Adolf Eichmann

Inleiding: Karl Adolf Eichmann was de man die tijdens de tweede wereldoorlog verantwoordelijk was voor de moord op zo’n zes miljoen Joden. Het was op zijn commando dat er weer een treinlading met Joden vertrok naar één van de vele vernietigingskampen. Het was een gedreven nazi en had enorme macht binnen de SS. In dit werkstuk is te lezen hoe Adolf Eichmann aan deze macht kwam en wat daar aan vooraf ging. Ook lees je over zijn leven nadat Duitsland de oorlog heeft verloren wat uiteindelijk leidt tot de doodstraf in 1962. Ik kies voor dit onderwerp omdat ik het zeer interessant vind hoe een middelmatige ondernemer aan zoveel macht komt binnen het Nazi-regime van Adolf Hitler en omdat er veel informatie over deze oorlogsmisdadiger beschikbaar is. Jeugd: Adolf Eichman is geboren in het Duitse Solingen op 19 maart 1906. Zijn vader en moeder Wolf en Maria Eichmann, ouders van vier zoons en één dochter kwamen uit een protestant milieu. De kinderen werden streng opgevoed en het opkomen voor de zwakkeren was één van de waarden die er stevig in werd gehamerd bij de 5 kinderen. Als kleine jongen verhuisde Eichmann naar het Oostenrijkse Linz waar hij zijn voortgezet onderwijs op de Kaiser-Frankschüle volgt, in het verleden heeft Adolf Hitler daar per toeval ook op school gezeten. Eichmann heeft zijn school nooit afgemaakt, na een aantal losse baantjes had hij nu een vaste baan gekregen als handelaarsreiziger voor het bedrijf Vacuum Oil. Zijn taak in dit bedrijf was om plekken te zoeken die geschikt waren om tankstations te plaatsen. Op dat momentwaren er allerlei ontwikkelingen in Duitsland, er heerste veel honger en armoede en dat werd verweten aan onder andere Joden, socialisten en politiek verraad. Eichmann volgde deze ontwikkelingen geboeid en in zijn omgeving sprak men over verraad of over een dolk in de rug. Er was een politieke partij die deze dolk uit de rug zou halen en Eichmann voelde zich tot deze partij aangetrokken. Het ging om de NSDAP, een nazipartij die bestond uit fanatieke racisten die absolute trouw aan hun vaderland zworen.
Lid van de SS Op een gegeven moment was er een Oostenrijkse nazi manifestatie aan de gang in Eichmanns woonplaats Linz, Eichmann werd aangesproken door advocaat en vriend van zijn vader Ernst Kautenbruner. Hij vroeg of Eichmann interesse had om lid te worden van de SS en Eichmann stemde daar mee in. Het was in 1932, Eichmann was nu 26 jaar, hij was toegetreden tot de SS, (Schutz Staffel, Hitlers persoonlijke lijfwachten) had en uniform en gezag. In het begin had Eichmann een onzekere toekomst maar het belangrijkst vond hij dat hij dienstbaar aan zijn vaderland was, hij werd toch op het juiste moment lid want in januari 1933 werd Adolf Hitler Rijkskanselier van Duitsland met maarliefst 44% van de stemmen tijdens de verkiezingen een maand later. Eichmann, nu SS lid 45326 had nu onvoorwaardelijk trouw aan Hitler gezworen. Het antisemitisme was nu de heersende ideologie van het Rijk en in april 1933 was er sprake van een boycot van Joodse winkels en bedrijven in Duitsland. Eichmann vertrok naar Duitsland voor zijn opleiding in 1934 ging hij naar kamp Dachau (vlakbij München) om zijn opleiding te voltooien. Hij was nu untercharführer wat ongeveer gelijk staat met de rang: Sergeant. De inlichtingendienst vroeg om mensen en Eichmann vroeg op dat moment om overplaatsing naar Berlijn om daar zijn werk uit te oefenen, tevergeefs voor hem was het werk in Berlijn erg saai, men moest daar gegevens zoeken over groeperingen die de nazi’s in de weg zouden staan, met die informatie moest hij een kaartsysteem opzetten. Het viel Eichmann op dat bovenaan op de lijst van deze groeperingen de Joden bovenaan stonden en in die sectie zag hij promotie. Hij meldde zich aan bij de Joodse sectie maar later vertelt hij dat hij geen antisemiet was omdat hij Joden in zijn familie had. Hoewel de Joden een grote rol