Over de 100-jarige Oorlog
In 1337 viel Engeland Frankrijk binnen, hun koning: Edward III aasde op de franse troon omdat hij veel connecties had door huwelijken van dochters en tantes en daarom vond dat hij koning van Frankrijk moest zijn. In het begin ging het erg slecht met Frankrijk, vele engelse avonturiers hadden gehoord van het warme Frankrijk met hun zoete wijn en heerlijke kazen en grote rijkdom dat ze zich inscheepten en het land wel wilde plunderen. En de Fransen hadden nog steeds de oude tactiek van de arrogante ridders die een open strijd wilde.
Maar de Engelsen waren veel moderner en graafde loopgraven en lieten boogschutters in de struiken zitten zodat de fransen grote verliezen leden. Voorbeelden daarvan zijn de slagen van Crecy en van Poitiers, in de laatste werd zelfs de franse koning Jean II en zijn zoon Philips de stoute. Daarna kwam er verandering in:
Koning Edward III dacht dat frankrijk zo gebeukt was dat hij een enorm leer bijeenraapte en de genadeslag wilde toebrengen, zijn plan was om richting Reims te marcheren, in Reims werden de prinsen tot Koningen gezalfd en Koning Edward dacht dat als hij Reims zou veroveren hij daar de Bisschop wel kon dwingen hem tot koning te zalven, maar dat viel niet mee!
Om te beginnen waren alle boeren gevlucht naar de stad die het meest dichtbij ligt, zodat Edward en zijn leger geen eten kon stelen
En Bertrand du Guesclin, toen conétable in het leger van de Fransen (conétable is hoger dan een maarschalk) lag steeds in een hinderlaag, vermoorde een paar mannen, stak wat tenten in brand, stal wat eten en verstopte zich dan weer in de struiken, dus dat was ook erg onhandig. En toen Koning Edward II en zijn mannen bij Reims aankwamen zat de stad vol met voorraden voedsel voor 1 jaar en hadden ook veel ridders en soldaten binnen, dus Reims gaf zich niet zomaar gewonnen. Koning Edward werd geplaagd door ziektes en deserteurs ( mensen die uit het leger stapten) dus probeerde hij wat andere steden te veroveren. Maar ook die hielden allemaal stand, dus aan op een gegeven moment was het leger zo erg uitgedund dat het maar terug ging naar Engeland, maar Koning Edward had echt alles tegen want op weg naar Calais raasde er een tornado over het leger heen die zijn broer bijna vermoorde. Toen besloot Koning Edward om over vrede te gaan praten. Hij dacht namelijk dat God deze tegenslagen op hen neer had laten dalen omdat Hij vond dat de Franse adel over Frankrijk moeten heersen en niet de Engelse Koning. Maar lang duurde deze vrede niet en Engeland begon weer te vechten tegen Frankrijk en mede dankzij Bertrand du Guesclin werden de Engelsen teruggedreven tot Calais. Bij Bertrands dood in 1380 bezaten de Engelsen alleen nog wat steunpunten aan de kust, onder andere Bordeaux en Calais
Maar na zijn dood begonnen de Engelsen langzaam weer op te krabbelen en begonnen weer veel te veroveren en veroverde ook Parijs
Toen kwam Jeanne D’Arc in beeld, zij heeft de hoop bij het volk teruggebracht en er voor gezorgd dat zij er weer in geloofde
Nu ga ik wat over Jeanne D’Arcs leven vertellen Het leven van Jeanne D’Arc Jeanne d’Arc werd geboren in het dorp Doremy, in de streek Lotharingen. Ze kwam uit een boeren gezin. Haar vader, Jaques D’Arc werkte als boer in de streek, en had een aantal schapen. Haar moeder was Isabelle Romee. Jeanne kwam uit een gezin van 5 kinderen. Ze was geboren op 6 Januari in 1412. Ze heeft nooit kunnen lezen of schrijven, maar was een heel intelligent meisje. Als kind hielp ze haar moeder in het dagelijks leven met het huishouden, en werkte soms op het land. Ze hoedde ook soms de