Edisons: hoger aanzien dan amusementswaarde

Ze worden omschreven als de Nederlandse Grammy awards en de helft van de line-up werd zelfs op de dag van de show zelf nog angstvallig geheim gehouden. Veel poeha en mysterie rond de Edisons dus, maar dit bleek achteraf allemaal overbodig, want de show was maar half zo spectuculair als verwacht mocht worden.

[plaatje0]
Ten eerste was de Heineken Music Hall in Amsterdam lang niet vol. De show was niet uitverkocht. Helemaal niet zo verwonderlijk als er nauwelijks promotie voor wordt gemaakt van tevoren. Andere muziekevenementen worden groots aangekondigd, maar van de Edisons was geen kick te horen…
Met de (bekende) line-up was niets mis, artiesten als Atomic Kitten, Sophie Ellis Bextor, Big Brovas, Sugababes, René Froger en Mark Knopfler mochten het podium komen sieren. Elke artiest (op Knopfler en Froger na) deed echter maar één nummer. En aangezien artiesten vrij commercieel zijn, kozen zij er bijna allemaal voor om hun nieuwe single te spelen met het oog op promotie. Natuurlijk niets mis mee, maar al die nieuwe nummers sloegen niet echt aan bij het publiek. Alleen voor de meezingers van Froger en Bløf liep het publiek goed warm.
Aan beide kanten van de zaal waren zogenaamde vip-balkons. Voor het publiek erg interessant natuurlijk en helemaal toen men zag dat de afvallers van de Idols competitie daar zaten te kijken naar de show. Vanaf dat moment was de aandacht vooral gevestigd op het Vip-balkon en niet meer op het podium…

[plaatje1]
De presentatie was in handen van het echtpaar Curry. Adam Curry deed het erg charmant, dat moet gezegd worden, maar Patricia Paay zette zichzelf echt voor schut door zich te kleden als een 18-jarig chickie terwijl ze de 50 toch al echt gepasseerd is. In een panterprint-korsetje gewurmd en met overduidelijk veel extra éxtra lange, blonde haarstukken in; paradeerde ze over het podium. Tussen neus en lippen door werden gauw de awards uitgereikt. De genomineerden werden niet eens genoemd. Opvallend was dat bijna alle optredende artiesten een award hadden gewonnen. Je zou bijna gaan vermoeden dat men de beschikbare artiesten voor die avond maar liet winnen om de show compleet te maken.

Een positief punt van de awardshow waren licht en geluid. De akoestiek van de HMH is prima en het geluid klonk dan ook voortreffelijk. Het decor van het podium was een gigantisch strakgespannen, zwart doek met gaten erin, waar vanachter licht scheen. Dit leverde gigantische lichtbundels uit de gaten in het doek op, een zeer apart effect dat zeker een goede bijdrage leverde aan het plaatje. Overige onderdelen van het decor waren grote stalen buizen, die als geheel wel iets weg hadden van een achtbaan…

[plaatje2]
Al bij al waren de Edison awards wat teleurstellend. Wanneer een awardshow vergeleken wordt met de prestigieuze Grammy awards zou je toch iets meer mogen verwachten. Misschien een opsteker voor volgend jaar, want een show met zo weinig amusementswaarde verdient niet zóveel aanzien.
Gepubliceerd op 3 april 2003

---