Rococo
Rococo is een Europese stijlperiode uit 1720 tot 1775. De naam is afgeleid van het Franse woord rocaille, wat schelp betekent (een schelp is erg onregelmatig en daarom de perfecte benaming voor de Rococo die zeer asymmetrisch is.) en het Italiaanse woord barocco (barok). De stijl is vooral erg in trek bij de adel, mede doordat het voor de gewone burgers veel te duur en te hoffelijk was. Rococo was een extreme uitloper van de Barok.
Kenmerkend voor de Rococo zijn de lossere vormen, vrolijkheid en frivoliteit, het wordt allemaal minder ernstig (hangt samen met minder streng wordende sociale en morele codes in de samenleving)de onderwerpen waarover geschilderd werd waren uitdagende en soms erotische taferelen, idyllische landschappen met herders en decadente feesten. Ook werden er vaak portretjes gemaakt met pastelkleuren, een andere favoriet was bladgoud, waarmee vaak rotsachtige dingen werden voorgesteld. De belangrijkste thema's waren liefde en vriendschap.
De stijl was erg populair bij de Franse adel die Lodewijk XV en zijn opvolgers omringde aan het Franse hof. Vrouwen bepaalde de smaak en daardoor werd het liefelijk en zacht. Het leven aan het hof werd door deze stijl steeds duurder en het volk moest steeds meer betalen. Dit pikte het volk na verloop van tijd niet en uiteindelijk leidde onder andere dit tot de Frans Revolution en koste de koning (Lodewijk XVI inmiddels) en een groot deel van de adel de kop.
Verder zorgde de Rococo in zuid-Duitsland en Oostenrijk in kader van de contra-reformatie voor opzienbarend weelderige kerk interieurs. De beeldenstorm van 1566 had ervoor gezorgd dat de Roomse Kerk praktisch al zijn kerkgebouwen was kwijtgeraakt aan de Calvinisten. Ze hadden alles vernield. Vervolgens kwam Maarten Luther met veel kritiek op de Roomse Kerk. De leiders van de Kerk begonnen toen in te zien dat ze wat moesten doen om hun macht te behouden. Ze vergaderde bijna twintig jaar en daarna kwam langzaam een plan naar buiten gerold. Ze zouden antwoorden op de Reformatie (sober, het geloof zelf was het belangrijkst). De Contrareformatie zou de Kerk weer aanzien moeten geven. Feestelijk, uitbundig en veel te duur, er kwamen weer allemaal dure versieringen, beelden en indrukwekkende architectuur. Door de kerken een vriendelijk aanzicht te geven en het mooie van de hemel te tonen, naar hun inzicht dan, hoopte de Kerk zo de indruk te wekken dat de kerk “gezuiverd” was en zo de mensen weer voor de kant van Rome te winnen. Het Vaticaan stak heel veel geld in de nieuwe stijl, die bekend kwam te staan als de Barok. De Barokperiode ging over in de Rococo en deze nam ook de kerkstijl over en zorgde ervoor dat deze mee veranderde. In Frankrijk groeide de Barok dus uit tot een hofkunst en in zuid-Duitsland en Oostenrijk vind je de Rococo vooral terug in de kerken. Dat dit juist zuid-Duitsland en Oostenrijk betreft kwam doordat de Roomse-Kerk hier veel invloed had en daar dus het makkelijkst de Contrareformatie kon doordrukken.
alle kenmerken nog even op een rij
Kenmerken van de rococo:
Ø Asymmetrie (terwijl de Barok vaak nog wel symmetrisch was)
Ø Nadruk op elegantie
Ø Liefelijk en luchtig karakter
Ø veel schelpmotieven, krullerig, onregelmatig
Ø Zachte tinten en veel pastel
Ø Barok zet zich in de rococo voort maar werd een stuk verfijnder en een stuk drukker
Ø liefde en vriendschap
Ø idyllische, erotische taferelen en mythologische onderwerpen
Ø Vooral toegepaste kunst (in gebruiksvoorwerpen, meubilair e.d.).
