Toen ik in groep 8 zat, vond mijn moeder het tijd worden: ik moest maar eens blind leren typen. Ik chatte altijd graag met vrienden op msn, en dat deed ik met mijn twee wijsvingers. Met het argument dat de wereld digitaliseerde en ik de middelbare school in het vooruitzicht had, haalde mijn moeder me over op typecursus te gaan. Het zou inderdaad wel handig zijn sneller te kunnen typen. Wat vind jij daarvan?

Typeles vond ik niet leuk. De meest saaie typeoefeningen moest ik dagelijks als huiswerk maken. Dat moest blind, blind, blind. En vaak, vaak, vaak. Ik vond het ontzettend saai, en ik sjoemelde door wat regels te copy-pasten. In het begin keek ik stiekem op mijn vingers, maar toen ik alle letters van het toetsenbord kende, begon ik er toch handigheid in te krijgen. De docent was zeer getalenteerd; hij was in staat hele gesprekken mee te typen! Ik oefende door nog eens extra veel met mijn vrienden te msnen, en toen ik mijn diploma kreeg uitgereikt voelde dat fijn.

Omdat ik het al op mijn twaalfde haalde, vond ik het vanzelfsprekend dat de jonge generatie blind kon typen. Nu zit ik op de universiteit, en als ik om me heen kijk in een studielocatie met computers schrik ik wel. Worstelingen met dat toetsenbord, dat werkelijk té simpel te bedienen is als je een aantal weken lessen volgt en wat huiswerk maakt. Eigenlijk kún je niet meer zonder typevaardigheid. Het is zoiets geworden als leren schrijven; je moet het wel kunnen.

Kun jij blind typen? Vind je het nodig om een typediploma te halen? Test je typvaardigheid met dit zenuwslopende spelletje...

Gepubliceerd op 5 maart 2009

---