Robert Brouwer - Bijt

Naam: Robert Brouwer

Titel stuk: Bijt

Inhoud:
Robert Brouwer was vroeger een echte schijtluis. Dat kwam vooral omdat z’n buurvrouw 20 honden had, waarvan de meeste met koninklijke namen zoals: Claus, Bernard, Maxima, Beatrix en Alexander. Maar de meest gevreesde van alle honden was de pitbull. En die pitbull was nou juist een probleem.
Zelf had Robert ook een hond, genaamd Mazeltje, want het was geen rode hond. Mazeltje had hangend vel tot aan de grond.
Robert had ook een jeugdliefde, namelijk Julia. Hierover droomde en fantaseerde hij heel erg vaak, bijvoorbeeld dat hij (Robert) opeens Romeo was en dat hij Julia ten huwelijk wou vragen.
Ook had Robert scheve tanden. Dit kwam omdat iedereen vroeger in de bus achterin wou zitten. Als Robert er dan aankwam, was het al vol achterin en mocht hij op de trekhaak.
Omdat hij van die scheve tanden had kon hij bij z’n vader functioneren als bieropener als die tv aan het kijken was.
Robert was ook heel erg bang voor leraren, behalve voor die invaller van wiskunde. Die man was zo dom dat niemand ooit snapte hoe hij leraar had kunnen worden.
Toen Robert een paar jaar later een keer met Mazeltje naar de dierenarts moest, kwam hij de buurvrouw tegen met 1 van haar honden, tenminste dat dacht hij. Want toen Robert begon te ruziën met z’n buurvrouw, kwam opeens de pitbull tevoorschijn waar hij altijd zo bang voor was geweest. Robert zet het hem op een lopen, totdat opeens alles aan hem voorbij flitst waar hij ooit bang voor was geweest. En opeens beseft hij dat alles aankan. Dus hij loopt weer terug naar die pitbull en geeft de hond een flink pak rammel. Zo heeft hij dus zijn angsten kunnen overwinnen.

Met betrekking tot licht:
Goede verlichting. Als hij terug in de tijd ging veranderde het licht in felheid en kleur.

Decor:
Geen echte toepassingen aan het decor, alleen een Afrikaanse trommel, een tafel met een blauw kleed erop en een stofzuiger.

Kleding:
Kleding had verder niets te maken met de scènes. Hij droeg een gewone spijkerbroek met een trui.

Stemgebruik:
Hij imiteerde vaak figuren, zoals die domme wiskundeleraar en de buurvrouw. Ook maakte hij soms hondengeluiden.

Contact met de zaal:
Hij maakte zo hier en daar een opmerking over reacties vanuit de zaal.