Ø Klassiek georiënteerd (Grieks/Romeins)
Nymph and Satyr carousing
( plaatje is hier te vinden: http://images.google.nl/imgres?imgurl=http://www.ruf.rice.edu/~fellows/hart206/images/clodion_nymph.jpg&imgrefurl=http://www.ruf.rice.edu/~fellows/hart206/roccoco.htm&h=300&w=205&sz=19&hl=nl&start=2&um=1&tbnid=xgEepb0UQdsnaM:&tbnh=116&tbnw=79&prev=/images%3Fq%3Dclodion%2Bnymph%26svnum%3D10%26um%3D1%26hl%3Dnl%26rls%3DGGIC,GGIC:2007-02,GGIC:nl%26sa%3DN)
Dit terracota beeldje heeft de naam Nymph and Satyr carousing (een nimf en satyr bacchantisch feestvierend) en is gemaakt door Claude Michel Clodion. Op het moment is het te zien in het Metropolitan Museum in New York. Het is 59,1 cm hoog, gemaakt in 1775.
Het beeldje toont een nimf in de armen van een op een rots zittende satyr. De satyr heeft zijn rechterarm om haar middel en zijn linker als steun op de rots. De nimf leunt tegen hem aan en houd een schaaltje met haar linkerhand boven zijn hoofd. Er liggen druiven en een tamboerijn op de grond tegen het rotsblok. Ze stralen een erotisch plaatje uit. Wat ook de bedoeling was van de kunstenaar. Clodion heeft heel veel van deze beeldjes gemaakt, met nimfen (griekse halfgodin), bacchus (de god van wijn), faunen (bosgoden met bokkenpoten en hoorns) en satyrs (verleiden nimfen en hebben bokkenpoten, -oren, -staart en een ithypallus (opgerichte penis). De laatste heeft hier ook een nimf verleid.
De betekenis van dit beeldje is te vinden in de Griekse mythologie. Daarin wordt verteld over nimfen en satyrs. De nimfen worden verleid door de naar plezier zoekende satyrs. Dit is een afbeelding van een scène die je krijgt wanneer de satyr in zijn opzet slaagt. Het schilderij heeft dus een anekdotische functie, met het doel te vertellen over nimfen en satyrs.
Het beeldje kwam tot stand tussen een van de vele soort gelijke werken van Clodion, het heeft dus geen special reden. Dit beeldje wordt duidelijk tot de Rococo gerekent. Het is een zeer verfijnd beeld (zie kleine details), het thema is liefde en het drukt een zeer erotisch geheel uit. Door de houding van het paar krijg je een zeer asymetrisch beeld. Verder zijn de figuren zeer elegant en bevallig gevormd. De sierlijkheid straalt ervan af. Ondanks de erotische betekenis zit het er liefelijk, luchtig en onschuldig uit, door de houding en de druifjes die rondom hen liggen. Bij het haar en de poten van de satyr zijn krullerige versiersels aangebracht, ook dit is een kenmerk van Rococo.
Clodion leefde van 1738-1814. Hij maakte dit kunstwerk uit terracotta. Hij maakte dit aan het einde van de Rococo periode. Dit was in de regeringsperiode van Lodewijk XVI. Deze ging door in de liefde voor Rococo van zijn voorganger. In zijn en zijn voorgangers tijd, waren de omgangsvormen wat losser geworden en daarmee ook de kunst. Clodion maakte hier gebruik van en liet zich niet door de kerk laden. Hij had een hekel aan katholiek gedoe en gaf zich liever over aan iets dat hem echt boeide. Zo koos hij voor de Griekse mythologie en werd dit zijn voornaamste thema. Met gevolg dat er uit die tijd dus veel van dit soort beeldjes zijn te vinden.
