Apollo en Diana

De geboorte van Apollo en Diana De ouders van Apollo en Diana waren Zeus en Leto. Toen Leto, de dochter van de Titanen Phoebe en Coeus, zwanger raakte van Zeus werd Hera, de vrouw van de oppergod Zeus, heel erg boos. Ze liet een gedrochtelijke slang ‘de Pythoon’ op haar af sturen. Poseidon bood Leto aan om naar zijn eiland Delos te vluchten om daar in alle rust te bevallen. Als eerste werd Diana geboren en vervolgens haar tweelingbroer Apollo. Het eiland, waar op Diana en Apollo worden geboren dreef eerst, maar werd door Zeus voor Leto op de bodem vastgezet met vier zuilen. Het eiland heette Ortygia. De tweeling Diana en Apollo wordt geboren aan de voet van de Kynthosberg. Vanaf dat moment werd het eiland Delos genoemd en was het een heilig eiland dat aan Apollo geweid was. Het eiland Delos is een klein eiland in het midden van de Egeïsche zee. Op het eiland werden allerlei heiligdommen gebouwd voor Diana en Apollo. Voor de Grieken was Delos een heilig, onaantastbaar eiland. Het vormde in tijden van spanning een neutraal terrein. Zeus was zo in de wolken over de geboorte van zijn zoon, dat hij hem een lier schonk, het muziekinstrument waarop Apollo ongeëvenaard mooi kon spelen. Dankzij de godin Themis, die Apollo vanaf zijn geboorte voedde met nectar, groeide de pasgeboren god in vier dagen op tot een prachtige volwassen man. In de mythologie was Apollo direct na zijn geboorte al volwassen. Voor de Grieken was de jeugd een lastig voorstadium van het volwassen zijn en er werd over het algemeen weinig aandacht aan besteed. Diana Toen Diana 3 jaar oud was, nam Leto haar mee naar de Olympos, naar alle goden en naar haar vader. Deze was dolgelukkig om haar te zien. Ze ging op haar vader schoot zitten. Zeus zei dat ze alles mocht hebben wat ze wilde. Diana had onder andere de volgende dingen gevraagd: Een zilveren boog, een pijlkoker met pijlen, jachthonden, nimfen, een saffraangele jachttuniek met een rode band die haar knieën reikte, bergen en wouden, eeuwige kuisheid. Zeus besloot om Diana ook de vrije wil over haar eigen keuzes te geven. Dat was een zeer groot voorrecht in het oude Griekenland, want daar werden

de vrouwen altijd benadeeld. Diana was daardoor niet opgevoed op een wijze dat elke vrouw de zich aan de man moet gehoorzamen. Diana is maar op 1 man verliefd geweest, dat was Orion, maar die heeft ze om haar eigen eer omhoog te houden, doodgeschoten. Apollo was boos op Diana, omdat ze verliefd was op Orion. Toen hij langs de kust liep, zag hij in het water Orion zwemmen. Apollo zag dat hij maar net met zijn hoofd boven water zwom. Toen Apollo een stuk verderop Diana tegen kwam, daagde hij haar uit. Hij zei dat hij niet geloofde dat Diana dat vlekje op het water zou kunnen raken. Diana voelde dat haar eer aangetast was en daarom pakte ze meteen haar pijl en boog en schoot. Ze schoot raak, recht in het hoofd van Orion, alleen wist ze dat niet. Ze heeft hem een plaatsje aan de hemel gegeven samen met haar hond Sirius. De enige man die ze ooit heeft liefgehad, heeft ze eigenhandig vermoord. Diana is de godin van de jacht. Ze beschermt ook de dieren van het bos, vooral de jonge dieren. Diana heeft een speciale band met beren en herten. Diana wordt steeds afgebeeld met pijl en boog en vaak met een hert. De dieren die bij Diana horen zijn de leeuwen, beren en herten. Het kwam niet zo vaak voor dat er planten aan een god of godin gewijd waren. Bij Diana is dat eerder logisch, omdat ze al haar tijd doorbrengt in bossen en op velden. Een paar van die planten zijn: de den, de amarant, de cypers, de ceder, de hazelaar, de blauwe bosbes, de wilg, het madeliefje, de bijvoet en de dadelpalm. Een paar attributen van Diana waarmee ze bijna altijd mee wordt afgebeeld zijn haar pijl en boog. Ze is ook bijna altijd gekleed in haar tuniek, die er volgens bijna elke mythe anders uitziet, maar er is wel altijd een overeenkomst. De tuniek is altijd tot haar knieën zodat ze er gemakkelijk in kan rennen. Diana heeft ook verscheidene taken. Ze is de godin van de jacht, de maan, de