CD-recensie Minotaur Shock - Rockpoolin' EP
Door
Minotaur Shock
Dave Edwards, alias Minotaur Shock, is er weer eentje. In het rijtje verwarde jongens met verwarde muziek. Zoals Dave zelf, vaak begonnen met musiceren op een oude atari. En nu verdienen ze een beetje geld met hun pure electronica, mysterieuze liedjes die wel wat lijken op wiskundige formules. Maar dan op CD. Kid 606, ISAN, Mice Parade, Fourtet en nog wat anderen deden het al een poosje, en Minotaur Shock kan het ook, zegt hij.
Geluiden
Geen recensie van het eerste album, Chiff-Chaffs & Willow Warblers, maar wel van de nieuwste EP Rockpoolin'. Een stijlvol hoesje, even onwerkelijk als de muziek, verbergt vier nummers. Een kleine twintig minuten muziek waarop niet gedanst kan worden, of in ieder geval niet zonder een beetje creativiteit. Opener Lola begint met het geluid van een pingpongballetje dat tegen een pak melk wordt geslagen. Of iets dergelijks. Misschien is het het dopje van de shampoo-fles dat wordt opengeklikt. Zo'n geluid in ieder geval. Met al snel een stevig ritme eronder, waarna het onafwendbaar wegzweven wordt, op een beetje lome electronica die uitblinkt in vaagheid. Vaagheid als in het ontbreken van een melodie-lijn, een echt ritme of een herkenbaar thema. Gewoon ontspannen vaagheid.
Tamagotchi
Rockpoolin' is al een stuk helderder. Klassieke instrumenten, een jazzy basritme en een herhalend thema. Mooie muziek. Wanneer Bus Bus Bus Bus dan begint hoop je op weer vijf minuten prachtige melodielijntjes, maar het valt nogal tegen. Wat sneller en harder, maar tegelijkertijd ook een stuk bekender: dezelfde krakende tamagotchi-geluiden en vervormde orgeltjes lijken terug te komen op zo'n beetje ieder album van een willekeurige electronica-man. Of vrouw. Leuke muziek is het wel, maar er zijn erg veel mensen die leuke muziek kunnen maken met tamagotchi-geluiden tegenwoordig.
En iets leuks
Afsluiter A Range staat ook op het album, en is in dezelfde stijl geschreven als Rockpoolin': virtuele steeldrums, een zware bas en een ouderwetse snare-drum brengen een vriendelijk liedje tot een goed einde, supergestructureerd alsof er een klassieke partituur wordt gespeeld. En dat is wel weer leuk, in dit genre.
Conclusie
Minotaur Shock zal nog wel een stel EP's en albums uitbrengen. En dan is het goed dat je weet hoe het klinkt, of je even langer moet blijven staan in de winkel en of je niet liever spaart voor een Aphex Twin DVD. Nu maakt Dave in ieder geval leuke muziek, is hij nog een beetje aan het zoeken naar een eigen stijl maar is hij wel een kleine belofte. Een mooi cliche om mee af te sluiten.
Gepubliceerd op 20 augustus 2002
Dave Edwards, alias Minotaur Shock, is er weer eentje. In het rijtje verwarde jongens met verwarde muziek. Zoals Dave zelf, vaak begonnen met musiceren op een oude atari. En nu verdienen ze een beetje geld met hun pure electronica, mysterieuze liedjes die wel wat lijken op wiskundige formules. Maar dan op CD. Kid 606, ISAN, Mice Parade, Fourtet en nog wat anderen deden het al een poosje, en Minotaur Shock kan het ook, zegt hij.
Geluiden
Geen recensie van het eerste album, Chiff-Chaffs & Willow Warblers, maar wel van de nieuwste EP Rockpoolin'. Een stijlvol hoesje, even onwerkelijk als de muziek, verbergt vier nummers. Een kleine twintig minuten muziek waarop niet gedanst kan worden, of in ieder geval niet zonder een beetje creativiteit. Opener Lola begint met het geluid van een pingpongballetje dat tegen een pak melk wordt geslagen. Of iets dergelijks. Misschien is het het dopje van de shampoo-fles dat wordt opengeklikt. Zo'n geluid in ieder geval. Met al snel een stevig ritme eronder, waarna het onafwendbaar wegzweven wordt, op een beetje lome electronica die uitblinkt in vaagheid. Vaagheid als in het ontbreken van een melodie-lijn, een echt ritme of een herkenbaar thema. Gewoon ontspannen vaagheid.
Tamagotchi
Rockpoolin' is al een stuk helderder. Klassieke instrumenten, een jazzy basritme en een herhalend thema. Mooie muziek. Wanneer Bus Bus Bus Bus dan begint hoop je op weer vijf minuten prachtige melodielijntjes, maar het valt nogal tegen. Wat sneller en harder, maar tegelijkertijd ook een stuk bekender: dezelfde krakende tamagotchi-geluiden en vervormde orgeltjes lijken terug te komen op zo'n beetje ieder album van een willekeurige electronica-man. Of vrouw. Leuke muziek is het wel, maar er zijn erg veel mensen die leuke muziek kunnen maken met tamagotchi-geluiden tegenwoordig.
En iets leuks
Afsluiter A Range staat ook op het album, en is in dezelfde stijl geschreven als Rockpoolin': virtuele steeldrums, een zware bas en een ouderwetse snare-drum brengen een vriendelijk liedje tot een goed einde, supergestructureerd alsof er een klassieke partituur wordt gespeeld. En dat is wel weer leuk, in dit genre.
Conclusie
Minotaur Shock zal nog wel een stel EP's en albums uitbrengen. En dan is het goed dat je weet hoe het klinkt, of je even langer moet blijven staan in de winkel en of je niet liever spaart voor een Aphex Twin DVD. Nu maakt Dave in ieder geval leuke muziek, is hij nog een beetje aan het zoeken naar een eigen stijl maar is hij wel een kleine belofte. Een mooi cliche om mee af te sluiten.
Gepubliceerd op 20 augustus 2002
ADVERTENTIE
Nieuw seizoen Studententijd de podcast!
Studenten Joes, Tess en Annemoon zijn terug en bespreken alles wat jij wilt weten over het studentenleven. Ze hebben het onder andere over lentekriebels, studeren, backpacken, porno kijken, datediners, overthinken, break-ups en nog veel meer. Vanaf nu te luisteren via Spotify en andere podcast-apps!
Luister nu