schapen van haar vader. Op haar 12de maakte ze plundering van haar dorp door de Engelsen mee en zag dat een vriendin van haar en 2 buurmeisjes gruwelijk mishandeld en verkracht werden. Daarna hoorde ze stemmen en zag visioenen over de aards engelen st Michael, st Margaretha en st Cristina. Eerst denkt ze dat ze het verbeeld maar later begint ze te begrijpen dat ze 3 opdrachten moet uitvoeren 1: Orleans ontzetten 2: Koning Karel VII naar Reims brengen om gekroond te worden en 3: De Engelsen uit het land verdrijven. Ze gaat eerst naar haar ouders om dat te vertellen maar die zeggen dat het gewoon een droom is en dat ze er verder niet te veel over moet fantaseren. Hij wil haar namelijk spoedig laten trouwen met een edelman. Ze laat het dan verder een tijdje zitten maar wordt wel heel erg vroom en bid dus heel erg veel. Na een paar jaar verschijnt de engel st Michael weer en is nu duidelijker. Hij zegt: ga naar Robert de Baudricourt, hij zal je soldaten en wapens geven en je helpen de Engelsen uit Orleans te verjagen
je bent voorbestemd om de koning naar Reims te brengen en de Engelsen uit het land te verjagen. Jeanne’s stemmen dringen steeds meer aan dus ze gaat op weg om haar opdracht te vervullen. Maar het probleem is dat ze naar Vaucoeleurs moet om met Robert de Baudricourt te spreken en dat is nog een flink eind van haar woonplaats Doremy. Gelukkig komt haar neef langs en die wil haar wel naar Vaucoeleurs brengen. Ze overtuigt de wachters en mag naar binnen maar als ze Robert de Baudricourt verteld waar ze voor komt dan wordt hij ongelofelijk kwaad en stuurt haar weg. Dan ontmoet ze Bertrand de Poulengy en die zorgt voor een slaapplaats in Vaucoeleurs en haalt Robert de Baudricourt over om nog een keer met Jeanne te gaan praten. Dat lukt en de 2de keer gaat het veel beter en Robert zegt dat hij erover na zal denken. Inmiddels is het gerucht dat de door God gezonden maagd in de stad is als ze het vriendelijk en ingetogen meisje zien die drie keer per week bid dan krijgen ze weer hoop en zo wordt Jeanne steeds populairder. Uiteindelijk is Robert de Baudricourt ook overtuigd en dan kan ze op weg naar de dauphin (kroonprins), die nu in Chinon is. Ze kleedt zich als een mannelijke soldaat dus beenkappen, hozen, een wambuis, een korte jas, een zwarte hoed, laarzen, sporen en wapens. En ze knipt haar haar af tot het er ent zo uitziet als de edelmannen die haar vergezellen: Bertrand de Poulengy en Jean Nouillonpont. Ze gaan opweg en komen dan in Chinon aan, daar wordt ze toegelaten door de dauphin maar moet wel een testje ondergaan. De dauphin kleed zich namelijk als schildknaap en zet een grote en sterke ridder op de troon om te kijken of Jeanne erin trapt. Maar Jeanne loopt recht op de dauphin af en zegt: “Mijn heer, ik kan u met zekerheid zeggen dat u de wettige opvolger van uw vader bent en het is Gods wil dat ik Orleans zal bevrijden en dat u in Reims tot koning gekroond zult worden.” En Karel VII gelooft haar en geeft haar toestemming om Orleans te ontzetten.Er wordt geld verzameld voor een leger en voor een uitrusting voor Jeanne en op 27 april 1429 vertrok het leger uit Blois op weg om Orleans te ontzetten. De roem van Jeanne snelde snel vooruit want de poorters van Orleans hielden stand met de gedachte dat de door god gezonden maagd steeds dichterbij kwam. Al je aan een belegerde stad denkt, denk je meestal aan een stad die aan alle kanten helemaal is ingesloten. Maar bij Orleans was dat helemaal niet zo. Forten en kastelen (die vaak erg ver uit elkaar stonden) waren door de Engelsen bezet. Deze forten en kastelen werden vaak