Naturalis

Naturalis
Inleiding
Een modern museum met een rijke traditie. Een exotische show over de natuur van vroeger en nu. Afwisselend, voor jong en oud, speels en leerzaam. Telkens anders, telkens nieuw. Maar ook - al bijna 200 jaar - een wetenschapscentrum voor natuurhistorisch onderzoek. Je ziet er dieren die je nog nooit hebt gezien, planten van heel de wereld, reusachtige fossielen. Dinosauriërs, een mosasaurus, ammonieten in vele maten. Vlinders, kevers, wespen, mieren…honderden insecten. Vogels en vissen, leeuwen, neushoorns, apen. Een krab van 2 meter. Slangen en spinnen. Stenen, mineralen en meteorieten in alle kleuren en vormen. En nog veel meer! Geschiedenis
1820 : oprichting van het Rijksmuseum van Natuurlijke Historie

Koning Willem I voegt enkele grote Nederlandse natuurhistorische verzamelingen samen tot één nationaal natuurhistorisch museum. 1878 : geologie en zoölogie uit elkaar
De collecties stenen, mineralen en fossielen gaan apart als museum van geologie verder. Van 1898 tot 1991 is dit museum ook toegankelijk voor publiek. 1914 : zoölogie verhuist naar nieuw pand
Tussen 1905 en 1914 verhuizen de zoölogische collecties naar een speciaal ontworpen museumgebouw aan de Raamsteeg in Leiden. Uit geldgebrek wordt de bouw van een tentoonstellingsruimte uitgesteld. 1986 : nationale natuurhistorische presentatie
Minister Brinkman besluit dat in Leiden hét natuurmuseum van Nederland komt. Een publieksmuseum ‘van nationaal belang en internationale allure’ in een nieuw gebouw. 1989 : geologie en zoölogie weer samen. De geologische en zoölogische musea in Leiden gaan op in het Nationaal Natuurhistorisch Museum. 1995 : eerste paal van het nieuwe museumgebouw gaat de grond in
1998 : Naturalis
Naturalis - Nationaal Natuurhistorisch Museum gaat open. Kenmerken
Naturalis beheert de grootste natuurhistorische collectie van Nederland. De zorg voor bijna 10 miljoen dieren, stenen, mineralen en fossielen is een van de hoofdtaken van het museum. Er waren twee voorstellingen te zien. De eerste ging over de aarde en alles eromheen. Op dinsdag 12 december vond de officiële opening plaats van de vernieuwde zaal Aarde in Naturalis. Een belangrijk onderdeel van de vernieuwing gaat over energie, in en op de aarde. De eye-catcher van de zaal is de ronddraaiende wereldbol van vier meter doorsnee, de grootste ter wereld. Het uiterlijk van de aardbol is realistisch, door het gebruik van uitvergrote satellietopnamen. Zo wordt bijvoorbeeld de verschuiving van de aardplaten, sinds het ontstaan van de aarde, versneld getoond. Beelden van ecosystemen komen tevoorschijn, als je een kleine aardbol aanraakt. Om het verhaal over energie in en op de aarde te vertellen, is een geheel nieuwe tussenvloer in de zaal gebouwd. Hier worden alle aspecten van energie even onder de loep genomen, van energie in een natuurlijke omgeving tot energie in huis. Van één levende cel tot complete ecosystemen, zelfs de hele aarde, allemaal functioneren ze dankzij energie. Energie speelt een belangrijke rol in ons leven. Leven = energie. In principe kunnen we eindeloos energie gebruiken, mits zij uit duurzame bronnen voorkomt. Verrassende vergelijkingen zijn in het verhaal verwerkt: hoeveel boterhammen pindakaas zitten er in een bliksem? Hoe lang kan een mens lopen op een standaard auto accu? De tweede tentoonstelling was „Niks aan!“. Het ging over allerlei skeletten en er werden meer dan 650 skeletten tentoongesteld. Stel je voor: je komt een donkere ruimte binnen. In het gedempte licht ontwaar je enkele skeletten. Naarmate je ogen aan het donker wennen, zie je er steeds meer. In alle maten en soorten. Van muis tot olifant. Van struisvogel tot haai. Langs de wand staren tientallen schedels je aan. Af en toe licht een poot, een wervelkolom of een schouderblad op. Niet bij één dier, maar bij meerdere tegelijk. Als basis dient het menselijk skelet. Weinig mensen zullen er moeite mee hebben bij zichzelf het bekken aan te wijzen, of het dijbeen, maar waar zit dat eigenlijk bij een vogel, een krokodil, een olifant of een vis? Je vindt het antwoord in deze tentoonstelling. Er is een systeem ontwikkeld waarbij skeletdelen oplichten. Zo kan een bezoeker op zijn gemak het bekken van een cavia met dat van een paard vergelijken. Of dat van de kangoeroe en de kikker. Voor de herkenbaarheid zijn ook veel skeletten te zien van bekende huisgenoten. De hond, de kat, de papegaai, en ook de schildpad geven hun geraamte prijs. Het menselijk skelet is zelfs op een röntgenfilm in beweging te zien. Alle gewervelde dieren hebben een skelet met dezelfde basisvorm. Toch zijn niet alle skeletten hetzelfde. Skeletten zijn op maat gemaakt voor hun gebruikers. Je hebt bijvoorbeeld 'lopers', 'vliegers' en 'zwemmers', maar ook 'springers', 'kronkelaars' of 'gravers'. Juist