''Dit is een -smak smak- inleiding. Hierbij hoort -kwijl- geen -slurp- opgave.''

Als je denkt dat je in een pornofilm bent beland, heb je het mis. Dit is namelijk precies hoe iedere kijk- en luistertoets begint.

Geen wonder dat je gedachten ALTIJD afdwalen tijdens zo'n toets. Ongeacht de taal.

Het gaat al fout wanneer er wordt opgelezen dat de luistertoets uit 2005 komt, en speciaal voor de havo bestemd is. Je vóelt gewoon de kwijlslierten van de voorlezer over de microfoon hangen.

Vrolijk Frans

Dan mogen de boekjes open en begint de toets. Mijn Franse klasje en ik zitten vol spanning te wachten tot er iets in beeld komt. Plotseling zien we een mevrouw met een pen in haar handen op het scherm.

"En niet zomaar een pen," vertelt de vrouw ons, "maar een echte BIC-pen! C'est genial!" Vrolijk in het Frans pratend zwaait de mevrouw met haar BIC-pen, terwijl ze een betoog houdt over hoe goed deze pennen wel niet zijn. Ik ben volledig gefascineerd aan het kijken naar de rondzwaaiende pen, niet wetende wat de vraag bij dit stuk is. Ach, never mind.

Geschuur van Fris-feest

Vervolgens kijk ik om me heen, want ik hoor een soort geschuur in de klas dat ik niet kan plaatsen. Het geluid klinkt een beetje als twee hitsige twaalfjarigen op een FRIS-feest, maar het lijkt me vrij onwaarschijnlijk dat die zich in het klaslokaal bevinden.

Achter me hoor ik BlackBerry-knopjes kraken, en oh ja, voor me gaat de toets nog steeds verder. Als ik toch al volledig uit mijn concentratie ben, moet ik plotseling lachen om een nogal dubbelzinnige poster aan de muur van het klaslokaal. Raar dat die poster me nog nooit eerder is opgevallen, mijmer ik.

Herpak je, Jorieke

Maar goed. De toets. Om mezelf te herpakken, lees ik de desbetreffende vraag en antwoorden nog eens. En nog eens. En nog eens. Goed bezig, Jorieke.

Daarna focus me weer op het scherm, dat nu een totaal ander beeld geeft. Vraag drie tot en met zestien zijn blijkbaar al geweest, maar misschien kan ik hier nog wat laatste puntjes scoren.

Ik vind kijk- en luistertoetsen verschrikkelijk, realiseer ik me opeens. Maar misschien vind ik de Cito-mensen nog wel erger, want zij doen ons dit aan. Nooit laten zij ons kijken naar een Duitstalige aflevering van Pokémon of de Franse versie van The Voice of Holland. Dat zou toch veel toffer zijn?

Slecht huwelijk

Maar nee. "Een reportage over een eet-zoveel-mogelijk-brandnetels-als-je-kunt-wedstrijd, dat vinden jongeren vast leuk!" moeten de makers hebben gedacht. Dat doen ze vast om hun frustraties jegens een slecht huwelijk te uiten. En dat kan ik op zich nog wel begrijpen.

Maar op dit moment even niet. Nu probeer ik nog wat mee te krijgen van de uitzending, maar tevergeefs. De laatste piep gaat en ik moet mijn antwoorden opschrijven. De boekjes sluiten en de blaadjes worden naar voren doorgegeven. Quelle merde.