Shit. Rock.
Wo. dat is even wennen hoor.. De najaar 2003 verschenen EP's Love Is Hell pt. 1 en pt. 2 zijn wel wat anders dan dit album van Ryan Adams. Kwijnde Ryan op Love Is Hell nog weg in verdriet, op dit album is het rock ten top. Dus niks van ironie in de titel. Het is echt rock 'n rollen met je neus dicht.

Alive
De cd begint met This Is It (geen verwijzing naar The Strokes) en is een lekkere harde binnenkomer. De twee nummers daarna blazen ook je speaker-boxen uit aan de hand van electrische gitaren en.. ja.. electrische gitaren. Daarna wordt 't wat melodieuzer (maar nog altijd relatief hard) met Wish You Were Here en So Alive.
En dat gaat maar door.. Tot nummer 10 (van de 14) van de plaat. Uitgerekend de titelsong (Rock 'n Roll dus) is opeens heel zacht. rustig. lief. En ook nog heel erg mooi.
En wat denk je? Daarna gaat het gewoon weer door met keiharde rock van Ryan Adams. Dat is echt wel even wennen hoor. Misschien dat 't laatste nummer nog wat rust biedt? Nee hoor! Dat is ook gewoon lekker doorhakken.

Conclusie
Nou moet je niet denken dat Ryan Adams opeens een Shockrocker of Metal-artiest is geworden. Nee hoor, maar voor zijn doen is dit album echt flink. Geen kleine-jongetjes-plassen-in-hun-broek-van-verdriet-muziek, maar grote-jongens-plassen-in-hun-broek-omdat-ze-moeten-pissen-muziek. En dat verwacht je niet zo snel. Maar goed, de één houdt van dit, de ander van dat. Ikzelf geef meer de voorkeur aan verdrietige cd's van Ryan Adams, maar dit is ook zeker leuk. Gepubliceerd op 14 januari 2004

---