Hiep hiep hoezee! Het is 4 oktober en daarmee dierendag. Zet die hond, kat, goudvis, Roborovski-dwerghamster of whatever van jou maar eens goed in het zonnetje. Dat ga ik nu ook doen. Vandaag lijkt mij het uitgelezen moment om ons nieuwe huisdier aan jullie voor te stellen: Snotneus, de kraai.

Ja, dat lees je goed. Snotneus is een kraai. Ik hoor jouw verwarde hersenspinsels echter nog steeds: 'Huh, een kraai als huisdier?'

Er was eens…

…mijn moeder die op een doodnormale ochtend ontbijt in de zonovergoten achtertuin. Compleet nietsvermoedend drinkt ze haar koffie. Ze weet echter nog niet dat er iemand vanaf vandaag haar leven compleet zal veranderen. Plots landt er een zwerm van godvergeten grijszwarte aso vogels in de tuin. In de volksmond ook wel 'kraaien' genoemd, die met elkaar vechten en elkaars eten stelen. Mam jaagt ze intuïtief weg.

De zwerm vlucht, op een jonge einzelgänger na. In plaats van dat deze vogel vlucht, zoekt hij toenadering en komt hij op de leuning van de stoel naast de hare zitten. Ze lacht en maakt een video van hem voor haar Whatsapp-status. Vanuit de woonkamer hoor ik haar gelach: "Jongens, kijk eens naar deze kraai!"

Wegvliegen

Deze - letterlijk - vreemde vogel moet ik zien. Dus ik loop niet, maar ik ren naar de achtertuin. Wat een lief donzig beestje. Als we hem langer aanschouwen, zien we dat zijn pootje een beetje verminkt is. Ik kijk hem recht in de ogen aan en hij doet hetzelfde terug.

De jonge, lieve, ietwat klungelige vogel vliegt weg. Hij mengt feilloos, als een speld in een hooiberg, met de zwerm. In de wetenschap dat ik deze kraai nooit meer terug zal zien, zwaai ik hem miserabel uit. Ik acht de kans klein dat ik hem ooit nog terug zie. Ik hoop het wel. Tot ooit, al denk ik dat dit ijdele hoop is. 

Kenmerken

Nou, van ijdele hoop geen sprake. Deze vogel keert de volgende dag gelukkig al terug. Ook de dag erop. En de dag daarop. En vervolgens ook de dag dáárop. We beginnen steeds meer een band met hem te krijgen. Hij is jong en vooral naïef, dus we noemen hem Snotneus. De kleine onwetende vogel moet immers veel leren.

Onze hypothese is dat hij als jonkie uit het nest is gevallen. Ocharm… :( Bovendien is hij een bijzonder beleefde kraai, ten opzichte van de andere aso kraaien. Hij steelt nooit. Ook kenmerkend van Snotneus is dat hij vaak op één pootje staat als een soort van wannabe flamingo. We kennen hem lang genoeg om zijn favoriete eten vast te stellen: friet (niet te verwarren met patat), pizzabroodjes en bovenal kaas.

Leven in de brouwerij

Tot op de dag van vandaag komt meneertje iedere ochtend(!) langs. Dat is sinds 25 augustus tot 4 oktober uitgerekend 41 dagen. Hij komt meestal minstens drie keer per dag langs om te eten. Onze dag kan pas beginnen als we hem in de ochtend weer eens zien. We chillen nooit meer alleen in de tuin, want hij chilt mee.

Alle kliekjes die we hebben, bewaren we zorgvuldig. Je weet maar nooit wanneer 'ie langskomt. Soms missen we hem zodanig, dat we meerdere malen in de straat  "Snotneeeeeeeeeeeus, waar ben je?!" roepen, wat voor merkwaardige taferelen zorgt.

 Live actionfoto van Snotneus, die knabbelt aan zijn stuk kaas

Ons huisachtertuindier

Hoewel ik Snotneus als mijn huisdier (en broertje) beschouw, is de titel ietwat clickbait. Snotneus is beter gezegd geen huisdier, maar achtertuindier. Waarom? Hij bivakkeert dagelijks in onze achtertuin. En zet géén poot binnen, al is hij meer dan welkom. We kiezen er wel bewust voor om hem niet te tam te maken, zodat hij zichzelf kan redden in de natuur

Hoe de toekomst er ook uitziet, één ding is zeker: deze kraai hoort, net als alle andere vogels, níet opgesloten in een kooi of woonkamer. Nee, zoiets kan ik gewoon niet verdragen. Hij hoort de wereld te ontdekken en te gaan en staan waar, wanneer hij wil. Frank en vrij. 

Fijne dierendag lieve Snotneus! ILY <3 

Dit wil je ook lezen:

Een hond of kat als huisdier? Saai!