Balen

CKV-verslag 'BALEN' Algemene gegevens 'Balen' is een jongerenproduktie van Toneelgroep Amsterdam. Balen wordt gespeeld door jongeren van 15 tot 21 jaar: Henk Brouwer, Annelot Dits, Mirthe Klieverik, Letty Langerhorst, Abel Nienhuis, Janneke van Oers, Steven Stavast, Dominique van Varsseveld, Floris Verkerk, Berry Wesseling en Marije van Zoest. Het is geregisseerd door Fred Goessens en Esther Pierik (de schrijfster van het stuk) heeft zich laten inspireren door het stuk 'Angry young man' van Bertolt Brecht. Ik heb 30 keer opgetreden met Balen. Van 7 maart t/m 16 april 2000. Plot
Balen gaat over de jonge dichter Berry, die een heel ruig leven leeft. Hij denkt dat hij alles kan maken en feest maar door. Hij behandelt vrouwen als oud vuil en maakt misbruik van zijn succes. Hij gaat aan de drugs en als hij op een gegeven moment zijn beste vriend de schilder ook nog eens kwijtraakt, weet hij helemaal geen raad meer. Hij sleurt iedereen mee in zijn shit. Zo wordt Steven travestiet, Annelot gaat aan de drank, Janneke wordt gek, en Mirte gaat aan de drugs. Er is zeker spraken van veel conflicten. Op een gegeven moment is hij alleen maar aan het schelden, ook in zijn gedichten, die overigens heel grof zijn. Het toneelbeeld

We hebben in de Melkweg, de stadsschouwburg en de Engelenbak opgetreden. In elk theater paste ongeveer 80 mensen. Het decord bestond uit een hele stijger, waarin iedereen zijn eigen 'plekje' had. Soms gebeurde er iets op de voorgrond met de dichter en dan was daar een spot op. In de pauzes tussen elke scene was er licht op het hele toneel, zodat je ook goed alle verschillende personages kon volgen in hun eigen wereldje. De kostuums pastte erg bij elk persoon. Berry had een leren jas en slangenprint-schoenen, terwijl de barvrouw een korte hotpants aan had. Het zag er heel normaal en vanzelfsprekend uit. Muziek en geluidseffecten
Het toneelstuk begint met dat iedereen aan het dansen is op 'fatboy slim', wat overigens meer in het stuk gebruikt wordt. Verder hoor je ook de radio soms aangaan of zingt berry een liedje. Het eindigt met een heel aangrijpend liedje, die je helemaal in je buik voelt. Personages
Berry:de dichter, die denkt dat hij alles kan maken. Hij is zwak, arrogant en je ziet hem echt achteruit gaan in het stuk. Op het laatst kan hij zelfs helemaal niet meer staan. Abel: de beste vriend van Berry;de schilder. Hij heeft een duidelijke eigen mening en probeert Berry te redden, maar te vergeefs. Hij kan het niet meer aan en wurgt hem op het laatst. Dominique: Zij is het enige meisje die nog zichzelf is gebleven, nadat ze met Berry in contact is gekomen. Ze is heel puur en eerlijk. Mirte: Een tuttig meisje in schots rokje, die erg tegen Berry opkijkt. Als blijkt dat hij haar leuk vindt draait ze helemaal door en raakt aan de drugs. Annelot: de barvrouw, die alcoholist wordt. Steven: Hij adoreert Berry heel erg en wil net als hem worden. Hij wil zelfs zijn vriendin Janneke aan hem geven. Janneke: Zij wordt door hem ontmaagd en heeft daar erge spijt van. Ze draait helemaal door en wordt gek. Letty en Marije: Dit zijn twee lacherige huppelkutjes, die door Berry gebeld worden om even langs te komen. Hun ondergang uit zich voornamelijk in TE veel make-up en ze worden uiteindelijk allebei hoer. Floris: Hij regelt alles voor Berry
Henk: Hij is zeg maar 'het kwaad'. Hij handelt in drugs en dwaalt door het decor. Thematiek en interpretatie
Een belangrijk thema is de adoratie van een beroemdheid. En hoever je daar in op kunt gaan. Je kan heel goed de achteruitgang van iedereen volgen. Ook zie je hoe je daar als dichter mee om kan gaan en hoe je het leven van anderen kan verpesten door je zo nonchalant op te stellen. het thema staat erg ver van mij af, omdat ik nooit echt een idool heb gehad. En ik me ook niet goed kan voorstellen dat meisjes bijvoorbeeld zelfmoord plegen voor jongens als Five. Boeiende werking
Alles ging heel erg snel, dus ik was wel de hele tijd geboeid. Ik heb ook van veel mensen gehoord dat ze het overbodig vonden dat Berry en Abel op een gegeven moment naakt op het toneel stonden. Maar dat hoort gewoon bij de jongerenvoorstellingen van tegenwoordig. Wat wij wilden was mensen shockeren en dat kan op deze manier. Structuur
Het was allemaal chronologisch. De tijd tussen de eenaarlaatste en laatste scene ging alleen wel heel erg snel opeens. Iedereen was opeens iets van 10 jaar ouder en op het toppunt van verwaarloosheid. Er was geen sprake van flash-backs.