van elkaar gescheiden door de rivier de Loire. De bevolking had er van alles aan gedaan om hun stad te verdedigen. Ze hadden zelfs de voorsteden van Orleans in brand gestoken om te voorkomen dat de Engelsen daar gebruik van zouden maken. Maar midden in al die ruines bouwden de Engelsen hun vestingen en ze gebruikte hout, stenen en aarde om allemaal kleine vestingen te bouwen die door lange loopgraven met elkaar werden verbonden. De Engelsen gokten op de voedselvoorraden van de stad, en de Fransen begonnen de hoop te verliezen. Tot Jeanne in actie kwam en opeens alles veranderde. Jeanne probeerde eerst met de Engelsen te onderhandelen. De Engelsen wilden zich echt niet overgeven, en zeker niet aan een vrouw. Jeanne gaat dan over tot de aanval. Tijdens de strijd werd ze aan haar hals verwond, zoals haar stemmen haar al eerder vaarspeld hadden. Maar uiteindelijk behaalden de Fransen onder leiding van Jeanne de overwinning. Jeanne had nu haar eerste grote opdracht vervuld. Nu moest Karel VII nog worden gezalfd tot koning, de voglende opdracht. Karel was op weg van Chinon naar Tours en Jeanne had besloten hem tegemoet te reizen. Ze waren allebei blij elkaar weer te zien. Jeanne vertelde hem van de wonderbaarlijke bevrijding van Orleans die in minder dan twee weken tot stand was gekomen en een einde had gemaakt aan een beleg van zes maanden. Toen Karel dit hoorde twijfelde hij niet langer, en deed wat Jeanne zei; hij ging naar Reims om zich te laten kronen. Jeanne zette nu alles op alles om haar tweede opdracht te voltooien: de tocht naar Reims en de kroning van de kroonprins Karel VII. Hoewel de raadgevers van Karel haar nog steeds tegen werkten, kreeg zij toch haar zin. En het Franse volk was het helemaal met haar eens. Reims was de stad waarde eerste koning was gedoopt en gezalfd. (Als een iemand gezalfd wordt, is dat een soort bewijs dat diegene heel hoog staat, en bijzonder is. In dit geval dus een koning.) Sindsdien werden alle koningen in Reims gedoopt, gezalfd en gekroond. Maar Reims lag ver in het door de Engelsen bezette gebied en ze zouden dus moeten vechten om de stad te bereiken. Na een beleg van twee dagen opende de stad zijn poorten, en op 16 juli 1429 hield Karel VII zijn intocht in Reims. De volgende morgen ging Karel naar de kathedraal. De edellieden legden een blauwe mantel om zijn schouders. De aartsbisschop nam de kristallen flacon en met wat olie aan zijn vingertoppen maakte hij een kruisteken op Karels voorhoofd. Hij zei: “Ik wijd u, met deze heilige olie in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige geest. Hierna werd Karel de kroon op zijn hoofd gezet. Jeanne had tijdens deze lange ceremonie onbeweeglijk Karel gestaan. Toen de plechtigheid voorbij was, liep zij langzaam naar de koning en knielde voor hem neer, sloeg haar armen om zijn kniëen, en zei -terwijl ze huilde- “Nu is Gods wil vervuld.” Karel VII was nu koning van Frankrijk. Na dit alles begon Frankrijk zich een beetje te ontworstelen aan de greep van Engeland en Jeanne benadrukte dat de koning nu Parijs moest aanvallen, maar de koning twijfelde en op het laatste moment trok hij zijn troepen terug. Als hij dat niet had gedaan had hij waarschijnlijk kunnen winnen maar Koning Karel VII was een erg twijfelende koning en Jeanne kon hem niet overhalen om Parijs toch aan te vallen. In de laatste aanval van Parijs werd Jeanne gevangengenomen.En later werd ze duur verkocht aan de engelsen waar ze haar van hekserij beschuldigde en ze op de brandstapel terecht gesteld werd, op haar grafsteen stonden de woorden: “Ze is door en door menselijk, en nooit