste zou ik nooit zelf zijn opgekomen. Het aanrecht ziet er nog prima uit, na een paar dagen drinken inschenken en eten koken. Vind ik.

Woensdag 23:19 uur

Lief dagboek, het is bijna half twaalf en ik vind het ineens eng, in zo'n leeg huis. Hoe kan dat nou? Eerdere nachten had ik nergens last van. Toch hoor ik de hele tijd inbrekers op de achterdeur bonzen. De radio heb ik heel hard gezet, maar het helpt voor geen meter. Ook saaie programma's als Lingo en Help! Mijn Man is Klusser werken niet rustgevend.

Ik ga maar gauw naar bed. Diep onder de dekens liggen. Dat voelt alsof ik thuis ben.

Donderdag 13:40 uur

Ik sta voor de vierde keer in de buurtsupermarkt en het valt me nu pas op hoe afgrijselijk duur ice tea eigenlijk is. Niet vergeten de lege flessen terug te brengen, prent ik mezelf in. Vanavond eet ik magnetronlasagne, da's makkelijk en goedkoop.

En oh, lief dagboek, ik kan niet zo goed van de chips afblijven. 

Donderdag 17:00 uur

Ik koop echt nóóit meer magnetronlasagne.

Zaterdag 16:24 uur

Ineens dringt tot me door wat het allermooiste aan op jezelf wonen is: de televisie. Halleluja. Je hoeft aan helemaal niemand te vragen of-'ie op een andere zender mag, omdat je lievelings-'verbouw mijn huis in 60 seconden'-programma net wordt uitgezonden.

Je hoeft de afstandsbediening niet uit de handen van je familieleden te trekken. En ook de bank is he-le-maal voor jou.

Conclusie

Deze week was geweldig. Ik had eindelijk alle rust en vrijheid waar ik al jaren naar smachtte. Ondanks alle dure boodschappen en onbestaande inbrekers - ik zoek volgend jaar wel een bijbaantje en een goede slotenmaker.

Pap, mam, jullie zijn harstikke lief, maar zodra ik de kans krijg ga ik op kamers wonen. Ergens heel ver weg. Liever Casa Tjeerd, dan Hotel Mama.

Het is zomervakantie! Ook onze redactie gaat van de zon genieten. Tot 5 september publiceren we daarom slechts drie artikelen per week, daarna komen we weer op volle kracht terug. En als je ons gaat missen, check dan het beste uit ons archief bij de Klassiekers!