Leesautobiografie

Leesautobiografie

Op de basisschool heb ik o.a. de volgende boeken gelezen:
- De gebroeders Leeuwenhart; Astrid Lindgren: Ik vond dit een heel erg mooi boek omdat er veel werd gesproken over een wereld genaamd: ‘Nangijala’. Het middeleeuwse thema van deze wereld vond ik erg interessant en ik werd er dan ook helemaal in meegesleept terwijl ik aan het lezen was. Ook de gebeurtenissen die Karel en Jonathan daar meemaakten vond ik prachtig en spannend en ook de manier waarop de omgeving beschreven werd vond ik erg mooi.
- Wij zijn wegwerpkinderen; Thea Beckman: Ik vond dit een erg aangrijpend verhaal omdat Yvonne, Benito en Marcus (de weesjes) overal naar toe gesleept werden en zelf niet eens meer wisten wie ze nou werkelijk waren. Op het moment dat ze hun moeder terugvinden was ik erg blij voor hen, maar na verloop van tijd werd dit telkens minder omdat hun moeder niets met hun te maken wilde hebben en het alleen maar voor haar kleine ‘Ronaldje’ op te nemen.

Zoals duidelijk wordt had ik nog niet één leesstijl. Ik las zowel fictie als non-fictie verhalen. Ik vond beide mooi en had geen voorkeur. Als ik maar kon lezen! Ik hield er wel van wanneer een boek erg makkelijk las en waar je je dus redelijk snel doorheen kon werken. Maar ik wilde wel graag een boek op een nét iets hoger niveau dan mijn AVI-niveau, zodat het toch een soort uitdaging was. Verder had ik niet een bepaalde voorkeur naar inhoud of perspectief of wat dan ook… Ik had dan ook maar weinig boeken waar ik echt een hekel aan had.

In de laatste twee jaren van de basisschool is mijn interesse voor boeken veranderd. Ik ben meer boeken gaan lezen van Carry Slee. Ook in de onderbouw van het voortgezet onderwijs heb ik nog veel van deze boeken gelezen, zoals:
- Paniek; Carry Slee: Ik vond het erg om te lezen dat een meisje van, toen ongeveer, mijn leeftijd (Sasja) zich niet eens meer veilig kan voelen in haar eigen huis. Alleen maar omdat de zoon van haar moeder’s vriend daar ook woont en zijn handen niet kan thuishouden. Het schokte mij erg om te lezen hoe veel invloed een oudere jongen kan hebben op een meisje. Het heeft me toen erg aan het denken gezet. Ook het probleem van Jorrit, dat hij het grote geheim van zijn vriend Ruben doorverteld, kon ik erg in meeleven.
- Radeloos; Carry Slee: Ik vond het erg begrijpelijk dat Paco’s leven op zijn kop stond op het moment dat er iets verschrikkelijks gebeurde met zijn vader. Dat komt waarschijnlijk doordat ik zelf heel er gehecht ben aan mijn familie en vrienden. Ik leefde, zoals met alle personages die Carry Slee beschreven heeft, met hem mee en las het boek met plezier keer op keer. Ook het probleem van Yara vond ik erg complex, omdat ze telkens dunner wil worden om haar onzekerheid te verbergen. Ik zou haar willen vertellen dat het geen zin heeft en het alleen maar averechts werkt, maar helaas gaat dat niet met een boek.
Waarom juist deze boeken mijn aandacht trokken weet ik niet precies. Ik voelde me betrokken bij de verhalen en de personages die beschreven werden. Ik vond het heerlijk om me gewoon even terug trekken in een lekkere stoel en hele tijden lang te lezen. Zo ontwikkelde ik mijn interesse van het lezen. Maar aan de boeken van Carry Slee had ik niet genoeg, omdat deze boeken telkens makkelijker voor me werden en ik een boek binnen drie dagen uit kon hebben.

Dat probleem werd opgelost toen we vanaf de derde klas een heel andere soort boeken gingen lezen en ik daardoor een kijkje in de literatuurwereld nam door het lezen van o.a. de volgende boeken:
- Het bittere kruid; Marga Minco: Het boek, dat het leven beschrijft van een Joodse familie tijdens de Tweede Wereldoorlog, sprak mij aan omdat het een beeld geeft van hoe het er aan toe ging tijdens deze afschuwelijke oorlog. Het laat onder andere zien hoe mensen probeerden onder een oproep voor een werkkamp uit te komen. Dave, de broer van de ik-vertelster, bijvoorbeeld, doet dit door zich met behulp van een drankje, ziek te maken. Ook laat het verschillende manieren zien waarop mensen zich onherkenbaar maakten, door bijvoorbeeld hun haren te blonderen. Niet alleen deze ‘manieren van overleven’ vond ik interessant maar het hele concept van ‘Het leven van de Joden in de oorlog’.
- De aanslag; Harry Mulisch: Weer een boek over de Tweede Wereldoorlog. Misschien is het toeval, maar misschien trekt het me ook gewoon aan. Ik weet het niet. Maar ook dit boek vond ik erg spannend. Vooral omdat de antwoorden op Antons vragen niet in één keer worden gegeven, maar door het hele boek heen. Je krijgt zelf de kans om de zaak op te lossen voordat de waarheid aan het licht komt. Dit vind ik erg prettig.

Zoals je kunt merken is mijn smaak in al die jaren enorm veranderd. Een boek waar ik vroeger dolenthousiast over was, zou ik nu meteen aan de kant leggen. In het begin maakte het me allemaal nog niet zo heel erg uit wat voor boeken ik las. Dit veranderde tijdens de laatste twee jaren van de basisschool en de eerste twee jaren van het voortgezet onderwijs. En nu lees ik voornamelijk boeken gebaseerd op échte gebeurtenissen. Verder vind ik het ook erg leuk om een verhaal te lezen wat zich in Nederland, of een bekende omgeving ervan, afspeelt.

Ik vind het nog wél heel belangrijk dat ik me in de personages kan inleven, zodat ik als het ware in het verhaal wordt meegetrokken. Hierdoor kan ik vaak uren achter elkaar doorlezen. Ook vind ik het redelijk belangrijk dat er waargebeurde aspecten in het verhaal verwerkt zitten. Ondanks deze ‘eisen’ lees ik ook nog wel andere boeken zoals:

- Stravaganza, Stad van Maksers; Mary Hoffman
- Stravaganza, Stad van Sterren; Mary Hoffman
- Stravaganza, Stad van Bloemen; Mary Hoffman

Deze boeken lees ik voornamelijk voor het vermaak. Omdat deze boeken compleet fictief zijn en daarom erg leuk om bij weg te dromen. Literatuur boeken zoals eerder vermeld lees ik vaak ter ontspanning. En verder lees ik natuurlijk voor school, maar dat zie ik als ‘inspannende ontspanning’ en daarom niet als een één of andere ‘vervelende opdracht’.