Beperkt vergezicht

Beperkt vergezicht

Ik lik het zeezout van mijn lippen, veeg het zand van mijn armen en loop de zee in. Daar sta ik dan, daar sta ik weer.

Onzekerheid vliegt me aan terwijl ik van gedachten wissel met een eindeloos blauwe vlakte.

De golven trekken me mee en duwen me terug. Ik weet niet wat ik moet doen: blijven staan of meedeinen op het ritme.

Ik twijfel of ik mijn voeten in het zand moet wortelen, of moet blijven bewegen om iedere keer een nieuw perspectief te zien. Ik twijfel of ik het risico moet nemen kopje onder te gaan, of liever een rots word die met woest zeewater niet omver te krijgen is. 

Bungelende slipper

Het was een hete zomer en ik zie mezelf nog staan op het Franse balkon. Langs de roestige krullen van het hekwerk waait een zilte zeelucht naar binnen. Hangend over de balustrade laat ik mijn slipper bungelen tussen comfortzone en afgrond. Ze zwaait onzeker heen en weer. Ik zou hier voor altijd willen blijven en in een continue staat van euforie willen verkeren. Maar ik ben te onzeker om te springen van het bekaderde balkon, om weg te lopen van ommuurde situaties. Ik zoek de weg, ik heb de wil, ik droom van vrijheid.

Ik denk aan gesprekken, aan mensen die me hun verhaal vertellen. Aan meisjes die voelen dat ze nooit zullen werken, voorbestemd zijn voor Boeddhistische kloosters in Nepal. Ik denk aan mensen die alles achterlaten en met enkel hun persoonlijkheid beroemd proberen te worden. Ik denk aan reizigers over de hele wereld, aan roadtrips, aan Interrailen. Aan scholieren die aan tussenjaren doen. Aan het omzeilen van verwachtingen, aan het volgen van je dromen. Ik open mijn armen en luister naar de woorden die borrelen uit hun kersenrode monden. Maar corrigerende vingers zeggen dat als je nergens voor staat, je voor alles valt.

Vallende sterren

Vanaf het balkon tuur ik naar vertes die geheimen verbergen en groener gras doen vermoeden. Ik voel me als een dikke regenwolk die als een inktvlek aan de Nederlandse lucht kleeft. Ik vraag me af waarom het zo waanzinnig moeilijk is om alles los te laten en te vliegen. Om je vrij te voelen in een wereld waar mensen gordijnen sluiten en deuren dichtdoen. Om temidden van doemdenkers en veiligheidszoekers vallende sterren te zien.

De lucht kleurt donker en weerkaatsend licht streept roze. Het verbeeldt mijn dromen in wanhoop, als schouwspel van de nacht met kleuren als van een ecolineschilderij. Angst om uit te vliegen als een vogel die haar weg vindt. Ik vraag me af waarom nietsdoen in je leven als comfortabel wordt gezien. Dat nee zeggen op spontaniteiten je tot een verstandig en weloverwogen mens maakt. Waarom luisteren we niet naar de kleine prins die ons leert dat het alleen met je hart is waarmee je goed kunt kijken? Het essentiële is onzichtbaar voor je ogen. 

Angst voor fouten

Ik sluit ze. Laat de wind mijn rokje optillen en voel de hete zonnestralen mijn lichaam kussen. Het voelt als bevestiging, liefde golft door mijn lijf. Liefde voor het leven, voor het zijn en denken. Ik voel mijn angst verwaaien, het stuift op als zand en dwarrelt in duizenden korrels naar beneden, naar duizenden plekken, naar duizenden mogelijkheden. Ik realiseer me dat de angst om fouten te maken het enige is wat me tegenhoudt. En dat daar bang voor zijn, de grootste fout is die je kunt maken.

Het is zomervakantie! Onze voltallige redactie ligt momenteel in een hularokje op een exotisch strand te nippen van een kokosnootcocktail. Tot en met 2 september publiceren we slechts drie artikelen per week, daarna komen we weer op volle kracht bij je terug. Verveel je je in de tussentijd? Check dan de allerbeste blogs uit ons archief bij de Klassiekers!

Gepubliceerd op 8 augustus 2012

Lees verder

Fiene maakt mentale gezondheid bespreekbaar: ‘Je verdient het om gehoord te worden’
Fiene maakt mentale gezondheid bespreekbaar: ‘Je verdient het om gehoord te worden’
16- en 17-jarigen verdienen óók stemrecht
16- en 17-jarigen verdienen óók stemrecht
Schaf nablijven af: het helpt niemand vooruit
Schaf nablijven af: het helpt niemand vooruit

REACTIES

J.

J.

Ik reageer nooit ergens op, maar ik hier moet ik even laten weten dat ik het een geweldig stuk vind. Ik herken mezelf er heel erg in, en het is heel poëtisch geschreven. Echt mooi!

12 jaar geleden

C.

C.

Zo. Dan kun je schrijven!
Prachtig!

12 jaar geleden

S.

S.

Hij is mooi geworden Annemieke!

12 jaar geleden

D.

D.

Ik vind je geweldig!! Je bent een topschrijfster!

12 jaar geleden

P.

P.

'Ik realiseer me dat de angst om fouten te maken het enige is wat me tegenhoudt. En dat daar bang voor zijn, de grootste fout is die je kunt maken.'

Te mooi.

12 jaar geleden

I.

I.

WAUW!

12 jaar geleden

S.

S.

Dit is echt goed! :)

12 jaar geleden

D.

D.

Mijn liefen monsif ik hou van jou.

12 jaar geleden

Log in om een reactie te plaatsen of maak een profiel aan.