hadden in de wederopbouw van Duitsland na de Eerste Wereldoorlog zagen de nazi’s hen als de grootste vijand. Hoofdvraag: Hoe kwam het dat Adolf Eichmann zoveel macht kreeg binnen de SS? Dat kwam omdat Eichmann een slimme zet had gedaan toen hij opmerkte dat de Joden bovenaan de lijst stonden van vijanden van de nazi’s. Hij wist nu dat de Joden de grootste vijanden waren en zag promotie in die sectie. Later werd hij de expert op Jodengebied en zijn ideeën voor de deportaties vielen erg in de smaak bij zijn meerderen waardoor hij steeds hogere rangen kreeg. Toen werden de Neurenberger wetten ingesteld, het werd een legale grondslag aan Jodenvervolging bijvoorbeeld hun stemrecht werd ingetrokken en men zag de Joden nu als tweederangsburger. De Joden werden vernederd op grond van hun ras. Eichmanns hoofdtaak was nu om materiaal te verzamelen over Joden, men zag hem op dat moment ook al als dé hoofdspecialist als het om Joden ging. Eichmann’s chef Reinard Heydrich gaf hem de taak om zoveel mogelijk te weten te komen over de Joden zodat men kon vast stellen wie er wel of wie er geen Jood was. Tijdens deze onderzoeken vroeg Eichmann Joodse leiders naar zijn kantoor om die te ondervragen over Joodse zaken. In verloop van de tijd was dit onderzoek zo ver gevorderd dat Eichmann soms schrikbarende ontdekkingen deed, zo wist hij dat Hitlers dieetkokin, Eva Braun voor 1/32 ste Jood was, dit was overigens één van de best bewaard gebleven geheimen van Eichmann, Heydrich wist dit wel maar had dit ook verzwegen aan ieder ander. Eva Braun werd later Hitlers vrouw. In 1935 was Eichmann 29 jaar, hij had een goed inkomen en hij vond dat het tijd was om een gezin te stichten. Hij trouwde met Vera Liebel uit Sudetenland. Voor het huwelijk plaats kon vinden moest Eichmann haar als raszuiver verklaren en het huwelijk moest door zijn meerderen worden goedgekeurd. Hoewel ze in de kerk trouwden had Eichmann het geloof al enige tijd de rug toegekeerd, hij geloofde nu in het nationaal socialisme en in Hitler. Vera Liebel was katholiek en las geregeld in de bijbel maar Eichmann had deze verscheurd, ook na dat ze een nieuwe had gekocht verscheurde hij het, ze las nu uit een door midden gescheurde bijbel en dat vond hij goed. Heinrich Himmler, leider van de SS en hoofd van de Duitse politie had een netwerk opgezet die zorgde voor geweldadige arrestaties van Joden. Wegens de onderdrukking vertrokken vele Joden vrijwillig uit Duitsland ze werden anders ook wel gedwongen om het land te verlaten. Eichmann’s taak was nu het zoeken voor een geschikte plek waar de Joden heen konden, zo bezocht hij Palestina wat toentertijd nog mandaatgebied van Engeland was en dus onder Engels gezag was. Als zogenaamde redacteur van een Berlijnse krant kwam hij in 1937 aan in Palestina maar het Britse gezag zag hem al snel als spion en hij werd teruggestuurd. Hoewel dit een mislukking was voor het Rijk zag Eichmann het eerder als een positieve kennismaking met de Joodse bevolking in Palestina, hij had nu veel kennis en een erg goed beeld ontwikkeld van het Joodse bestaan . In november 1937 werd Eichmann benoemd als unterssturmführer wat ongeveer gelijk staat aan de rang: luitenant. In drie jaar tijd had hij erg veel bekendheid gekregen, hij was nu lid van het gezaghebbende SS corps. Op 13 maart 1938 trok Hitler Oostenrijk binnen, voor de meeste in het land was het een geschenk uit de hemel maar de Joodse gezinnen werden hardhandig aangepakt, de SS nam al hun persoonlijke bezittingen af en de Joden moesten weg uit Oostenrijk. Oostenrijk moest “Judenfrei” zijn en het was aan Eichmann de taak om dat te volbrengen. Eichmann, nu SS officier, handelde vanuit de hoofdstad Wenen en daar richtte hij het “Centraal Bureau voor Joodse Emigratie” op, de Joodse leiders waren al gevangen en Eichmann wilde zich verder bewijzen als efficiënt, creatief en zelfstandig. Zo bedacht hij de efficiënte Eichmann strategie en zodoende werd het emigreren van Joden uit Oostenrijk lopendebandwerk. Zodra de Joden binnen kwamen werd alles van hun afgenomen, ze kregen alleen een visum voor direct vertrek vanuit Oostenrijk. Het ging soms om groepen van 10.000 Joden die gedeporteerd werden en in het totaal werden er 100.000 Joden gedeporteerd. 