Profielwerkstukken saai? Hoeft niet. Niet als je bijvoorbeeld een reisje naar het land van je onderwerp mag maken, zoals Thijs Olthof (18). Na z’n Haïti-werkstuk ingeleverd te hebben, mocht ‘ie zelf een kijkje nemen op het eiland. Superkoel.

Totdat Thijs middenin een aardbeving belandde, die honderdduizenden mensen doodde.

Worldschool

Thijs besloot in 2008 niet ‘zomaar’ een profielwerkstuk te maken, maar mee te doen aan een WorldSchool-project. Worldschool? Een organisatie die scholieren in contact brengt met lokale hulporganisaties in ontwikkelingslanden. “Westerse jongeren doen een schooljaar lang onderzoek met behulp van internet en de bibliotheek. De uitkomsten daarvan gebruiken mensen in derdewereldlanden om hun leven, bedrijf of school te verbeteren,” vertelt Thijs. Samen met vier klasgenoten moest hij op zoek naar alternatieve energiebronnen voor Haïti. Klinkt best saai, of niet? “Het is geen voor de hand liggende keuze, nee,” legt Thijs uit; “Maar het was de eerste keer dat we een echt onderzoek deden, dus sowieso al ontzettend spannend.”

300 uur

Na meer dan 300 studielasturen onderzoek (aan een normaal PWS besteed je maar veertig uur), mocht Thijs z’n project -in het Engels - presenteren op een officiële WorldSchool-conferentie. Eindcijfer: een dikke tien. Thijs: “Het project was hiermee afgesloten, maar ik wilde me nog meer verdiepen in Haïti en na mijn eindexamen vrijwilligerswerk doen bij ‘mijn’ project.” Via-via werd hij uitgenodigd om alvast een kijkje te nemen op het eiland.

Vrolijk

Haïti bleek een ontzettend arm land, maar toch viel het Thijs op dat de bevolking zo vrolijk was. Veel vrolijker dan in Nederland, tot de bewuste 12 januari: “We zaten in de auto toen vanuit het niets de grond ging  bewegen, muren omvielen en overal stofwolken ontstonden door instortende gebouwen.” Na een lange minuut was de beving voorbij en begonnen Thijs en zijn vader met het zoeken van overlevenden en helpen van gewonden. Op de automatische piloot.

Dode lichamen

“Na een paar uur zoeken werd het donker en moesten we buiten overnachten. Voedsel was er niet, dus hebben we de hele nacht op gevonden ijsblokjes gesabbeld. Gek genoeg was ik niet echt onder de indruk van het eerste lijk dat ik op straat zag liggen.” Pas later - toen straten gebarricadeerd waren met opgestapelde dode lichamen- ging Thijs zich realiseren dat hij toch wel in een ramp van formaat was beland.

Examens

En nu? Thijs is inmiddels terug in Nederland,  maar vindt het moeilijk om zich druk te moeten maken over kleine dingen als huiswerk en cijfers. “Ik ga wel hard mijn best doen om mijn eindexamen te halen. Daarna wil ik nog steeds vrijwilligerswerk doen in het buitenland, maar niet meer in Haïti. De mensen hebben daar nu wel belangrijkere zaken aan hun hoofd dan een langetermijnproject. Voedsel en woningen zijn voorlopig nog wel belangrijker dan onze alternatieve energiebronnen.”