Ze mogen geen brood, koekjes, pizza, pasta en nog tienduizenden andere dingen eten: mensen met coeliakie oftewel glutenallergie. Supervervelend en onhandig, zeker als je op de basisschool zit! Ella (16), Eva (16) en Sanne (18) besloten daarom als PWS een survivalgids voor kinderen met coeliakie te maken.

Nieuw: de profielwerkstukkenreeks! Over de meest bijzondere, grappige, originele en inspirerende profielwerkstukken die scholieren in elkaar toveren. Ter inspiratie en lering.

De dames zijn nogal creatief en zochten dus een onderwerp waarin ze zich lekker uit konden leven. Dat diende zich gelukkig al snel aan: doordat Ella zelf coeliakie heeft, kwam ze op het idee om er een survivalgids over te maken, grotendeels geïnspireerd door haar eigen ervaringen op de basisschool.

Rosa

Het eerste waar je aan denkt bij een survivalgids voor iemand met een voedselallergie is natuurlijk recepten. Die zitten dan ook ruimschoots in het boekje, verdeeld in hoofdstukken per gelegenheid. Zo zijn er recepten voor bijvoorbeeld traktaties, feestjes en schoolreisjes.

Maar er is nog veel meer. Aan het begin van het boekje leggen de meiden uit wat coeliakie precies is. Dit allemaal op simpele wijze, omdat het speciaal voor kinderen op de basisschool geschreven is. Ze maken ook duidelijk tegen welke problemen kinderen met glutenallergie aanlopen, met een verhaal over Rosa. Rosa is niet alleen gebaseerd op Ella’s ervaringen, maar ook op die van heel veel andere coeliakiepatiënten.

“We hebben via een bedrijf voor glutenvrij eten zevenhonderd brieven verstuurd, waarin we mensen vroegen om ons te helpen met hun ervaringen en recepten,” legt Eva uit. “Ze waren heel behulpzaam en vonden het ook heel erg leuk! Dat heeft wel echt geholpen bij het schrijven.”

Samenwerken

Toch was niet alles rozengeur en maneschijn. “Het samenwerken viel flink tegen,” vertelt Sanne  “In het begin hadden we een hele goede taakverdeling, maar die bleek uiteindelijk niet helemaal te werken. Ella tekende bijvoorbeeld alles, maar dat bleek veel meer tijd te kosten dan we gedacht hadden. Uiteindelijk wel een uur of twintig. Het was dus niet eerlijk om haar net zo veel te laten schrijven als wij. We hadden er ook niet echt aan gedacht dat we er ook nog een verslag bij moesten schrijven en hoeveel tijd dat ging kosten. En natuurlijk bleven we alles uitstellen, dat was ook niet zo handig.”

“Ik denk eigenlijk dat het handiger is om je PWS te maken met mensen waar je niet heel close mee bent, dan met je vriendinnen,” vult Eva aan. “Als je goed bevriend bent, is het toch lastig om kritiek te geven op iemands werk.

Enthousiasme

Maar ondanks een paar tegenslagen, vonden de meiden hun profielwerkstuk uiteindelijk toch zeer geslaagd. En niet alleen zij: ouders, vrienden, schoolgenoten, werkelijk iedereen was dolenthousiast over hun boekje. “En ook de docent,” vertelt Ella glunderend. “We hebben een negen gekregen!”

Wat gaat er nu met het boekje gebeuren? Het zou toch zonde zijn als die in de kast zou verstoffen... “Ja, dat klopt. We wilden het eerst in kleine oplage laten drukken, maar dat bleek nogal duur te zijn. Daarom hebben we er eerst maar vier gemaakt: één voor ieder van ons en één voor de school. Uiteindelijk willen we het misschien wel uit laten geven, of op een andere manier over basisscholen verspreiden. Maar eerst onze eindexamens maar eens halen!”