Bijbaantjes

De (a)sociale student Met grote ergernis lees ik steeds vaker stukjes in de krant over studenten en bijbaantjes. Werken naast de studie is volgens velen, kort samengevat, slecht voor de studieresultaten. De studenten zouden hun studietijd besteden aan hun bijbaantje. Bovendien las ik laatst een stukje in KU-nieuws waarin een bedrijfskundedocent ons ging beschuldigen van de slechte werkgelegenheid voor laagopgeleide werklozen. Het was asociaal van de studenten om deze baantjes van laagopgeleiden af te pakken. Ook denken veel ouders dat de bijbaantjes vrij weinig invloed hebben op ervaring en dergelijke, omdat de werkzaamheden van bijbaantjes vaak erg onleerzaam zijn. Denk aan afwassen, vakken vullen, schroefjes tellen, of een krantenwijk. Dat een bijbaantje zo slecht is voor de studieresultaten, vind ik een beetje ondoordacht excuus. Studieresultaten hangen wel van heel wat meer af dan slechts het werken naast je studie. Misschien heb je wel eens gehoord van uitgaan, nevenactiviteiten en slechte planning. Volgens mij is alleen daarom al een bijbaantje erg leerzaam. Je leert, heel zelfstandig, goed te plannen. Want je merkt al gauw, als je niet goed plant, dat je dan vanzelf vast loopt. Zulk soort zaken zijn ook belangrijk om te leren. Verder heb je nog de lange reistijden doordat studenten steeds vaker thuis blijven wonen, die veel van je vrije tijd innemen. Bovendien is te veel vrije tijd ook niet alles, want criminaliteit bij verveelde jongeren komt ook steeds vaker voor. Misschien is het bijbaantje in dit geval zelfs wel een oplossing. De studenten blijven steeds vaker thuis wonen omdat er sinds 1994 een bezuiniging op de studiefinanciering heeft plaatsgevonden. (Vermeldt een artikel van het CBS). Vermoedelijk is dit ook meteen de oorzaak voor het steeds maar toenemende aantal bijbaantjes naast de studie. Dat studenten de werkplekken van werklozen vasthouden is denk ik ook niet helemaal een juiste beschuldiging. Ten eerste wordt er bij ons op het werk (ook werk voor laagopgeleiden) nooit gesolliciteerd door niet-studenten. Het is ook heel moeilijk om zulke flexibele arbeidskrachten te vinden voor de avonduren. En bovendien zou de bedrijfsleider ook niet zo gauw een volwassene aannemen omdat studenten gewoon de goedkoopste arbeidskrachten zijn. Dus in de eerste plaats zou de schuld niet bij ons liggen, maar bij de bedrijfsleider. En misschien komt het wel door het nogal kleine verschil tussen lonen en uitkeringen in deze baantjes. Zeg nou zelf, dan zou de verleiding wel heel groot zijn om niet te gaan werken! Als deze mensen echt graag een baan zouden willen, weet ik zeker dat ze met gemak aan zo’ n baan zouden kunnen komen. Asociaal zou ik de studenten dan ook absoluut niet willen noemen. Eerlijk gezegd vind ik het veel asocialer als je alleen maar thuis komt om je handje op te houden. Ik vind het veel beter als ze leren economisch zelfstandig zijn. Ten slotte ben ik ervan overtuigd dat bijbaantjes wel erg leerzaam zijn. Je doet misschien niet altijd praktische ervaring op, maar in ieder geval veel sociale ervaring. Je leert bijvoorbeeld voor je zelf op te komen, solliciteren, en hoe om te gaan met verschillende mensen, zoals klanten, je baas, en je collega ‘s. En andere algemene ervaring zoals doorzettingsvermogen, discipline, het oplossen van problemen, zelfvertrouwen, ijverigheid, planning, zelfstandigheid……. En zo kan ik nog wel even doorgaan. En al deze aspecten worden tegenwoordig steeds belangrijk, vanwege de steeds hogere eisen in een beroep. Dus ik wil maar even zeggen, dat we niet zo nonchalant moeten zijn, en even verder kijken dan zomaar alle oorzaken te leggen bij studenten met bijbaantjes, want ik hoop dat velen nu doorhebben dat het echt niet allemaal zo slecht is als het lijkt.