500 Joden pleegden zelfmoord en op vele plekken werd een witte vlag gehesen als teken dat die buurt “Judenfrei” was. Eichmann’s werk leidde tot promotie en in september 1938 werd hij obersturmführer wat ongeveer gelijkstaat aan eerste luitenant. In Duitsland verslechterde de situatie zich voor de Joden omdat ze door middel van de (door de staat gesteunde) terreur werden verjaagd. In de nacht van 10 november vond de kristalnacht plaats, Minister van propaganda Joseph Goebbels had een soort vernietigingsavond georganiseerd tegen de Joden en in Duitsland en Oostenrijk werden ongeveer 200 synagogen verwoest, 7000 winkels geplunderd en er werden 30.000 Joodse mannen naar werkkampen gestuurd. Op 30 januari 1939 liet Hitler weten dat hij alleen verdrijving van het Joodse volk niet genoeg vond, binnen de SS werd nu voor het eerst openlijk gesproken over de moord van Joden en de meeste leden namen dit niet serieus in het begin, waaronder Eichmann. Ondertussen reageerden een aantal Europese staten tot verzoening met Hitler om zo tot een besluit te komen wat geen levens zou kosten en zodat oorlog buiten beschouwing bleef. Hitler kreeg later zijn zin om het Duits sprekende deel van Tjechoslowakije op te eisen en Eichmann mocht in Praag een vergelijkbaar bureau beginnen, het bureau werd gevestigd in het voormalige ministerie van financiën en werd nu dus het hoofdkwartier van de Gestapo. Eichmann vond het niet leuk om vanuit Praag te werken, hij zag het als degradatie omdat Wenen veel groter was, later had hij het er toch naar zijn zin omdat hij de stad erg mooi vond. Eichmanns missie bleef het zelfde, Joden deporteren, hij stelde het zelfde systeem weer in en van maart tot augustus 1939 werden er 25000 Joden vanuit Praag gedeporteerd. Eichmann had weer contact met Joodse leiders om veel over de Praagse Joden te weten te komen en weer werden alle bezitten afgepakt, deze spullen kwamen terecht in pakhuizen. De oorlog was begonnen: Hitler bereide zich al jaren voor op oorlog en toen hij zijn zinnen op Polen had gezet en het land op 1 september 1939 gewelddadig binnenviel kwam de wereld in oorlog. Hoewel er in de Duits sprekende regio’s van Polen enthousiast werd gereageerd stonden de Joden daar voor een nachtmerrie, er woonden meer dan 2 miljoen Joden in Polen, vooral in de grote steden. De nazi’s vonden de Joden en de Polen een minderwaardig ras (untermenschen) De Duitse troepen vielen de oude Poolse hoofdstad Krakow binnen die voor een kwart uit Joden bestond (60.000 Joden in Krakow) Er vond zeer veel terreur plaats en ook werd er gemoord, Joden werden vernederd, bijvoorbeeld hun lange baarden werden afgeknipt. Op 30 oktober 1939 vond Heinrich Himmler dat er in 4 maanden tijd (van november 1939 tot februari 1940) meer dan 1 miljoen Joden naar van het westen van Polen naar het oosten moesten worden gedeporteerd om ze daar te concentreren zodat er veel Jodenvrije gebieden ontstonden. Later kreeg Eichmann de taak om de oostelijke provincies van Duitsland Jodenvrij te maken, hij stond nu wel voor een probleem, het was vanuit Oost-Duitsland niet mogelijk om de Joden zomaar te deporteren omdat de grenzen van het Rijk nu erg ver verlegd waren. Eichmann besloot om een aantal duizenden Joden naar een afgelegen gebied in Oost Polen genaamd Nisko te deporteren. Nisko had maar weinig faciliteiten maar voor Eichmann was het zeer belangrijk dat de plaats een goed bereikbaar station had zodat de Joden werden vervoerd per trein. Heydrich keurde Eichmann’s idee goed en Eichmann ontving zelf de eerste Joden in Nisko, hij droomde van