natuur, de kuisheid, de geboorte, de oogst, de innerste zielen en de godin van het zelfvertrouwen. Zij is tevens de beschermster van jonge meisjes voor hun puberteit en die van de vrouwen. Het was een behoorlijk logische reden dat Diana de beschermster van de vrouwen was. Zij was een van de weinige vrouwen die voor zichzelf en anderen kon opkomen. Diana ging het best om met haar nimfen (een rang lager dan de natuurgoden). Die groep was een grote zustergroep. Ze hielpen elkaar altijd in nood. De nimfen van Diana waren net zoals Diana maagd en van plan hun maagdelijkheid te behouden.Er was een uitzondering en dat was Kallisto. Deze werd verleid door Zeus. Ze werd zwanger van hem. Toen Diana merkte dat Kallisto zwanger was, veranderde ze haar in een berin. Daarna liet ze haar jachthonden haar achtervolgen. Kallisto zou zeker worden opgegeten als Zeus haar niet had geholpen en haar een plek gegeven in het sterrenstelsel. Haar kind werd gered. Dat was dan ook de enige die zich niet gehoorzaamde. De rest was haar altijd braaf trouw geweest. Diana was ook geliefd bij Hercules, omdat toen hij een van de twaalf werken moest doen, hij een hinde levend moest vangen. Die hinde was heilig, maar Diana liet hem de hinde toch vangen. Ze had zeer veel medelijden met hem. Apollo Apollo was een ontzettend veelzijdige god. In mythologische verhalen speelt hij de god van de boogschutters, de beschermgod van de poëzie en de muziek, de aanvoerder van de Muzen, de god van de kunst, de zonnegod, de god van de wetenschap en wijsheid, de god van de geneeskunst en de voorspellingskunst, en de herdersgod. Ook is hij de god van welvaren en ordening en de beschermheer van de wet, van al het goede en mooie in de natuur en van de mensenwereld. Apollo is het voorbeeld voor de ideale mannelijke lichamelijke schoonheid en hierop wordt vaak de nadruk gelegd bij het afbeelden van de god in de kunst. Wanneer Apollo wordt afgebeeld met een slang verwijst dit naar zijn overwinning op de Python. Ook wordt hij wel afgebeeld met een monster met drie koppen; één wolvenkop, één leeuwenkop en één hondenkop. Dit monster heeft het lijf van een opgerolde slang. Dit monster behoorde oorspronkelijk toe aan de Egyptische zonnegod Serapis. Een afbeelding waarop een zwaan te zien is verwijst naar de schoonheid van Apollo en een globe naar de veelzijdigheid van de god. Een wolf wordt wel afgebeeld omdat Apollo oorspronkelijk in de gedaante van onder andere een wolf werd aanbeden. Het dier dat bij Apollo hoort is de raaf. Apollo als god van de boogschutters Wanneer Apollo als god van de boogschutters wordt afgebeeld heeft hij altijd een boog, pijlen en een pijlkoker bij zich. In de renaissance werden zijn pijlen met de stralen van de zon vergeleken. Een bekend verhaal waarin hij de rol speelt als god van de boogschutters is de mythe over de reuzenslang Python. Apollo als herdersgod
Omdat Apollo de wapensmeden van Zeus, de cyclopen, had gedood, werd hij voor straf naar koning Admetus gestuurd, waar hij hem moest dienen als schaapsherder. Zijn bijnaam was dan Apollo Nomius. Meestal wordt hij afgebeeld terwijl hij onder een boom op zijn lier speelt. De schapen lopen achter hem in een weiland. Ook draagt hij soms een herdersstaf bij zich. Apollo als aanvoerder van de Muzen
De muzen waren de dochters van Zeus en Mnemosyne. Apollo leefde samen met deze godinnen van de schone kunsten en wetenschappen, op de berg Parnassus. Ze kwamen op de Olympos om voor de andere goden te zingen terwijl Apollo op zijn lier speelde. Maar het liefst waren ze met hem samen in de vrije natuur, in het gebergte de Parnassos bij Delphoi maar vooral op de Helikon in Boiotia. Hij werd dan Apollo Musagetes (leider van de Muzen) genoemd en droeg vaak een gewaad en een lauwerkrans. De negen Muzen waren Clio (geschieden is), Eurterpe (fluitspel), Thalia (komedie), Melpomene (tragedie), Terpsichore (reidans en koorzang), Erato (dans en minnelied), Polyhymnia (hymnendichtkunst), Urania (sterrenkunde) en Calliope (heldendicht/epos). Apollo als zonnegod Apollo is het