De planeet Neptunus

Neptunus is de achtste planeet in ons zonnestelsel (vanaf de zon) en de vierde grootste in diameter. Het is kleiner in diameter, maar groter in massa dan Uranus. Ze heeft een diameter van 49.532 km (equatoriaal) en een gewicht van 1,247 x 10^26.
Ze heeft een omloopbaan van 4504 x 10^6 km en ligt zo’n 449707 x 10^4 km van de zon verwijderd.

Neptunus werd in de 19e eeuw ontdekt door Galle.
Uranus vertoonde baanverschuivingen, en de Brut Adams en de Fransman Le Verrier berekenden dat een ander hemellichaam deze verschuivingen moesten veroorzaken.
Zo werd de omloopbaan van Neptunus bekend.

Neptunus werd slechts 1 maal bezocht: op 25 augustus 1989 door de Voyager 2.

Neptunus is de kleinste gasplaneet. Net zoals alle andere gasplaneten (Jupiter, Saturnus, Uranus) is Neptunus op welbepaalde breedtegraden onderhevig aan zeer sterke winden. Saturnus bezit het kenmerk een planeet te zijn met hevige stormen, de winden op Neptunus (tot 2000 km/uur) zijn de snelste van alle planeten in het zonnestelsel.

Het is samengesteld uit verschillende vormen van ijs (water, methaan en ammoniak(in vaste vorm)) , gesteenten, helium en waterstof (15%). Deze samenstelling is vergelijkbaar met die van Uranus. Maar in tegenstelling tot Jupiter en Saturnus heeft Neptunus geen kern die duidelijk te onderscheiden valt.

Neptunus heeft een blauwe kleur, die te wijten is aan de absorptie van rood licht door het methaan in de atmosfeer. De atmosfeer bestaat hoofdzakelijk uit waterstof en helium met methaan.

Neptunus bezit een immense hittebron. Ze straalt tot 2 keer meer energie uit dan dat ze van de zon ontvangt.

Toen de Voyager 2 passeerde was er een grote donkere vlek te zien, een ontwikkeld stormsysteem. Onder invloed van de wind op Neptunus verplaatst deze vlek zich westwaarts met een snelheid van zo’n 300 m/s. Tijdens deze passage van de Voyager 2 was er ook een kleine onregelmatige witte wolk waarneembaar die eenmaal rond Neptunus draait in 16 uur. Deze wolk is gekend als Scooter, de aard ervan is echter onbekend.

Dankzij de Hubble Space Telescope (in april 1990 gelanceerd en hersteld in december 1993) kon men waarnemen dat de grote donkere vlek niet meer zichtbaar was. Er waren 2 mogelijkheden:
- Ze was verdwenen
- Verborgen door andere verschijnselen in de atmosfeer.

Enkele maanden later ontdekte de HST opnieuw een donkere vlek. Men kan hieruit afleiden dat de temperatuur in de atmosfeer snel wijzigt. De oorzaak hiervan is wellicht de temperatuursverschillen tussen de top en de bodem van de wolken.

Ook ringen zijn rond Neptunus aanwezig, die de planeet volledig omringen. Zze zijn donker van kleur en men vermoedt dat ze bestaan uit ijs. Neptunus bezit er 4: 2 smalle en 2 brede. Ze zijn echter zwak ontwikkeld en de totale massa is zeer klein.

Rond Neptunus circuleren acht manen. 4 binnen het ringstelsel, 4 er buiten. Binnen het ringstelsel vinden we Najade, Thalassa, Despoina en Galatea. Buiten vinden we Proteus, Larissa, Nereïde en Triton.

Triton is zo speciaal omdat het de enige grote maan is waarvan de omloopbaan rond een planeet in tegengestelde zin roteert. Ze ligt ongeveer 355.000 km verwijderd van Neptunus en met een doorsnede van zo’n 2760 km is hij de grootste begeleider van Neptunus. Het noordelijke punt van Triton heeft een blauwe kleuruiden een roze. Daar liggen immers vulkanen en geisers die stikstof en stof spuwen.

Uranus is zo bijzonder omwille van zijn verschrikkelijk lage temperatuur: 235 graden onder nul. Daarmee is het de planeet die het dichtst van al bij het absolute nulpunt komt