Mijn vrouw (Dali)

Uit de klassieke periode van Dalí (1941-1989) Mijn vrouw, naakt, die haar eigen vlees gadeslaat dat verandert in trappen, drie wervels van een zuil, hemel en architectuur
1945 61 x 52 cm
Olieverf op canvas Formele gegevens en cultuurhistorische achtergrond Dalí’s liefde voor zijn vrouw gala was erg groot. Hieronder staat een stukje uit zijn dagboek ‘In Parijs heb ik ook de liefde van mijn leven gevonden; Gala Eluard, ze kwam me bezoeken samen met haar echtgenoot Paul Eluard in Cadaques. Ze werd naast mijn grote liefde, ook mijn manager en grootste bron van inspiratie. Op vele schilderijen is ze te bewonderen als model.’ ‘Rond 1940 veranderde ik mijn stijl. Ik kwam in mijn klassieke periode. Ze noemden het ook wel Classisime/mysticisme. En vanaf toen heb ik gebroken met de andere surrealisten. Ik en mijn lief vluchtten vanuit Europa naar de Verenigde Staten gedurende de Tweede Wereldoorlog, waar we 25 jaar bleven. Dat waren erg belangrijke jaren voor mij. Het “Museum of Modern Art” in New York gaf mij samen met Miro in 1941 eindelijk de ruimte voor een eerste echte grote tentoonstelling. Die ging alleen over mijn eigen werk. Ook gaven zij in 1942 een autobiografie van mij uit: “The Secret life of Salvador Dali”. Daarin werd mijn leven als kunstenaar beschreven.’ 1929 is het jaar dat Salvador Dali definitief surrealist kan worden genoemd en dat is ook het jaar dat hij voor het eerst zijn toekomstige vrouw Gala ontmoet. Hij heeft haar al gezien in een van zijn visioenen en noemde haar altijd zijn superster, waarbij een geen Callas of Greta Garbo bij in de buurt komt. Hij herkent haar uit zijn dromen omdat ze dezelfde naakte rug heeft. Dat haar lichaamsbouw precies die is van zijn meeste vrouwenfiguren is het bewijs. Het is duidelijk dat gala heel veel betekende voor Dalí. Hij houdt heel veel van haar, en als gala in 1982 sterft ze, en is Dalí vreselijk verdrietig. Hij probeert zelfmoord te plegen door uitdroging. Niet veel later sterft hij zelf ook. Beeldbeschouwing het werk is figuratief. Er is heel gedetailleerd gewerkt, van het gezicht op de muur, tot het gebouwtje in de verte, tot de uitgebloeide paardebloem die op het plateautje groeit. Het gebouwtje heeft precies dezelfde vormen als de vrouw op de voorgrond, alleen is het dus geen mens van vlees en bloed, maar zijn het zuilen en trappen. Ze is architectuur geworden. Je kan door haar heen kijken als door een insect dat van binnen leeg is gegeten door mieren. Door de gaten in haar anatomie kon Dalí de hemel zien. Elke keer als hij puurheid wil vergaren keek hij naar de hemel door het vlees. Zo was de omschrijving van Dalí. Toen hij een klein jongetje was zag hij eens een insect dat was opgegeten door mieren en waarvan alleen nog maar het omhulsel over was. Het fascineerde hem enorm, door de gaten in zijn bouw kon Dalí de hemel zien, en zoals hij dat noemde puurheid vergaren. Het schilderij is niet heel bewegelijk, er gebeurt niet veel. Wel zijn er veel verschillende dingen te zien. Zoals het gezicht in de muur, de pluizige paardebloem, en onder de oksel van de vrouw is ook nog iets kleins te zien. Deze aspecten lijken niet van belang te zijn voor het schilderij, maar hebben waarschijnlijk een symbolische waarde, zoals Dalí dat vaker gebruikte. Dit schilderij verteld een verhaal, een verhaal dat Dalí baseerde op herinneringen uit zijn jeugd. het belangrijkste uit dit verhaal is het vergaren van puurheid. Ook de sfeer speelt hierin mee. Het kunstwerk heeft een beetje een vreemde sprookjesachtige sfeer. Het straalt een beetje anonimiteit uit. Je ziet die rug, maar in de verte zie je een soortgelijk iets, dat geeft het een heel apart sfeertje. Het kleurgebruik is heel zacht. Hele lichte blauw en bruin kleuren. Afgewisseld met wat fellere kleuren. Er is veel sprake van overlapping, de vrouw zit voor het muurtje op een soort plateau. In de verte zie je het architectuur. Omdat de vrouw achter een muurtje zit, valt er meer licht op het architectuur dan op haar. Ook de lucht lijkt steeds lichter te worden, in de verte. Deze aspecten hebben effect op de diepte van het schilderij. (atmosferisch perspectief). Het centrale middelpunt is de vrouw op de voorgrond, maar het verdwijnpunt richt zich duidelijk op het architectuur. Dat ook een belangrijk punt vormt. bijna net zo belangrijk als de vrouw op de voorgrond. Eigenlijk is dat namelijk nog interessanter om naar te kijken, er is veel meer te zien. Het schilderij heeft dan voor mij ook twee belangrijke middelpunten. Je ziet dat het werk een beetje in een diagonale lijn loopt. Het richt zich op de gebouwtje, Vanuit de vrouw. De verf is ook absoluut niet klodderig op het doek aangebracht, maar juist heel fijntjes en gedetailleerd. Dat vind ik erg mooi bij het schilderij passen, het geeft het daardoor een realistischer beeld. Dalí hield wel erg veel van het werk van Picasso, hoewel hij heel anders schilderde dan Dalí. Toen Dali geboren werd, was Picasso drieentwintig en had net 'De Strijkende vrouw' voltooid. De Catalaan heeft altijd een groot respect gehad voor Picasso. Het was waarschijnlijk de enige kunstenaar waartegen hij op keek. In Secret Life vertelt hij over zijn ontmoeting met Picasso: "Toen ik de woning van Picasso aan de Rue de la Boetie binnenging, was ik geroerd en vol respect alsof ik bij de paus op audentie was." Nadat Dali zijn meesterwerken 'Weke uurwerken' en 'De duurzaamheid der herinnering' had voltooid, lag Parijs al aan zijn voeten. Er wachtte een nieuwe uitdaging in de verovering van Amerika. Financiele problemen, door zijn buitensporige Catalaanse leefwijze en de verbouwing van zijn huis in Port Lligat, noodzaakte hem geld te lenen. Picasso schoot hem te hulp. Het geld is hem nooit terugbetaald, Picasso heeft er nooit om gevraagd. In 1947 maakte Dali het 'Portret van Picasso'. Ook Picasso heeft veel schilderijen gemaakt van vrouwen, een hiervan is het werk ‘dora mar’. Dora mar was een heel mooie vrouw, en picasso wilde haar schoonheid goed weergeven op zijn eigen manier.
Eigen mening Ik vind het een erg mooi schilderij, en om voor mijn eigen schilderij hulp te krijgen bij het schilderen voor een mooie rug, heb ik deze gebruikt. In mijn eigen schilderij heb ik ook een vrouw getekend die op een plateau zit en in de verte kijkt.