de manier van voortbewegen is van grote invloed op de vorm van het skelet. En dat is de rode draad in deze tentoonstelling. Is het skelet nauw verbonden met hoe dieren zich voortbewegen, heel anders is dit bij de schedels. De vorm van de kaak en vooral ook de samenstelling van het gebit heeft alles te maken met voeding. Daarom wordt in Niks aan! aparte aandacht besteed aan schedels. In korte tijd herken je precies wat de vleeseters zijn, hoe het gebit van een planteneter eruit ziet en wat de kenmerken zijn van een alleseter. Carnivoor, herbivoor en omnivoor, hun gebit verraadt hun favoriete menu. Dan als extraatje nog een tentoonstelling die verwacht wordt. Hij begint op 2 maart en eindigt op 9 september. Het brein - een hoofdzaak
Wat is winterdepressie? Waar tikt onze biologische klok? Zijn mannen beter in rekenen dan vrouwen? Kan je je pijngrens beïnvloeden? Waarom verleren wij nooit het fietsen? De antwoorden op deze, en veel meer, vragen bevinden zich allemaal tussen de oren. Juist: in ons brein. De unieke, maar complexe hersenen werken als de controlekamer van al onze acties, bewegingen, gedachten en gevoelens. De bouw en werking van de hersenen bepalen onze mogelijkheden én ons karakter. Van alle dieren hebben de menselijke hersenen de langste tijd nodig om tot volledige wasdom te komen, gewoonweg omdat ze zo gecompliceerd zijn. Deze ontwikkeling begint al bij een ongeboren kind. Als een baby wordt geboren, zijn alle 125 miljard hersencellen al aanwezig, maar de hersenen zelf zijn nog niet volledig ontwikkeld. In feite passen de hersenen zich nog ons hele leven aan, doordat ze kennis, vaardigheden en ervaringen opslaan. Ons brein is eigenlijk altijd aan het werk, ook in onze slaap. De menselijke hersenen bestaan uit twee helften. De twee hemisferen, zoals we de helften noemen, zijn elk gespecialiseerd in bepaalde taken. Toch worden alle gedachten gevormd door samenwerking van beide hersenhelften. De één kan niet zonder de ander. Op de expositie wordt duidelijk welke functies over de hersenhelften zijn verdeeld, en hoe verschillend vrouwen en mannen deze gebruiken. Maar geen twee mensen hebben dezelfde hersenen of functioneren hetzelfde. Onze hersenen zijn zo persoonlijk als een vingerafdruk. De hersenen zien er uit als een walnoot met twee sterk geplooide helften. In de tentoonstelling kan je zien hoe groot ons hoofd zou zijn als de hersenen niet opgevouwen waren. De hersenen communiceren met het lichaam door middel van hormonen en het zenuwstelsel. Kilometers zenuwbanen bevinden zich in onze hersenen om alle boodschappen goed te kunnen stroomlijnen. Je kunt op de expositie een wedstrijdje lopen met je zenuwcellen. Het brein stuurt onze bewegingen en slaat ook de vereiste motoriek op om bijvoorbeeld te kunnen schrijven of lopen. Zo blijkt het in de tentoonstelling ineens heel moeilijk om een rondje op een step te maken, waarvan het voorwiel de andere kant op draait als het stuur. Of probeer eens rond te lopen met een bril, die je linker- en rechter gezichtsveld verwisselt. Er is ook een tiental andere optische illusies, die je met z'n tweeën kan doen. Je brein stuurt ook de productie van hormonen aan, die bijvoorbeeld zorgen dat onze biologisch klok tikt, dat we groeien en dat we bestand zijn tegen 'winterdepressie'. Aan de hand van allerlei testen kan je je intelligentie en persoonlijkheid in kaart brengen, maar ook je geheugen verbeteren. Het brein speelt daarnaast ook een hoofdrol bij het gevoel. Hoe makkelijk raak jij bijvoorbeeld van de kook? Kan jij je brein voor de gek houden met koude en warme temperaturen? Persoonlijke mening
Mijn meing hierover is eigenlijk heel positief. Ik dacht dat het saai en klein zou zijn, maar dat was het dus allbei niet. Het is eigenlijk een hele show wat ze ervan gemaakt hebben met allerlei verschillende lichten. Als je het gebouw binnenkomt, kom je in het oude en informatieve gedeelte van het museum. Daar liggen allle boekjes en een rondleiding. Dan ga je door een tunnel waar een opgezette neushoorn staat. Als je aan het einde van die tunnel komt, kom je in het grote gebouw. Daar is het donker met alleen wat blauw licht. Er staan heel veel opgezette dieren. En er staan vitrines met dieren op sterk water, waarvan je dacht dat er maar 1 soort van bestond, maar je er hier tientallen ziet. Bijvoorbeeld een teek. Dat is in onze ogen een heel klein beestje, maar daar staat er een van ongeveer 3 cm. groot. Dan die skelettenshow. Daar stonden zoveel skeletten dat je er gewoon dol van werd. Je moest in het begin een bot pakken en als je dan op het vakje sloeg wat je verlicht wilde zien gebeurde dat ook. Dat was wel grappig. Ik vond het een hele leuke tentoonstelling en ik vond het jammer dat we „Het Brein“ niet hebben kunnen zien. Maar, dit is zeker een aanrader!