Bronnen:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Rococo
http://images.google.nl/imgres?imgurl=http://www.ruf.rice.edu/~fellows/hart206/images/clodion_nymph.jpg&imgrefurl=http://www.ruf.rice.edu/~fellows/hart206/roccoco.htm&h=300&w=205&sz=19&hl=nl&start=2&um=1&tbnid=xgEepb0UQdsnaM:&tbnh=116&tbnw=79&prev=/images%3Fq%3Dclodion%2Bnymph%26svnum%3D10%26um%3D1%26hl%3Dnl%26rls%3DGGIC,GGIC:2007-02,GGIC:nl%26sa%3DN
http://nl.wikipedia.org/wiki/Nimf_%28mythologie%29
http://nl.wikipedia.org/wiki/Satyr
http://studenten.samenvattingen.com/documenten/show/6444864/
http://www.scholieren.com/werkstukken/26458
Rococo is een Europese stijlperiode uit 1720 tot 1775. De naam is afgeleid van het Franse woord rocaille, wat schelp betekent (een schelp is erg onregelmatig en daarom de perfecte benaming voor de Rococo die zeer asymmetrisch is.) en het Italiaanse woord barocco (barok). De stijl is vooral erg in trek bij de adel, mede doordat het voor de gewone burgers veel te duur en te hoffelijk was. Rococo was een extreme uitloper van de Barok.
Kenmerkend voor de Rococo zijn de lossere vormen, vrolijkheid en frivoliteit, het wordt allemaal minder ernstig (hangt samen met minder streng wordende sociale en morele codes in de samenleving)de onderwerpen waarover geschilderd werd waren uitdagende en soms erotische taferelen, idyllische landschappen met herders en decadente feesten. Ook werden er vaak portretjes gemaakt met pastelkleuren, een andere favoriet was bladgoud, waarmee vaak rotsachtige dingen werden voorgesteld. De belangrijkste thema's waren liefde en vriendschap.
Verder zorgde de Rococo in zuid-Duitsland en Oostenrijk in kader van de contra-reformatie voor opzienbarend weelderige kerk interieurs. De beeldenstorm van 1566 had ervoor gezorgd dat de Roomse Kerk praktisch al zijn kerkgebouwen was kwijtgeraakt aan de Calvinisten. Ze hadden alles vernield. Vervolgens kwam Maarten Luther met veel kritiek op de Roomse Kerk. De leiders van de Kerk begonnen toen in te zien dat ze wat moesten doen om hun macht te behouden. Ze vergaderde bijna twintig jaar en daarna kwam langzaam een plan naar buiten gerold. Ze zouden antwoorden op de Reformatie (sober, het geloof zelf was het belangrijkst). De Contrareformatie zou de Kerk weer aanzien moeten geven. Feestelijk, uitbundig en veel te duur, er kwamen weer allemaal dure versieringen, beelden en indrukwekkende architectuur. Door de kerken een vriendelijk aanzicht te geven en het mooie van de hemel te tonen, naar hun inzicht dan, hoopte de Kerk zo de indruk te wekken dat de kerk “gezuiverd” was en zo de mensen weer voor de kant van Rome te winnen. Het Vaticaan stak heel veel geld in de nieuwe stijl, die bekend kwam te staan als de Barok. De Barokperiode ging over in de Rococo en deze nam ook de kerkstijl over en zorgde ervoor dat deze mee veranderde. In Frankrijk groeide de Barok dus uit tot een hofkunst en in zuid-Duitsland en Oostenrijk vind je de Rococo vooral terug in de kerken. Dat dit juist zuid-Duitsland en Oostenrijk betreft kwam doordat de Roomse-Kerk hier veel invloed had en daar dus het makkelijkst de Contrareformatie kon doordrukken.
alle kenmerken nog even op een rij
Kenmerken van de rococo:
Ø Asymmetrie (terwijl de Barok vaak nog wel symmetrisch was)
Ø Nadruk op elegantie
Ø Liefelijk en luchtig karakter
Ø veel schelpmotieven, krullerig, onregelmatig
Ø Zachte tinten en veel pastel
Ø Barok zet zich in de rococo voort maar werd een stuk verfijnder en een stuk drukker
Ø liefde en vriendschap
Ø idyllische, erotische taferelen en mythologische onderwerpen
Ø Vooral toegepaste kunst (in gebruiksvoorwerpen, meubilair e.d.).