een Joodse provincie waar hij de leiding over zou krijgen. Tegen de Joden werd gezegd dat ze daar een nieuw bestaan konden beginnen door te gaan werken voor een eigen Joodse staat in Nisko. Op dat zelfde moment vertrokken er nog steeds meer Joden uit Tjechoslowakije en Heydrichs vertrouwen in Eichmann groeide. Hoewel Eichmann trots was op zijn idee in Nisko ontstond er een groter probleem in Polen, daar ontstonden grote Joodse ghetto’s (Joodse armoedige wijken) In de stad Lubling in Polen bevond zich een ghetto met meer dan 40.000 Joden, dit aantal groeide nog steeds want er arriveerden nog duizenden Joden die op de vlucht waren geslagen voor het Duitse Rijk. Duitsers hadden besloten om de Joden in deze ghetto’s op te sluiten, ze mochten niet meer uit de ghetto en daarom moesten ze een typisch Joods kenmerk hebben, iedere Jood kreeg een davidsster. Eichmann had de verantwoordelijkheid over deze sterren, hij zei dat de Joden deze ster moesten dragen zodat ze geen hulp kregen van andere groepen. Eichmann’s hoofdtaak in die tijd was het het Jodentransport naar deze ghetto’s om de Joden daar te concentreren. Hij gaf de Joden de indruk dat deze ghetto’s vakantiebestemmingen waren maar de werkelijkheid was totaal anders dan het beeld dat hij schepte. In een ghetto in Warschau hadden de Joden het erg zwaar, men had niet meer ruimte dan een aantal vierkante meter per persoon en de situatie daar was mensonterend, er lagen dode mensen op straat, men sliep met tientallen op één kamer en iedere week kwam er een kar langs die alle dode mensen van de straat haalde, soms waren dit hele gezinnen die gestorven waren, de lijken werden letterlijk in grote kuilen gegooid. Het werd de Poolse Joden toen ook snel duidelijk dat het Rijk een totale vernietiging van het Joodse ras in Europa wilde en ze waren de eersten. Ze zagen Eichmann als Jodenjager nummer één. In het voorjaar van 1940 boog het ene na het andere land voor de Duitse divisies waaronder Frankrijk, Noorwegen, België, Nederland en Denemarken. Bij elke verovering vielen er dus meer Joden onder het nazi-gezag en hadden dus allemaal met Eichmann te maken. In 1941 werd Eichmann het hoofd van de afdeling 4B4, de Joodse afdeling van de Gestapo. In dat zelfde jaar kreeg Eichmann de rang, Obersturmbannführer wat ongeveer gelijk staat aan de rang: luitenant kolonel. Duitse troepen vielen de Sovjet-Unie binnen en werden gevolgd door speciale einsatzgrupen, doodseskaders van de SS onder Heydrichs gezag. Het belangrijkste doelwit van deze einsatzgrupen waren de Joden. In het voorjaar van 1941 tot de herfst van 1942 schoten de einsatzgrupen bijna 1,5 miljoen Joden dood. Dit gebeurde bijvoorbeeld op de markt, de Joden moesten tegen de muur aan staan en ze werden allemaal neergeschoten. Hitler had nu bevel gegeven aan Eichmann om een nieuwe strategie toe te passen, de fysieke vernietiging van de Joden, Eichmann gehoorzaamde zijn führer en had de politiechef in Lublin opgedragen om door te gaan met de executies. Zowel mannen, vrouwen als kinderen moesten zich uitkleden en moesten in een grote geul lopen waar ze stuk voor stuk dood werken geschoten. Eichmann was ooit eens zelf aanwezig bij één van deze executies maar hij vond dit maar niks, hij zag hoe kinderen of zwangere vrouwen neergeschoten werden. Eichmann was een typische sadist vanachter zijn bureau, hij wilde het liever niet zien gebeuren. In de zomer van 1941 had Heydrich plannen voor de totale vernietiging van de Joden in Europa, op 20 januari 1942 werden er 15 nazi kopstukken bijéén geroepen en het doel zal ter sprake komen. Eichmann was aanwezig namens de Gestapo. Heydrich vertelde tijdens deze conferentie (Wannsee Conferentie) over zijn doel en dat ze de Joodse vervolging vanaf nu systematisch en methodisch moesten aanpakken voor het snelste resultaat. Er waren notulen geschreven met daarin het aantal Joden per land dat opgepakt moest worden. Op deze notulen stond onder andere: -meer dan 2.000.000 in Oost Polen -330.000 in Engeland -4000 in Ierland -5.000.000 in Sovjet Unie
