''Je haalt het heus wel Joriek, je hebt zo hard geleerd!'' roept mijn moeder me toe. Ik luister niet naar haar. Ik zit spierwit op de bank en mijn handen trillen. Ik kan wel kotsen van de zenuwen. Vandaag is D-Day. Vandaag is de dag dat ik mijn autotheorie-examen ga doen.

Twee weken van tevoren begon ik met het doorlezen van mijn theorieboeken. De stof kwam me allemaal redelijk bekend voor (mag ook wel met al die rijlessen; ik heb inmiddels zeker drie vakanties van mijn instructeur gesponsord), dus echt bezorgd was ik niet. Totdat ik de oefenexamens begon te maken. En ik keer op keer zakte. Waarom zou ik het nu in godsnaam wel halen dan?!

Huilen

Na drie kwartier in de auto te hebben gezeten - naast mijn moeder uiteraard - stap ik uit bij het CBR. Vriendin Juul is ook mee voor de mental support. Wanneer ik het gebouw betreed, komen mij mensen tegemoet lopen die net examen hebben gedaan. Ze geven me een voorzichtig knikje. Ze weten waar ik doorheen ga. Aan hun roodbehuilde gezichten zie ik dat ze het waarschijnlijk niet gehaald hebben. Ik slik.

Ik neem plaats in de kantine naast de examenzaal, en lees nog een aantal keer mijn samenvatting door. Een meisje verderop lijkt het niet meer te zien zitten. Ze begint zachtjes te snikken. Een moeder probeert haar peuters in bedwang te houden, die halfnaakt door de kantine hollen. Andere examenkandidaten kijken geërgerd van hun boeken op.

Bierviltjes

Na een uur wachten en bierviltjes scheuren is het zover: ik ga in de rij voor de examenzaal staan. Ik voel me redelijk underdressed in mijn hotpants en hemdje, maar een pornoblond meisje in een roze jurk met compleet blote rug doet mijn onzekerheid vervagen.

En dan gaat de toets beginnen. Ik had gehoopt dat mijn zenuwen tijdens het examen minder zouden worden, maar het tegenovergestelde gebeurt. Na het niet goed indrukken van een knopje grijpt de angst me naar mijn strot. En huh, wat is dit voor vraag? Je mag toch 130 kilometer op de snelweg? Oh fuck, mijn auto heeft een aanhanger. Dan mag je maar 90 kilometer per uur. Niet gezien.

Opticien

Volgende vraag: wat is de volgorde van voor laten gaan? Tram, motor, bromfiets of auto? Ik knijp mijn ogen samen. Ik zie het verschil niet tussen de motor of bromfiets. Het enige wat ik zie is een auto, een tram en een gele en groene vlek. Zijn dit de zenuwen of zie ik echt zo slecht? Misschien moet ik maar eens langs de opticien. Shit, de vraag is voorbij. En waarom is mijn buurman steeds zo snel?

En dan is de toets afgelopen. En sloop ik per ongeluk het anti-spiek-muurtje van mijn antwoordkastje. Excuses daarvoor nog, CBR.

Gezakt?

Tien minuten later is de uitslag bekend. Iedere rij mag naar voren komen en dan hoor je direct of je geslaagd of gezakt bent. ''Helaas, volgende keer beter'' hoor ik voortdurend uit de mond van de examencoördinator.

Een jongen, die er al voor de derde keer zat, is weer gezakt. Het papier met zijn fouten erop verscheurt hij. Luid vloekend gooit hij de snippers op de grond. Ik schrik. En dan is de achterste rij, mijn rij, aan de beurt.

Buurman

Mijn buurman is geslaagd. Mijn andere buurman niet. De rest van de achterste rij ook niet. ''Jorieke van Noorloos?'' hoor ik naast me. Ik draai me om en de examencoördinator reikt mij een brief aan.

''Je bent geslaagd.''