Ø Klassiek georiënteerd (Grieks/Romeins)
Nymph and Satyr carousing
( plaatje is hier te vinden: http://images.google.nl/imgres?imgurl=http://www.ruf.rice.edu/~fellows/hart206/images/clodion_nymph.jpg&imgrefurl=http://www.ruf.rice.edu/~fellows/hart206/roccoco.htm&h=300&w=205&sz=19&hl=nl&start=2&um=1&tbnid=xgEepb0UQdsnaM:&tbnh=116&tbnw=79&prev=/images%3Fq%3Dclodion%2Bnymph%26svnum%3D10%26um%3D1%26hl%3Dnl%26rls%3DGGIC,GGIC:2007-02,GGIC:nl%26sa%3DN)
Het beeldje toont een nimf in de armen van een op een rots zittende satyr. De satyr heeft zijn rechterarm om haar middel en zijn linker als steun op de rots. De nimf leunt tegen hem aan en houd een schaaltje met haar linkerhand boven zijn hoofd. Er liggen druiven en een tamboerijn op de grond tegen het rotsblok. Ze stralen een erotisch plaatje uit. Wat ook de bedoeling was van de kunstenaar. Clodion heeft heel veel van deze beeldjes gemaakt, met nimfen (griekse halfgodin), bacchus (de god van wijn), faunen (bosgoden met bokkenpoten en hoorns) en satyrs (verleiden nimfen en hebben bokkenpoten, -oren, -staart en een ithypallus (opgerichte penis). De laatste heeft hier ook een nimf verleid.
De betekenis van dit beeldje is te vinden in de Griekse mythologie. Daarin wordt verteld over nimfen en satyrs. De nimfen worden verleid door de naar plezier zoekende satyrs. Dit is een afbeelding van een scène die je krijgt wanneer de satyr in zijn opzet slaagt. Het schilderij heeft dus een anekdotische functie, met het doel te vertellen over nimfen en satyrs.
Het beeldje kwam tot stand tussen een van de vele soort gelijke werken van Clodion, het heeft dus geen special reden. Dit beeldje wordt duidelijk tot de Rococo gerekent. Het is een zeer verfijnd beeld (zie kleine details), het thema is liefde en het drukt een zeer erotisch geheel uit. Door de houding van het paar krijg je een zeer asymetrisch beeld. Verder zijn de figuren zeer elegant en bevallig gevormd. De sierlijkheid straalt ervan af. Ondanks de erotische betekenis zit het er liefelijk, luchtig en onschuldig uit, door de houding en de druifjes die rondom hen liggen. Bij het haar en de poten van de satyr zijn krullerige versiersels aangebracht, ook dit is een kenmerk van Rococo.
Clodion leefde van 1738-1814. Hij maakte dit kunstwerk uit terracotta. Hij maakte dit aan het einde van de Rococo periode. Dit was in de regeringsperiode van Lodewijk XVI. Deze ging door in de liefde voor Rococo van zijn voorganger. In zijn en zijn voorgangers tijd, waren de omgangsvormen wat losser geworden en daarmee ook de kunst. Clodion maakte hier gebruik van en liet zich niet door de kerk laden. Hij had een hekel aan katholiek gedoe en gaf zich liever over aan iets dat hem echt boeide. Zo koos hij voor de Griekse mythologie en werd dit zijn voornaamste thema. Met gevolg dat er uit die tijd dus veel van dit soort beeldjes zijn te vinden.
Bronnen:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Rococo
http://images.google.nl/imgres?imgurl=http://www.ruf.rice.edu/~fellows/hart206/images/clodion_nymph.jpg&imgrefurl=http://www.ruf.rice.edu/~fellows/hart206/roccoco.htm&h=300&w=205&sz=19&hl=nl&start=2&um=1&tbnid=xgEepb0UQdsnaM:&tbnh=116&tbnw=79&prev=/images%3Fq%3Dclodion%2Bnymph%26svnum%3D10%26um%3D1%26hl%3Dnl%26rls%3DGGIC,GGIC:2007-02,GGIC:nl%26sa%3DN
http://nl.wikipedia.org/wiki/Nimf_%28mythologie%29
http://nl.wikipedia.org/wiki/Satyr
http://studenten.samenvattingen.com/documenten/show/6444864/
http://www.scholieren.com/werkstukken/26458
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden