Leon Degrelle

LEON DEGRELLE
Leon Degrelle is geboren op 15 juni in Bouillon in onze eigen Belgische Ardennen. Leon Degrelle trouwde en was vader van 7 dochters en 1 zoon. Hij kwam van een familie van Franse origine. Zijn vader was brouwer en emigreerde naar Luxemburg wegens religieuze redenen. Later studeerde hij aan de universiteit van Leuven. Daar studeerde hij rechten. Hij interesseerde zich ook in politieke wetenschappen, kunst, archeologie, en filosofie. Velen zeggen dat hij in zijn studententijd al een geboren leider was en op die bevestiging moeten we niet lang wachten. Tegen dat hij 20 was had hij als maar liefst 5 boeken geschreven en In 1930 gaf hij zijn studies op om als directeur te functionneren van een uitgeverij “La société coopératieve des Editions Rex”, waar hij Katholiek-Actieweekbladen uitgaf. Hij werd lid van de Katholijke Actie Beweging en werd snel tot één van de leiders gekroond. In oktober 1935 startte hij een campagne tegen de invloed van de financiële machten op het politiek leven. Degrelle is bezeten van mensen. Een bekende uitspraak van hem was: “ofwel heb je de mensen voor jou, ofwel heb je niets bij jou.” Het enige doel dat hij voor ogen had is gewoon zoveel mogelijk mensen voor zich winnen en dan vooral diegenen met Marxistische gedachten. Dat lukte hem ook. Tegen dat hij de 25 jaar bereikt had, had hij al meer de 2000 toespraken gehouden. Hij wou met alle mensen de idealen delen van een sociale en geestelijke verandering in de maatschappij. Na enkele jaren had hij al een groot deel van de Belgen voor hem gewonnen en dat is te danken aan zijn dynamisme en welsprekendheid. Het is eigenlijk juist op dezelfde manier als Hitler dat hij toepast om aan de macht te komen. Ook de kenmerken van het fascisme komen hier boven. Alles is op de massa gericht. Degrelle lanceerde een mega propaganda tegenover de andere partijen in België met name de socialisten, de
liberalen en de christelijke partij. Hij beloofde minder werkloosheid, stelde de rexistische partij formidabel voor, meer bescherming voor de arbeiders, enz. Het resultaat van de verkiezingen op 24 mei 1936 was verpletterend, 34 zetels in

kamer en senaat. In de late jaren ‘30, de periode waarin de oorlog op uitbreken stond, wou Degrelle dat België neutraal bleef. Ze wilden België niet als bufferstaat zien tussen Frankrijk en Duitsland. Degrelle werd uitgenodigd naar Rome voor een ontmoeting met Mussolini, hij zag Churchil in Londen en hij werd door Hitler
ontvangen in Berlijn. Hij maakte zijn politiek leven even neutraal om een poging te doen om de oorlog tegen te houden die op punt stond los te breken. De oorlog brak los. Eerst in Polen daarna in het hele westen van Europa. België werd in 1940 in de oorlog meegesleept en toen zagen de tegenstanders van Degrelle een mogelijkheid om hem te strikken. 10 mei 1940 werd hij door de staatsveiligheid aangehouden. Hij werd gevangen gezet en gefolterd. Zijn familie
werd verteld dat hij dood was en hij moest naar een oncentratiekamp in zuid Frankrijk dat onder het bevel stond van een Fransman, Bernheim genoemd. Later werd hij door de Duitsers en de Franse wapenstilstand vrij gelaten en hij keerde naar België terug. Eens hij terug was probeerde hij collaboratie met de Duitsers te ontwijken. De oorlog bleef duren en het communisme stond klaar om binnen te vallen. Voor de Europeanen werd het duidelijk, ofwel wint Hitler ofwel wint Stalin. Iets belangrijks in de tweede wereldoorlog is het systeem waarop de fascisten tewerk gaan. Denk maar aan de SS. De volledige juiste naam is eigenlijk “Waffen SS.” Degrelle, die nu voor de kant van Duitsland koos, stichtte zijn eigen SS legioen “Légion Wallonie” genaamd. Dat was nodig als versterking van de SS
want zij waren DE troepen om de ‘nieuwe orde’ in te leiden. Over heel Europa wilden mensen samenwerken om het communisme te bestrijden. Ongeveer 400.000 niet Duitsers deden mee in het leger. Samen met zo’n slordige 600.000 Duitse soldaten is het één van de eerste sterke legers dat we ooit gehad hebben in
Europa door samenwerking. Degrelle ging met zijn legertje voor het eerst naar het Oostfront in 1941. Dan was hij zelf 34 jaar. In het totaal heeft hij zo’n 75 gevechten meegemaakt en raakte zeven keer gewond tijdens een gevecht. Hij kreeg ook alle mogelijke vereringen
