CD-recensie Roxy Music - Reflection
Door
Podium
Als Roxy Music in 1974 het podium van het Duitse Musik Laden opwandelt (tegenwoordig zou het Top of the Pops heten), staat er alleen een klein groepje Duitse fans te wachten. Terwijl Roxy dan toch al een aardige staat van dienst heeft, met drie albums op hun naam. Jammer genoeg zijn ze dat moment bezig het in snel tempo te verliezen van Engelands andere glam-rocker, David Bowie. Niettemin maakt Roxy Music mooie muziek, met een volstrekt uniek geluid. Op het nieuwverschenen Reflection werden elf oude live-tracks verzameld, en opgepoetst.
Eno ook
Een live-album zoals Reflection is volledig afhankelijk van hoe de sfeer was die avond, of de band er een beetje zin in had en of het publiek niet liever toch David Bowie had horen spelen. Gelukkig blijkt de periode '72 - '75 een vruchtbare periode voor Roxy Music als podiumband in Duitsland. De sfeer komt mooi over, met een enthousiaste rij mensen vooraan en een lachende Ferry, af en toe. Reflection bestaat uit twee schijfjes, waarop het werk min of meer chronologisch geordend staat. Beginnend op disc een met Do the strand, via Remake/Remodel naar All I want is you. Brian Eno is nog van de partij, en speelt op ingewikkelde electronische apparaten.
Schijfjes wisselen
Na die korte kennismaking staan disc twee veel nummers van Stranded, en zelfs een solo-nummer van Bryan Ferry. De nummers zijn leuk, maar niet altijd even geschikt als live-performance. In every dream home a heartache bijvoorbeeld is zonder alle tape-loops op de plaat een beetje saai en oninteressant. Je vraagt je af wat de motivatie was achter de keuze van liedjes.
Film
Dat is nogal simpel: van al deze elf tracks zijn televisie-opnames gemaakt, voor de Duitse televisie. Ze staan op de CD, af te spelen met je CD-Rom speler. Wat meteen verklaart waarom er zo weinig nummers op een disc staan: er was ruimte nodig voor de filmpjes. Die zijn in ieder geval goed gelukt. Wanneer heb je nog de kans om Bryan Ferry over het podium te zien zwalken op zoek naar een glas martini? Dat het er allemaal een beetje gedateerd uitziet wordt ruimschoots goedgemaakt door de nog altijd futuristisch klinkende gitaarloopjes en electronica.
Conclusie
Reflection is een leuk album. Goed opgenomen (door technici van de Duitse televisie) en goed gespeeld. Het boekje geeft de standaard-informatie over de band, en het hoesje is hipper dan hip. Leuk om Roxy Music te leren kennen, of als je altijd al op zoek was naar videomateriaal van jaren zeventig-rockers.
Grootste minpunt is dat het album veel te kort is: elf tracks op twee CD's kan eigenlijk niet meer, tegenwoordig. Nu hangt het album een beetje tussen DVD en live-CD in, zonder echt ergens in uit te blinken. Maar wie een keertje verder wil kijken dan art-rock van Queen, Depeche Mode en U2 kan zijn hart ophalen. Do the strand! Gepubliceerd op 24 september 2002
Als Roxy Music in 1974 het podium van het Duitse Musik Laden opwandelt (tegenwoordig zou het Top of the Pops heten), staat er alleen een klein groepje Duitse fans te wachten. Terwijl Roxy dan toch al een aardige staat van dienst heeft, met drie albums op hun naam. Jammer genoeg zijn ze dat moment bezig het in snel tempo te verliezen van Engelands andere glam-rocker, David Bowie. Niettemin maakt Roxy Music mooie muziek, met een volstrekt uniek geluid. Op het nieuwverschenen Reflection werden elf oude live-tracks verzameld, en opgepoetst.
Eno ook
Een live-album zoals Reflection is volledig afhankelijk van hoe de sfeer was die avond, of de band er een beetje zin in had en of het publiek niet liever toch David Bowie had horen spelen. Gelukkig blijkt de periode '72 - '75 een vruchtbare periode voor Roxy Music als podiumband in Duitsland. De sfeer komt mooi over, met een enthousiaste rij mensen vooraan en een lachende Ferry, af en toe. Reflection bestaat uit twee schijfjes, waarop het werk min of meer chronologisch geordend staat. Beginnend op disc een met Do the strand, via Remake/Remodel naar All I want is you. Brian Eno is nog van de partij, en speelt op ingewikkelde electronische apparaten.
Schijfjes wisselen
Na die korte kennismaking staan disc twee veel nummers van Stranded, en zelfs een solo-nummer van Bryan Ferry. De nummers zijn leuk, maar niet altijd even geschikt als live-performance. In every dream home a heartache bijvoorbeeld is zonder alle tape-loops op de plaat een beetje saai en oninteressant. Je vraagt je af wat de motivatie was achter de keuze van liedjes.
Film
Dat is nogal simpel: van al deze elf tracks zijn televisie-opnames gemaakt, voor de Duitse televisie. Ze staan op de CD, af te spelen met je CD-Rom speler. Wat meteen verklaart waarom er zo weinig nummers op een disc staan: er was ruimte nodig voor de filmpjes. Die zijn in ieder geval goed gelukt. Wanneer heb je nog de kans om Bryan Ferry over het podium te zien zwalken op zoek naar een glas martini? Dat het er allemaal een beetje gedateerd uitziet wordt ruimschoots goedgemaakt door de nog altijd futuristisch klinkende gitaarloopjes en electronica.
Conclusie
Reflection is een leuk album. Goed opgenomen (door technici van de Duitse televisie) en goed gespeeld. Het boekje geeft de standaard-informatie over de band, en het hoesje is hipper dan hip. Leuk om Roxy Music te leren kennen, of als je altijd al op zoek was naar videomateriaal van jaren zeventig-rockers.
Grootste minpunt is dat het album veel te kort is: elf tracks op twee CD's kan eigenlijk niet meer, tegenwoordig. Nu hangt het album een beetje tussen DVD en live-CD in, zonder echt ergens in uit te blinken. Maar wie een keertje verder wil kijken dan art-rock van Queen, Depeche Mode en U2 kan zijn hart ophalen. Do the strand! Gepubliceerd op 24 september 2002
ADVERTENTIE
Nieuw seizoen Studententijd de podcast!
Studenten Joes, Tess en Annemoon zijn terug en bespreken alles wat jij wilt weten over het studentenleven. Ze hebben het onder andere over lentekriebels, studeren, backpacken, porno kijken, datediners, overthinken, break-ups en nog veel meer. Vanaf nu te luisteren via Spotify en andere podcast-apps!
Luister nu