Men had geen bezwaar tegen Heydrichs idee en aan het eind van deze conferentie vierden Heydrich en Eichmann dat het allemaal zeer soepel was verlopen. In 1942 werd het Tsjechische Theresienstadt ontruimt omdat daar een grootse Joodse ghetto moest komen. Het kamp werd zogenaamd geprezen maar de werkelijkheid was anders, in één jaar kwamen in de stad meer dan 16.000 mensen om wegens ziekte of honger. Dit soort informatie werd natuurlijk achter gehouden voor de Joden die nog niet wisten hoe en wat daar was. Heinhard Heydrich werd overigens in 1942 vermoord in Praag. Heinrich Himmler liet een film maken over de ghetto’s om het zogenaamde toonbeeld van harmonie en geluk te laten zien, Eichmann liet de rode kruis inspectie komen en net voor dat ze arriveerden werd de stad goed schoongemaakt zodat er niks op aan te merken was. Iedereen die in Himmlers film voor kwam werd later afgevoerd naar het oosten om daar gedood te worden. Heydrichs voorstel om over te stappen naar een snelle methode om de vernietiging van het Joodse ras te bevorderen ging natuurlijk ook door en tegen de Joden werd verteld dat ze naar plekken zouden worden gebracht waar hun kinderen school zouden kunnen volgen, waar overdag gewerkt moest worden om een gelukkig gezinsleven te krijgen. De Joden wisten niet wat hun stond te wachten maar sommigen onder hun zagen het als mogelijke redding. Eichmann kwam met termen om hun vernietiging te verhullen, “speciale behandeling”, “uitwijzing naar het oosten”, “de eindoplossing van het Joodse vraagstuk”. De meeste Joden wisten totaal niet hoe het met ze zou aflopen. Toen de Joden op het station aankwamen om daar met de trein verder te gaan werd het velen duidelijk dat dit niet goed was, de treinen die de Joden naar hun bestemmening zou brengen waren dichte wagens waar mannen, vrouwen en kinderen opeengepakt in moesten. De werkelijke bestemmingen van deze treinen waren vernietigingskampen. De Joden werden naar kampen zoals Belzeck, Sobibor, Chelmno, Treblinka of Auschwitz-Birkenau vervoerd. Enkele overlevenden van Auschwitz vertellen dat bij aankomst er een zeer penetrante lucht hing van verbrand vlees, de Joden moesten in een lange rij het kamp binnenkomen en ze werden willekeurig gescheiden, gezinnen werden op deze manier voor altijd uit elkaar gehaald. De Joden betraden nu grote kamers waar duizenden lijken lagen die ze moesten weghalen, ze droegen de lijken naar de verbrandingsovens. Het was Eichmann’s bureau die de Joden naar deze concentratiekampen stuurde, hij bepaalde wat er met hen moest gebeuren en hij administreerde de vernietiging. In Auschwitz ging het om de grootste aantallen Joden en Eichmann ging regelmatig kijken of alles daar in zijn ogen goed verliep. In het voorjaar van 1942 bracht Eichmann een bezoek aan Auschwitz en Rudolf Höss, kampleider, vertelde hem dat ze grote groepen Joden vernietigden door middel van bolletjes cyanidegas, ze gooiden bolletjes gas in hun cellen en na enkele minuten stikten ze.Eichmann zag het moorden niet als zijn verantwoordelijkheid. Auschwitz
In september 1943 was de oorlog al 3 jaar aan de gang en de “endlösung” (Jodenvernietiging) werd steeds meer aangepakt. Ieder West-Europees land had door Eichmann aangewezen nazi’s die met de Joden in dat land te maken hadden, Eichmann regelde de dienstregeling van de treinen. Vanuit Frankrijk vertrok de eerste trein richting Auschwitz in maart 1942, Eichmann moest eens beslissen over het lot van 4000 Joodse kinderen uit Frankrijk en ook de kinderen werden naar Auschwitz gestuurd. Höss kreeg het soms moeilijk als kinderen hem om genade smeekten maar later had hij hier spijt van, als Eichmann hem vertelde dat juist de Joodse kinderen aangepakt moesten worden zodat het Joodse ras geen toekomst meer had. Frankrijk