was menselijkheid groter.” Na haar dood bleven mensen aan Jeanne denken en door die hoop die zij gebracht had kregen de Fransen weer hoop, ze herinnerde zich weer de leuzen van Bertrand du Guesclin en onder leiding van conétable De Sancerre werd Engeland in 1453 verslagen en kwam er een eind aan de 100 jarige oorlog. In 1920 werd Jeanne D’Arc heilig verklaard. Men zal nooit weten of de stemmen echt waren. Misschien waren ze echt en bestaat er echt een god die engelen stuurt om zijn wil door te drammen. Maar het kan ook zijn dat Jeanne de stemmen zelf creëerde door haar verlangen om Frankrijk te ontzetten, in iedergeval is dit allemaal echt gebeurd en daar ben ik blij om anders had ik hier niks over kunnen schrijven
En Bertrand du Guesclin, toen conétable in het leger van de Fransen (conétable is hoger dan een maarschalk) lag steeds in een hinderlaag, vermoorde een paar mannen, stak wat tenten in brand, stal wat eten en verstopte zich dan weer in de struiken, dus dat was ook erg onhandig. En toen Koning Edward II en zijn mannen bij Reims aankwamen zat de stad vol met voorraden voedsel voor 1 jaar en hadden ook veel ridders en soldaten binnen, dus Reims gaf zich niet zomaar gewonnen. Koning Edward werd geplaagd door ziektes en deserteurs ( mensen die uit het leger stapten) dus probeerde hij wat andere steden te veroveren. Maar ook die hielden allemaal stand, dus aan op een gegeven moment was het leger zo erg uitgedund dat het maar terug ging naar Engeland, maar Koning Edward had echt alles tegen want op weg naar Calais raasde er een tornado over het leger heen die zijn broer bijna vermoorde. Toen besloot Koning Edward om over vrede te gaan praten. Hij dacht namelijk dat God deze tegenslagen op hen neer had laten dalen omdat Hij vond dat de Franse adel over Frankrijk moeten heersen en niet de Engelse Koning. Maar lang duurde deze vrede niet en Engeland begon weer te vechten tegen Frankrijk en mede dankzij Bertrand du Guesclin werden de Engelsen teruggedreven tot Calais. Bij Bertrands dood in 1380 bezaten de Engelsen alleen nog wat steunpunten aan de kust, onder andere Bordeaux en Calais
Toen kwam Jeanne D’Arc in beeld, zij heeft de hoop bij het volk teruggebracht en er voor gezorgd dat zij er weer in geloofde
Nu ga ik wat over Jeanne D’Arcs leven vertellen Het leven van Jeanne D’Arc Jeanne d’Arc werd geboren in het dorp Doremy, in de streek Lotharingen. Ze kwam uit een boeren gezin. Haar vader, Jaques D’Arc werkte als boer in de streek, en had een aantal schapen. Haar moeder was Isabelle Romee. Jeanne kwam uit een gezin van 5 kinderen. Ze was geboren op 6 Januari in 1412. Ze heeft nooit kunnen lezen of schrijven, maar was een heel intelligent meisje. Als kind hielp ze haar moeder in het dagelijks leven met het huishouden, en werkte soms op het land. Ze hoedde ook soms de schapen van haar vader. Op haar 12de maakte ze plundering van haar dorp door de Engelsen mee en zag dat een vriendin van haar en 2 buurmeisjes gruwelijk mishandeld en verkracht werden. Daarna hoorde ze stemmen en zag visioenen over de aards engelen st Michael, st Margaretha en st Cristina. Eerst denkt ze dat ze het verbeeld maar later begint ze te begrijpen dat ze 3 opdrachten moet uitvoeren 1: Orleans ontzetten 2: Koning Karel VII naar Reims brengen om gekroond te worden en 3: De Engelsen uit het land verdrijven. Ze gaat eerst naar haar ouders om dat te vertellen maar die zeggen dat het gewoon een droom is en dat ze er verder niet te veel over moet fantaseren. Hij wil haar namelijk spoedig laten trouwen met een edelman. Ze laat het dan verder een tijdje zitten maar wordt wel heel erg vroom en bid dus heel erg veel. Na een paar jaar verschijnt de engel st Michael weer en is nu duidelijker. Hij zegt: ga naar Robert de Baudricourt, hij zal je soldaten en wapens geven en je helpen de Engelsen uit Orleans te verjagen