meest bekend als zonnegod. Hierbij rijdt hij met een gouden wagen, bespannen met vier paarden in verschillende kleuren, langs de hemel en verjaagt zijn zuster, de maangodin Diana. Vanaf de 15e eeuw worden de paarden voor de wagen echter wit afgebeeld. Vaak wordt Apollo afgebeeld met een stralenkrans (de nimbus). In de barok bevinden zich rondom de wagen nimfen en engeltjes. De wagen wordt dan afgebeeld met steigerende paarden en omgeven door licht. Ook zit Apollo wel op een wolk in stralend zonlicht, waarbij hij zijn lier in zijn hand kan hebben. Diana bevindt zich dan ergens in een hoekje in de schaduw. Apollo als de god van de geneeskunst Apollo kon als god van de geneeskunst mensen genezen. Wanneer iemand ziek was, beschouwden de Grieken hem als onrein. Het contact met de zieke moest gemeden worden, omdat zijn ziekelijke toestand wel eens besmettelijk zou kunnen zijn. De Grieken geloofden dat in het geval van ziekte de verhouding tussen de goden en de mensen verstoord was. Deze moest zo snel mogelijk weer hersteld worden en degene die daarbij kon helpen, was Apollo. Hij was de god van de reiniging. Vaak legde Apollo iemand die onrein was een zware taak op. Wanneer deze volbracht was, verdween de onreinheid. Ziekte was niet de enige vorm van onreinheid. Ook als iemand een moord had begaan of een andere misdaad had gepleegd, was hij onrein en moest hij gereinigd worden. Een andere manier was door muziek te maken en op zijn lier te spelen, hierdoor werden de goden gekalmeerd. Dan genazen de goden de ziekten van de mensen.
Apollo als beschermgod van de poëzie en de muziek Het attribuut dat Apollo bij zich droeg als hij beschermgod van de poëzie en de muziek was, was een lier of een ander snaarinstrument. Als god van de muziek hield hij een fluitwedstrijd met Marsyas. Natuurlijk won de god en hij liet Marsyas aan een pijnboom vastbinden en vilde hem. De tranen van alle vrienden van Marsyas vormden een rivier die naar hem vernoemd werd. Met de bos- en herdersgod Pan hield Apollo ook een muziekwedstrijd, waarbij de berggod Tmolus als scheidsrechter optrad. Pan speelde op een panfluit en Apollo op zijn lier. Midas, die bij de wedstrijd aanwezig was luisterde vol bewondering naar het fluitspel van Pan, maar toen Apollo de wedstrijd won, was Midas het hier niet mee eens. Apollo als de god van de voorspellingskunst
Apollo was ook de god van de voorspellingskunst en had hierdoor veel aan hem gewijde heiligdommen. In zo'n heiligdom deed de priesteres of sibylle voorspellingen uit zijn naam, terwijl zij zat op een gewijde drievoet. Deze voorspellingen worden vaak in de mythologie geraadpleegd. Zijn bekendste tempel staat in Delphi, waar het verhaal met de pythonslang zich afgespeeld zou hebben. Apollo als god van de kunst Als god van de kunst draagt Apollo een laurierbladerenkrans. Dit is ter gedachtenis aan de nimf Daphne. Bij spelen die aan Apollo gewijd waren droegen de toeschouwers ook lauwerkransen. Apollo had een hele goed band met zijn tweelingzus Diana. Hij had veel overeenkomsten met zijn zus. Ook had hij veel met zijn zus te maken, omdat hij haar iedere dag langs de hemel moest verjagen. Hij als zonnegod en zij als maangodin. Apollo was geregeld verliefd en zijn liefde werd af en toe ook beantwoord. Hij is verliefd geweest op o.a. Daphne, Coronis, Oechalia, Cyparissus en Chione. Daphne was zijn eerste liefde ook al was deze niet door het lot veroorzaakt maar door Cupido’s pijlen. Deze liefde werd door haar niet beantwoord, ook dankzij het werk van Cupido. Zowel met Coronis, Chione, Dryope, Thalia, Manto, Aria, Cyrene, Psamanthe en de Muze Calliope kreeg hij een kind. Coronis was een heel lieftallig meisje en ze was ook heel netjes, totdat de raaf Corvus haar met een ander betrapte. Apollo werd zo kwaad dat hij zonder meer naar het meisje toeging en haar neerschoot. Voordat zij stierf vertelde ze hem dat ze zwanger van hem was, en daarom probeerde hij haar tevergeefs nog te redden. Het mocht niet baten, maar nadat zij was gestorven redde hij in ieder geval zijn zoon Asclepios