zorgde voor enige complicaties, de Joden boden veel verzet toen Eichmann nog eens 100.000 Joden wilde deporteren, er kwam soms maar een half volle trein aan bij het kamp en dat maakte Eichmann boos, hij ging naar Parijs omdat het hem te langzaam ging, hij maakte zich daar erg kwaad en later kwam het met enige moeite toch nog goed op gang. Nederlanders maakten in hun land geen onderscheid tussen Joden en Joden met een Nederlandse nationaliteit zodat de Joden veel te maken hadden met het land, toen Eichmanns troepen een poging deden om vele Joden in Nederland te arresteren kwamen er stakingen in het openbaar vervoer en duizenden Joden doken onder maar die hadden weinig zin want Eichmann zette verklikkers in om deze Joden alsnog op te sporen. Voor Eichmann telde het individu net zoveel als de massa, het ging per slot van rekening om de vernietiging van het Joodse ras. Het percentage doden lag in Nederland het hoogst. Eichmann vond dat de Jodendeportatie vanuit Nederland goed verliep, hij verwachte ongeveer 40.000 Joden maar het werden er ongeveer 50.000 en dat deed hem goed. Eichmann wilde zo snel mogelijk handelen, misschien dacht hij dat het een race tegen de klok was aangezien Hitlers Rijk toch in oorlog was. De Duitse troepen vielen continu het Russische Stalingrad aan maar uiteindelijk moesten ze zich toch terugtrekken, de grootste reden was de lage temperatuur die voor vele slachtoffers zorgde. Dit was onder andere een reden voor Eichmann om nog sneller te zijn, hij liet begin 1943 400.000 Joden uit de ghetto in Warschau naar het kamp sturen en daar bleven er nog maar 50.000 over, de Joden vanuit die ghetto moesten naar Treblinka waar elke week een transport aankwam. Natuurlijk ging dit niet zomaar, na een tijdje kwam er een chaos in de ghetto en er kwam een Joodse opstand in Warschau, Duitse troepen trokken de ghetto binnen en er werd zeer veel gevochten, op iedere hoek van de straat en om ieder huis. Na een gevecht van ongeveer drie weken werd de ghetto door de Duitse troepen in brand gestoken en de overgebleven Joden pleegden grotendeels zelfmoord of probeerden nog te vluchten in de riolen bijvoorbeeld. In juni 1943 was de rust in de Joodse ghetto weergekeerd er waren ruim 1000 Duitse soldaten gesneuveld. In 1944 in Hongarije hadden ruim 800.000 Joden en vrij rustig leven, de helft van hen leefde in de hoofdstad Budapest. Eichmann moest er zelf heen om de laatste ongeschonden Joodse gemeenschap in Europa aan te pakken. Eichmann had nu veel verantwoordelijkheid, er mocht niet het zelfde gebeuren als in Warschau en hij richtte een speciale eenheid op, het Eichmann Commando en ze trokken Hongarije in. Eichmann vestigde zich in Budapest in het Majestic Hotel aan de Donau en in mei 1944 begonnen de deportaties, er werden 400.000 Joden naar de gaskamers gestuurd. In Auschwitz klaagde Rudolf Höss dat hij geen raad wist met deze grote aantallen maar Eichmann maakte duidelijk dat hij daar geen rekening mee kon houden, de vernietiging moest doorgaan en liefst zo snel mogelijk. Na veel werk verricht te hebben had Eichmann even wat vrije tijd in Budapest, zijn hobby’s waren onder andere zeilsport, autosport en paardensport, ook had hij zelf een rijpaard, een luxe auto en diverse maîtressen. Dit alles maakte zijn leven als die van een koning. Eichmann’s kok vertelt later dat hij Eichmann eens een jongen had zien vermoorden, de jongen had perziken uit de boomgaard van het hotel gestolen en Eichmann sloeg de jongen met een stuk hout, de jongen viel en zijn schedel barste open op de rand van een traptrede. Het einde van de oorlog In juni 1944 landden de geallieerden in Normandië en het Rijk kwam onder druk te staan want ook de Russen rukten vanuit het oosten op. Eichmann kreeg het toch voor elkaar om continu volle treinen naar de gaskamers te vervoeren het was duidelijk dat hij zijn eigen oorlog tegen de Joden wilde winnen. Het vervoer met