je bent voorbestemd om de koning naar Reims te brengen en de Engelsen uit het land te verjagen. Jeanne’s stemmen dringen steeds meer aan dus ze gaat op weg om haar opdracht te vervullen. Maar het probleem is dat ze naar Vaucoeleurs moet om met Robert de Baudricourt te spreken en dat is nog een flink eind van haar woonplaats Doremy. Gelukkig komt haar neef langs en die wil haar wel naar Vaucoeleurs brengen. Ze overtuigt de wachters en mag naar binnen maar als ze Robert de Baudricourt verteld waar ze voor komt dan wordt hij ongelofelijk kwaad en stuurt haar weg. Dan ontmoet ze Bertrand de Poulengy en die zorgt voor een slaapplaats in Vaucoeleurs en haalt Robert de Baudricourt over om nog een keer met Jeanne te gaan praten. Dat lukt en de 2de keer gaat het veel beter en Robert zegt dat hij erover na zal denken. Inmiddels is het gerucht dat de door God gezonden maagd in de stad is als ze het vriendelijk en ingetogen meisje zien die drie keer per week bid dan krijgen ze weer hoop en zo wordt Jeanne steeds populairder. Uiteindelijk is Robert de Baudricourt ook overtuigd en dan kan ze op weg naar de dauphin (kroonprins), die nu in Chinon is. Ze kleedt zich als een mannelijke soldaat dus beenkappen, hozen, een wambuis, een korte jas, een zwarte hoed, laarzen, sporen en wapens. En ze knipt haar haar af tot het er ent zo uitziet als de edelmannen die haar vergezellen: Bertrand de Poulengy en Jean Nouillonpont. Ze gaan opweg en komen dan in Chinon aan, daar wordt ze toegelaten door de dauphin maar moet wel een testje ondergaan. De dauphin kleed zich namelijk als schildknaap en zet een grote en sterke ridder op de troon om te kijken of Jeanne erin trapt. Maar Jeanne loopt recht op de dauphin af en zegt: “Mijn heer, ik kan u met zekerheid zeggen dat u de wettige opvolger van uw vader bent en het is Gods wil dat ik Orleans zal bevrijden en dat u in Reims tot koning gekroond zult worden.” En Karel VII gelooft haar en geeft haar toestemming om Orleans te ontzetten.Er wordt geld verzameld voor een leger en voor een uitrusting voor Jeanne en op 27 april 1429 vertrok het leger uit Blois op weg om Orleans te ontzetten. De roem van Jeanne snelde snel vooruit want de poorters van Orleans hielden stand met de gedachte dat de door god gezonden maagd steeds dichterbij kwam. Al je aan een belegerde stad denkt, denk je meestal aan een stad die aan alle kanten helemaal is ingesloten. Maar bij Orleans was dat helemaal niet zo. Forten en kastelen (die vaak erg ver uit elkaar stonden) waren door de Engelsen bezet. Deze forten en kastelen werden vaak van elkaar gescheiden door de rivier de Loire. De bevolking had er van alles aan gedaan om hun stad te verdedigen. Ze hadden zelfs de voorsteden van Orleans in brand gestoken om te voorkomen dat de Engelsen daar gebruik van zouden maken. Maar midden in al die ruines bouwden de Engelsen hun vestingen en ze gebruikte hout, stenen en aarde om allemaal kleine vestingen te bouwen die door lange loopgraven met elkaar werden verbonden. De Engelsen gokten op de voedselvoorraden van de stad, en de Fransen begonnen de hoop te verliezen. Tot Jeanne in actie kwam en opeens alles veranderde. Jeanne probeerde eerst met de Engelsen te onderhandelen. De Engelsen wilden zich echt niet overgeven, en zeker niet aan een vrouw. Jeanne gaat dan over tot de aanval. Tijdens de strijd werd ze