"Ga je een dakloze interviewen?" wilde mijn moeder weten. Ze bleef maar vragen en ik ergerde me aan haar nieuwsgierigheid.

Twee uur later na het interview met dakloze Lisa (20) prees ik mezelf gelukkig met mijn nieuwsgierige moeder. Lisa hoeft op zulke aandacht namelijk niet te rekenen. Zij kwam in de brugklas op het verkeerde pad en haar ouders zeiden of vroegen niets.

Blowen en spijbelen

Het gedonder begon voor Lisa in de brugklas, want thuis liep het niet lekker. “Mijn ouders maakten vaak ruzie, waardoor ik me niet kon concentreren. Ik deed havo/vwo, maar moest afstromen in de tweede. Daar kreeg ik een vriendengroep waarmee ik begon te drinken en te blowen. School boeide ons niet zo. We spijbelden steeds vaker."

Haar ouders lieten Lisa haar gang gaan. “Ik mocht alles doen wat ik wilde. In de derde ging ik naar het vmbo, waar ik bleef blowen. Na een gesprek met school werden m’n ouders ineens heel streng. Ze gingen grenzen stellen, terwijl ze dat nooit hadden gedaan. Niet dat ik me daaraan hield. Op een gegeven moment liep het zo uit de hand dat ik thuis weg moest. Ik werd naar een internaat gestuurd.”

Net een gevangenis

Meer dan een jaar zat ze daar. De eerste zeven maanden mocht Lisa niet eens naar buiten. “Je kunt je gewoon niet voorstellen hoe dat is. Hoe lekker het is om weer naar buiten te mogen. Ik moest daar lessen volgen, maar verder had ik niets." Ondertussen gingen haar ouders uit elkaar. Lisa’s moeder kreeg een vriend, en ook een drankprobleem. Tijd voor haar dochter vrijmaken zat er dus niet in.

Door goed gedrag kreeg Lisa steeds meer vrijheid op het internaat, tot ze uiteindelijk mocht vertrekken. Ze was gestopt met blowen (“ik kon er niet meer tegen, ging ervan hyperventileren”) en zonder iets op zak klopte ze thuis aan. Daar wachtte haar een teleurstelling. Haar moeder kon Lisa’s problemen er even niet bij hebben.

Brug of schuur

“Ik heb nachten onder een brug geslapen, maar soms kon ik ook terecht in een schuur of zo. Het klinkt gek, maar op zo’n moment heb je geen medelijden met jezelf. Je denkt alleen aan overleven.”

Na twee problematische relaties leerde Lisa haar derde en huidige vriend kennen. Een geschenk uit de hemel, ook al ontbraken de problemen ook hier niet. Al gauw werd haar vriend – onterecht, zo zegt ze zelf – opgepakt. Minimaal twee jaar moest ‘ie de bak in. "Als hij vrijkomt, kan ik hier weg. Dan gaan we samenwonen en leuke dingen doen."

Oprotten

Vorig jaar bleek dat haar vader kanker had. Lisa ging bij ‘m inwonen en verzorgde hem dag en nacht. "De band tussen ons werd steeds sterker. We lijken ook wel op elkaar." Op zijn sterfbed trouwde Lisa’s moeder opnieuw met hem, zodat ze het huis kon overnemen." Na de begrafenis mocht ik oprotten,want mijn moeder verhuurde mijn kamer aan een ander 19-jarig meisje. Zo stond ik opnieuw op straat."

Twee maanden lang kon ze bij de familie van haar vriend terecht, daarna ging ze van plek naar plek naar plek. Inmiddels zit ze alweer negen maanden tijdelijk in dit opvanghuis in de buurt van Zwolle. Haar leven leek alleen bergafwaarts te gaan, maar nu krabbelt ze weer een beetje op. "Ik heb hier dagbesteding, baantjes en zo."

Kutbaantjes

Als Lisa’s leven anders was gelopen, dan had ze graag psycholoog of psychiater willen worden. “Ik heb nu niet eens een vmbo-diploma. Ik wil nu zo graag verder leren. Maar ja, ik kan niet naar school zonder geld. Ik zit vast aan van die kutbaantjes, zoals callcenterwerk of de garderobe doen in Holland Casino. Je wilt niet weten hoe zwaar mannenjassen kunnen zijn!”

Ze lacht. Dan valt het even stil. “Nee, echt, als je nu op school zit: ga door. Wat voor vervelende mensen of stomme leraren je ook tegenkomt. Juist doorgaan doe je voor jezelf. Stoppen is alleen maar makkelijker voor de rest.”

Lisa wilde niet met haar echte naam en woonplaats op Scholieren.com.