Natte sokken, iemand die de deur op een kier laat staan, mensen met een te groot voorhoofd, schoenen die net niet passen, smakken of boeken met ezelsoren. Iedereen heeft wel een pet peeve: kleine ergernisjes die je zo dwars kunnen zitten dat je aan niks anders meer kan denken. Voor mij is dat het woord hug, het meest lelijke, idiote en onnodige woord dat zijn intrede heeft gemaakt in de Nederlandse taal.

Ik neem je mee naar zondagavond, vorige week. Samen met mijn moeder had ik me ingenesteld op de bank met een pot thee en een reep chocolade. Het was bijna half negen, tijd voor ons ultieme guilty pleasure: Boer Zoekt Vrouw. De boeren keuvelden wat aan, er werd gepraat over gevoelens, tot nog toe niks aan de hand, totdat Riks, de immer nuchtere Canadees, zei dat hij “wel toe was aan een hug af en toe”. Mijn oogleden spanden zich samen, mijn mond begon te trillen en ik schreeuwde het bijna uit van woede. Hug. Een overbodig woord, hij had gewoon voor het altijd handige “knuffel” kunnen gaan, maar nee, hij zei hug. En helaas is Riks niet de enige: huggen lijkt een soort trend te worden. Een trend die we moeten stoppen voordat het te laat is.

Niet overdrijven

Op zich is er niks mis met de verengelsing van de taal: Natuurlijk is het heel belangrijk om de waarde van het Nederlands in te zien, maar sommige uitdrukkingen of woorden uit het Engels laten zich nou eenmaal moeilijk vertalen naar het Nederlands. Bovendien is het door globalisering onmogelijk geworden om niet iets van het Engels over te nemen in je dagelijks taalgebruik. Iedereen heeft het over je feed, nooit over je “nieuwsoverzicht”. Geen probleem en ook heel logisch, zolang we het maar niet gaan overdrijven.

Dat overdrijven, dat gebeurt wel zodra je het woord hug uit je mond laat rollen. Hug is in het Nederlands niet alleen een overbodig woord, het is bovendien een extreem lelijk woord, in welke taal dan ook. Hug klinkt alsof je net een oude vrouw dood in bad hebt gevonden, terwijl de kraan al drie dagen open stond en jij daar ter plekke over je nek gaat tussen de drek van haar lichaam die in het water zweeft. Dat soort klanken moet je gewoon niet uit je mond willen laten komen. Het goede oude “knuffel” klinkt echter als vliegende vlinders door een weiland vol eenhoorns en boterbloempjes: een genot voor het oor.

Overbodig en raar

Een woord vanuit een andere taal rechtstreeks in het Nederlands plakken is een volstrekt overbodige en rare gewoonte. Als je wil laten zien dat je meer dan een taal spreekt ga je maar lekker als Thierry Baudet speechen in de Tweede Kamer, in een normaal gesprek hoeft het niet. Een hug klinkt misschien hip, dat is het alles behalve: het is eerder een soort onkunde: alsof je je eigen moedertaal niet meer goed beheerst.

Dus lieve mensen, laten we stoppen met huggen en hugs en gewoon elkaar weer een knuffel, omhelzing, pakkerd of voor mijn part een liefkozing geven, maar hou alsjeblieft dat ontiegelijk lelijke woord voor je. Niet alleen zodat we het Nederlands redden en jij slimmer over komt, maar ook zodat ik weer in alle rust Boer Zoekt Vrouw kan kijken.