treinen liep vast toen de verschillende sporen gebombardeerd werden en Eichmann liet de Joden per voet naar het kamp lopen, 50.000 Joden begonnen aan een tocht van 200 km, 7000 van hen werd vroegtijdig doodgeschoten omdat ze door uitputting bezweken, nog eens 1000 van hen stierven een hongerdood. Uiteindelijk werden zijn plannen verder gedwarsboomd door de Russen en om hem heen stortte Eichmann’s wereld in. De middag voor kerst vertrok hij per auto uit Budapest en kwam aan in Berlijn, de stad lag geheel in puin en Eichmann’s status was niet meer die van de jaren ervoor, hij werd gemeden door de Duitsers omdat men wist dat hij als één van de nazikopstukken behandeld zou worden. Hij ontkende al zijn schuld en begon zijn bewijsstukken te verbranden (zijn archief met daarin de administratie over de vernietigde Joden) In Berlijn verbrandde het Duitse volk de foto’s van Adolf Hitler, die ondertussen zelfmoord gepleegd had. Eichmann was ondergedoken en de oorlog was aan een einde gekomen. Hoewel men feest vierde op de ene plek werd op andere plekken de schade geteld die deze oorlog met zich mee had gebracht, meer dan 55 miljoen doden waaronder ongeveer 6 miljoen Joden die vooral in Auschwitz om kwamen. Eichmann leefde nog wel en werd gezocht.
Na de oorlog: Eichmann dook met verschillende ex SS leden onder in de Argentijnse hoofdstad Buenos Aires waar hij een nieuw bestaan probeerde op te bouwen, in 1956 werd Eichmann nog steeds gezocht. Eichmann had in dat jaar contact met een Nederlandse ex-nazi die ook naar de stad was gevlucht genaamd Willem Sassen. Eichmann vertelt al zijn herinneringen aan Sassen het kwam er op neer dat hij geen spijt had, hij had alleen spijt dat hij niet hard genoeg was geweest. In zijn verhaal vertelt hij dat hij de meester werd genoemd, hij was de specialist als het ging om de Joden vervolging. In 1960 werd Eichmann door speciale agenten van de Israëlische geheime dienst, de Mossad, ontvoerd en na veel verzet werd hij verdoofd en per vliegtuig direct naar Israël gevlogen. Hij zat daar 1 jaar lang in de gevangenis waar hij opnieuw zijn herinneringen, dit keer op papier beschrijft. Deze herinneringen verschillen sterk van het verhaal dat hij tegen Sassen had verteld in Argentinië, hier beweerde hij dat hij maar een radertje was in het systeem dat de Joden vervolging regelde. Deelvraag Waarom verschillen de twee memoires van Eichmann zo sterk? In zijn memoires die hij tegen Willem Sassen verteld in Buenos Aires toen hij nog een vrij man was, zegt hij dat hij de absolute meester was, hij had geen spijt voor zijn daden behalve dat hij niet hard genoeg was, hij vertelde letterlijk dat hij verantwoordelijk was voor het lot van de Joden. In de memoires die hij later in de gevangenis in Israël schreef verteld hij dat hij vrijwel geen invloed had op de Joden vernietiging, wel geeft hij toe spijt te hebben en dat hij de vervolging van de vele Joden een van de meest verschrikkelijke daden in de geschiedenis vond. Of hij dit meende is natuurlijk maar de vraag, de rechter nam zijn excuus in ieder geval niet serieus wat uiteindelijk tot de doodstraf leidde. Op 54 jarige leeftijd krijgt Eichmann 15 aanklachten waaronder de moord op miljoenen Joden en hij verklaart zich onschuldig, hij zegt wel spijt te hebben voor de verschrikkelijke daden die het Rijk had geleverd maar zijn excuus word niet serieus genomen en op 11 december 1961 wordt hij ter dood veroordeeld. Eichmann tijdens het verhoor in Israël Op 31 mei 1962 hoort hij dat de president van Israël het gratie verzoek van zijn vrouw had afgewezen en op 31 mei, middernacht werd Eichmann opgehangen. Zijn lichaam werd gecremeerd en uitgestrooid over de Middellandse Zee, waar hij 25 jaar eerder nog over had gevaren als bezoek aan Palestina op zoek naar een definitieve eindoplossing. Eichmann’s laatste woorden: “Ik moest gehoorzamen aan de regels van de oorlog en aan mijn vlag”