nog, die in een grot door de Centaur Chiron werd opgevoed. Chione was de mooie dochter van Daedalos. Vele vrijers verlangden naar haar hand, maar zij had nog geen echtgenoot gekozen. Apollo en Hermes echter werden zo vervuld van verlangen dat zij meteen met haar naar bed wilden. Apollo besloot te wachten tot de nacht, maar Hermes kon niet wachten en toverde haar meteen in slaap, zodat hij haar onmiddellijk kon verkrachten. Negen maanden later baarde zij een tweeling: Autolycus was de zoon van Hermes. Philammon was de zoon van Apollo en werd hooggeprezen om zijn citerspel en zangkunst. Zijn verdere kinderen heetten Aphissus (van Dryope), Corybantes (van Thalia), Mospus (van Manto), Miletus (van Aria), Aristaeus (van Cyrene), Linus (van Psamante) en Orpheus (van Calliope). Orpheus werd later een beroemde zanger en dichter, en nog steeds is zijn naam bekend. Behalve zijn avonturen met vrouwen hield de god er ook relaties met mooie mannen op na waarvan de meest bekende die met Hyacinthus en Cyparissus zijn. Toen ze tot grote droefheid van Apollo stierven veranderde hij Hyacinthus in een bloem en Cyparissus in een boom (cypres). Verdediging van Leto: de wraak op Niobe Apollo en Diana beschermden en verdedigden hun moeder altijd. Diegene die hun moeder op welke manier dan ook beledigde was zijn leven niet zeker. Een goed voorbeeld hiervan was het verhaal van Niobe. Niobe was de ontzettend mooie koningin van Thebe, die in haar hoogmoed vond dat geen sterveling zich gelijk kon stellen aan haar, vanwege haar wijsheid, geestesgaven en koninklijke schoonheid. Maar haar grootste trots waren haar kinderen; ze had zeven zoons en zeven dochters. Toen kreeg op een dag de zieners Manto, toegewijd aan de dienst van Leto's tempel, een ingeving van de goden, om de mensen op te roepen haar godin en diens tweeling te vereren en offers aan hen te brengen. De vrouwen van Thebe waren bezig met hun offerplechtigheid toen daar plotseling Niobe was, met koninklijke schoonheid. Niobe was zwaar beledigd dat het volk offers bracht aan Leto en niet aan haar; ze vond zichzelf immers niet minder waard dan de godin. Leto had maar twee kinderen en zij had er veertien, wat voor haar reden was om zich beter te voelen dan Leto. Ze herinnerde het volk er ook aan dat Leto vroeger niet eens welkom was op aarde om haar kinderen te baren. Tenslotte beval ze de vrouwen te stoppen met de offerplechtigheden en naar huis te gaan. Leto was diep beledigd en zij stuurde Apollo en Diana naar de aarde om Niobe te straffen. Apollo doodde, met zijn pijlen, de zeven zoons van Niobe, die voor de stadsmuren hun lichaamskracht aan het trainen waren. Niobe was ontroostbaar en vervloekte Leto, maar uiteindelijk had ze toch nog meer kinderen dan zij. Vlak nadat ze dit uitgesproken had, werden haar zeven dochters door Diana gedood. Negen dagen en nachten huilde Niobe, maar niemand begroef haar kinderen, want Zeus had de bewoners van Thebe in steen veranderd. Op de tiende dag begroeven de goden de kinderen. Niobe versteende van verdriet, maar ze bleef huilen. Een wervelwind bracht haar naar haar vaderland Lydië, waar ze nu nog steeds bevindt, boven op de top van een berg, vanwaar nog steeds de tranen naar beneden stromen. Het herders en jachtleven van Apollo en Diana Apollo hield zich graag bezig met het herdersleven, jagen en boogschieten. Zijn pijlen misten nooit. Hij strafte daarmee de mensen met kwaad in de zin, onder andere Niobe en haar kinderen, het leger van de Grieken voor Troje, de Kyklopen, Eurytos, Otos en Ephialtes en de Giganten, die hij met zijn vader bestreed. Apollo hield zich ook veel bezig met de jacht, die hij gewoonlijk samen met zijn zuster Diana uitoefende. Met de hoorns van wilde geiten, die Diana op de Kynthos gedood had, bouwde hij zijn eerste altaar. Apollo en Diana gaven de jagers geluk op hun jacht, maar ze beschermden ook het wild. Als jager had Apollo de bijnaam Agreus. Met het jagersleven was het herdersleven nauw verbonden en zo hielt Apollo zich ook veel bezig met het groeien en vermeerderen van de kuddes.