Als er ergens stereotypen over bestaan, bestaan ze over homo’s. Een verhaal over een uit de kast gekomen homo is als naar de wc gaan. Soms meer, soms minder, maar het komt altijd op hetzelfde neer.

Ook Luca werd vroeger gepest met de jurken die hij droeg in de poppenhoek en ook hij loog hij zijn goede gedrag bij elkaar. Alleen is dat 'vroeger' een kwestie van maanden: Luca is pas 12.

Het is een zonnige dag in maart, sandaaldragende mensen eten aardbeien in de trein en plukken aan hun wintereelt. Ik ben op weg naar het strand, waar ik Luca zal ontmoeten. Hij is een kop groter dan ik en 6 jaar jonger. Luca is net uit de kast gekomen.

BAM

Luca: "ik ben altijd al iemand geweest die iets zeker wil weten. Toen ik dacht dat ik homo was, wilde ik erachter komen of het zo was. Het is zoiets waar je heel lang over kunt blijven denken, maar BAM, ik weet het nu en heb aan veel mensen verteld en ik heb een stuk minder aan mijn hoofd."

Luca kan precies uitleggen wat hij voelt en waarom, hij lijkt qua praten eerder 15 dan 12. Toch doet hij me denken aan een kleiner broertje. Ik voel de drang om hem te beschermen tegen wat hij allemaal zegt. Luca heeft een grote onzekerheid over zich en bewijsdrang die om acceptatie schreeuwt.

We kopen een ijsje en slenteren verder langs de branding. Het water schuimt witte verwarring op het zand. Luca voelt zich af en toe best eenzaam. Bij waterpolo bijvoorbeeld, waar hij nog niet uit de kast is, en de jongens elkaar voor homo uitschelden. "Daar zou ik het dus nooit kunnen vertellen,", zegt hij.

Anderen ontmoeten

In z'n vrije tijd is Luca veel op internet, om te chatten met andere homo's. Op Jongenout.nl bijvoorbeeld, een site van het COC en volgens Luca de enige site waar wordt nagegaan of je echt bent wie je je online voordoet. Op andere chatsites had-'ie daar namelijk slechte ervaringen mee: telkens zou hij bijna iemand in het echt ontmoeten, maar ging het uit, of de jongen bleek toch een meisje te zijn.

Zijn ouders reageerden heel goed op het feit dat hij homo is, alleen was de manier waarop ze erachter kwamen minder. Luca: "ik had een Skype-gesprek open staan toen ik wegliep bij mijn computer. Toen zag mijn moeder waar ik al die tijd mee bezig was geweest." Betrapt.

Ze waarschuwen hem wel voor pedofielen op het internet en willen ook zicht hebben op zijn chatgesprekken. Dat vindt Luca verschrikkelijk. "Want zo zien ze alles wat ik zeg of hoor, en die gesprekken zijn niet altijd heel braaf."

Echte vrienden

Met ogen als schoteltjes hoor ik Luca aan. Het kan al een generatiekloof zijn, maar dit komt op mij over als Lost op internet. Ik raak in de war van zijn beste vrienden. Wie bestaat en wie niet? Wie is tastbaar en wie ongrijpbaar?

In het offline leven heeft-'ie wel nog genoeg vrienden, vertelt Luca me. "Als ik bedenk wie nu mijn vrienden zijn, zijn het alleen meisjes. Die begrijpen me veel beter." Samen met zijn vriendinnen kijkt hij naar mooie mannen en zingen ze liedjes uit Glee.

Luca zingt een stukje van Adele en we gaan zitten op een rotsblok met uitzicht op de golven. Hij wil zijn schoenen niet te vies maken door nog verder door het modderige zand te struinen.

Tikkertje spelen

We praten verder over zijn type jongens en zijn toekomstdromen. Luca lijkt alles precies te weten. Hij mag dan wel openlijk homo zijn, onder het uiterlijk van een stoere 12-jarige is hij ook nog kind. Hij speelt tikkertje en maakt zich druk of hij wel lang genoeg op de computer mag.

Zijn volwassenheid zit hem vooral in de twijfels. Want ook al doet hij alsof hij het al zeker weet, hij weet ook best dat er nog een boel kan veranderen nu zijn puberteit net begint. Luca: "Ik heb nog nooit met een jongen of meisje gezoend. Ik wil het eigenlijk gewoon allebei uitproberen en dan pas weet ik het écht 100% zeker."

Zelf ook homo (m/v), of denk je dat? Volgens Luca heb je aan de eerder genoemde website Jong&Out.nl dan een goeie. Da's de meest actieve en best bezochte jongeren-homo-community van Nederland en Vlaanderen: dé plek om medestanders te ontmoeten en over je gevoelens te praten.