die toen bestonden tijdens een ceremonie in Berlijn op 27 augustus 1944. Van de eerste 800 vrijwilligers die naar het oostfront vertrokken, zijn er slecht drie teruggekeerd waaronder Degrelle. Nog zo’n 2500 Walloniërs stierven met hun SS uniform aan. Degrelles mening over de SS was de volgende, hij zei dat als de SS niet had bestaan dat het communisme zeker doorgebroken had naar Parijs en gingen ze er veel vroeger zijn dan de Amerikanen. Door de SS hebben ze ongeveer 12 maanden vertraging opgelopen en tegen dan waren de Amerikanen al geland in Normandië onder bevel van generaal Eisenhower. Na ongeveer 4 jaar vechten werd zijn legioen als een van de laatste teruggeroepen van het oostfront. Na meer dan 4 jaar gevochten te hebben tegen het communisme werd Degrelle als een echte held onthaald in Brussel een hele massa stond hem toe te juichen. Twee maanden later viel Duitsland en vluchtte Degrelle naar Noorwegen dat nog steeds door de Duitsers werd beheerd. In Noorwegen nam hij het vliegtuig maar dat vliegtuig raakte niet verder dan Spanje want het zat zonder benzine. Degrelle raakte zwaar gewond tijdens deze crash op het strand van San Sebastian. Degrelle moest daardoor meer dan 1 jaar in het ziekenhuis blijven om te recupereren. Toen heeft hij ook zijn meesterwerk geschreven “ La campagne de Russie.” Een jaar later kon Degrelle terecht in een klooster. In het thuisfront werden aangangers en vrienden tot de dood gefolterd door de democratische liberalen. Zijn familie werd uit elkaar gerukt en in verschillende landen ‘verborgen’ nadat ze allemaal een ander naam gekregen hadden omdat men niet wilde dat men ooit terug bij Leon Degrelle zou komen. De nieuwe Belgische overheid veroordeelde Degrelle ter dood. Er werd ook nieuwe wet gestemd ( de zogenaamde Lex Degrelliana ) waarin men zei dat men niets, maar dan ook niets te maken mocht hebben met Degrelle. Hij werd gewoon verbannen uit België. Mensen mochten geen boek van hem in huis hebben, mochten geen ontvangen of verhandelen. Zo ver ging die wet. Terwijl zat Degrelle in Spanje en begon daar een totaal nieuw leven op te bouwen. Hij stichte daar een grote bouwfirma en die had blijkbaar veel succes. De kwaliteit van het bedrijf kwam zelfs zo goed dat Amerika de opdracht gaf om grote veiligheids projecten op touw te zetten in Spanje. Hij moest zelfs een
militaire vlieghaven ontwerpen en bouwen. Wanneer dit alles gebeurde waren er enkele trouwe handlangers die Europa afzochten naar zijn kinderen. Al zijn kinderen werden teruggevonden en teruggebracht naar hun vader. Jaren verstreken maar de wraakzucht tegen Degrelle bleef. Velen zouden Degrelle liever dood zien dan levend. Op 5 juli 1961 werden twee Israelieten aangehouden aan de Frans - Spaanse grens. Ze hadden wapens, munitie, geld, en een gedetailleerd plan van een villa bij hen. Later bekenden ze dat het het plan
was van Degrelles villa en dat ze hem moesten vermoorden. Die kerels waren van een commando team. Aan het hoofd stond Rubio de la Goaquina. Hij als opdrachtgever werd ook aangehouden samen met nog zes andere mannen. Rond 1985 probeerden de Joden hem nogmaals terecht te stellen. Nu gaven ze $100.000 aan degene die Degrelle kon onderscheppen. Echt moeilijk was dat niet wat Degrelle had nu een vrij leven in Spanje en was nogal redelijk bekend in de locale café’s. Deze actie stond onder leiding van Dr. Cooper en die werd nogal
zwaar aangepakt door Degrelle in een artikel van The Spotlight van 28 oktober 1985. Degrelle was niet bang om een confrontatie aan te gaan met de Joden. Zelf zei hij: “ Ik ben niet bang want ik zal de rest van mijn leven dat overblijft niet vergiftigen met problemen over veiligheid. Ik geloof in het geluk en ik geloof in God ” Verder in zijn leven hield Degrelle zich vooral bezig met het het schrijven van boeken zoals :”Hitler pour mille ans” Leon Degrelle werd plotseling ernstig ziek en op 1 april 1994 stierf de man. Zijn kinderen en zijn vrouw, Jeanne Degrelle, bleven alleen achter. Zijn vrouw getuigt nog na zijn dood dat velen zijn dood zullen betreuren maar dat er ook velen zijn die gelukkig zijn met zijn dood. Ze zegt nog dat hij een lief man was en een zeer goede vader. Generaal Léon Joseph Marie Ignace Degrelle was een van de meest geëerde mannen van zijn tijd. Tijdens de oorlog was hij een held aan het oostfront. Hij vechte om het communisme niet te laten doorbreken in Europa. Hij werd het hoogst gedecoreerd, als niet Duitser, voor zijn bewezen diensten.