aan haar hals verwond, zoals haar stemmen haar al eerder vaarspeld hadden. Maar uiteindelijk behaalden de Fransen onder leiding van Jeanne de overwinning. Jeanne had nu haar eerste grote opdracht vervuld. Nu moest Karel VII nog worden gezalfd tot koning, de voglende opdracht. Karel was op weg van Chinon naar Tours en Jeanne had besloten hem tegemoet te reizen. Ze waren allebei blij elkaar weer te zien. Jeanne vertelde hem van de wonderbaarlijke bevrijding van Orleans die in minder dan twee weken tot stand was gekomen en een einde had gemaakt aan een beleg van zes maanden. Toen Karel dit hoorde twijfelde hij niet langer, en deed wat Jeanne zei; hij ging naar Reims om zich te laten kronen. Jeanne zette nu alles op alles om haar tweede opdracht te voltooien: de tocht naar Reims en de kroning van de kroonprins Karel VII. Hoewel de raadgevers van Karel haar nog steeds tegen werkten, kreeg zij toch haar zin. En het Franse volk was het helemaal met haar eens. Reims was de stad waarde eerste koning was gedoopt en gezalfd. (Als een iemand gezalfd wordt, is dat een soort bewijs dat diegene heel hoog staat, en bijzonder is. In dit geval dus een koning.) Sindsdien werden alle koningen in Reims gedoopt, gezalfd en gekroond. Maar Reims lag ver in het door de Engelsen bezette gebied en ze zouden dus moeten vechten om de stad te bereiken. Na een beleg van twee dagen opende de stad zijn poorten, en op 16 juli 1429 hield Karel VII zijn intocht in Reims. De volgende morgen ging Karel naar de kathedraal. De edellieden legden een blauwe mantel om zijn schouders. De aartsbisschop nam de kristallen flacon en met wat olie aan zijn vingertoppen maakte hij een kruisteken op Karels voorhoofd. Hij zei: “Ik wijd u, met deze heilige olie in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige geest. Hierna werd Karel de kroon op zijn hoofd gezet. Jeanne had tijdens deze lange ceremonie onbeweeglijk Karel gestaan. Toen de plechtigheid voorbij was, liep zij langzaam naar de koning en knielde voor hem neer, sloeg haar armen om zijn kniëen, en zei -terwijl ze huilde- “Nu is Gods wil vervuld.” Karel VII was nu koning van Frankrijk. Na dit alles begon Frankrijk zich een beetje te ontworstelen aan de greep van Engeland en Jeanne benadrukte dat de koning nu Parijs moest aanvallen, maar de koning twijfelde en op het laatste moment trok hij zijn troepen terug. Als hij dat niet had gedaan had hij waarschijnlijk kunnen winnen maar Koning Karel VII was een erg twijfelende koning en Jeanne kon hem niet overhalen om Parijs toch aan te vallen. In de laatste aanval van Parijs werd Jeanne gevangengenomen.En later werd ze duur verkocht aan de engelsen waar ze haar van hekserij beschuldigde en ze op de brandstapel terecht gesteld werd, op haar grafsteen stonden de woorden: “Ze is door en door menselijk, en nooit was menselijkheid groter.” Na haar dood bleven mensen aan Jeanne denken en door die hoop die zij gebracht had kregen de Fransen weer hoop, ze herinnerde zich weer de leuzen van Bertrand du Guesclin en onder leiding van conétable De Sancerre werd Engeland in 1453 verslagen en kwam er een eind aan de 100 jarige oorlog. In 1920 werd Jeanne D’Arc heilig verklaard. Men zal nooit weten of de stemmen echt waren. Misschien waren ze echt en bestaat er echt een god die engelen stuurt om zijn wil door te drammen. Maar het kan ook zijn dat Jeanne de stemmen zelf creëerde door haar verlangen om Frankrijk te ontzetten, in iedergeval is dit allemaal echt gebeurd en daar ben ik blij om anders had ik hier niks over kunnen schrijven
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden