Ik heb de bijlage van de Volkskrant gelezen van donderdag 27 september 2001.
De soorten kunst en cultuur zijn opgedeeld in 4 hoofdcategorieën. Die bestaan dan weer uit subcategorieën. Met categorieën bedoel ik soms ook rubrieken. Laatste kans is bijvoorbeeld een rubriek over tentoonstellingen die nog één keer herhaald worden. Hieronder de verdeling:
- Theater
- Dans
- Jong
- Theater
- Kleinkunst
- Muziektheater
- Muziek
- Muziektheater
- Klassiek
- Opera
- Pop
- Jazz
- Tentoonstelling
- Beeldende kunst
- Vormgeving
- Fotografie
- Letteren
- Architectuur
- Lezingen
- Veilingen
- Laatste kans
- Buitenland
- Groot-Brittannië
- Duitsland
- België
- Frankrijk
Ik vind theater erg boeiend. Dit komt omdat ik erg van toneelspelen hou. Als er weer een toneeluitvoering op school is ga ik er ook altijd naar toe. Vorig schooljaar heb ik zelfs zelf meegedaan. Ook kleinkunst, zoals cabaret, vind ik leuk om te zien. Het is leuk om even alles te vergeten en te lachen om de grappen van bijvoorbeeld Youp van ’t Hek of Hans Teeuwen.
Wat me absoluut niet leuk lijkt zijn opera en tentoonstellingen over letteren. Opera omdat ik het niet mooi vind klinken en het te langdradig vind, en tentoonstelling over letteren niet omdat ik absoluut niet geïnteresseerd ben in talen en alles wat daarmee te maken heeft.
Het artikel dat ik heb samengevat heet American Dream en is geschreven door Willem Ellenbroek. Het gaat over een foto-overzicht die is samengesteld door een Belg en een Amerikaan over de American Dream. Weinig mensen weten er iets van af, omdat Hollywood er nog geen films over gemaakt heeft. De grote vraag op de tentoonstelling is de volgende: Tussen 1840 en 1940 was er de American Dream. Nu zijn de symbolen zichtbaar. Voor het eerst is één van die symbolen vernietigd. Hoe wordt daarop gereageerd? Zal de American Dream voortleven nu één van die symbolen verdwenen is? Op de tentoonstelling wordt duidelijk gemaakt hoe de American Dream tussen 1840 en 1940 precies was.
De foto’s zijn in zes hoofdstukken ingedeeld: Bevolking, vrijheid gelijkheid strijd, trots om helden, Amerika groeit industrieel, wildernis veroveren, nederzettingen worden wereldsteden.
Op de foto’s staan geen schokkende gebeurtenissen. De droom is de mogelijkheid hebben status te verwerven, maar ook om te falen. Alle hoofdstukken gaan over het overwinnen van problemen.
Veel van zulke foto’s zijn gemaakt voor thuisgebruik of als reclame voor een bepaald product dat een image wilde krijgen. (In die tijd was een image nieuw.)
Ook de in de VS zo vroeg opgekomen emancipatie is duidelijk te zien.
Ik zou denk ik niet naar deze tentoonstelling gaan, omdat het me een beetje veel van hetzelfde lijkt. Het zijn dus vooral foto’s van mensen die willen laten zien wat ze bereikt hebben. Die paar die in de krant afgebeeld stonden waren duidelijk genoeg. Verder ben ik meer geïnteresseerd in het Amerika van nu dan in het Amerika van toen.
De soorten kunst en cultuur zijn opgedeeld in 4 hoofdcategorieën. Die bestaan dan weer uit subcategorieën. Met categorieën bedoel ik soms ook rubrieken. Laatste kans is bijvoorbeeld een rubriek over tentoonstellingen die nog één keer herhaald worden. Hieronder de verdeling:
- Theater
- Dans
- Jong
- Theater
- Kleinkunst
- Muziektheater
- Muziek
- Klassiek
- Opera
- Pop
- Jazz
- Tentoonstelling
- Beeldende kunst
- Vormgeving
- Fotografie
- Letteren
- Architectuur
- Lezingen
- Veilingen
- Laatste kans
- Buitenland
- Groot-Brittannië
- Duitsland
- België
- Frankrijk
Ik vind theater erg boeiend. Dit komt omdat ik erg van toneelspelen hou. Als er weer een toneeluitvoering op school is ga ik er ook altijd naar toe. Vorig schooljaar heb ik zelfs zelf meegedaan. Ook kleinkunst, zoals cabaret, vind ik leuk om te zien. Het is leuk om even alles te vergeten en te lachen om de grappen van bijvoorbeeld Youp van ’t Hek of Hans Teeuwen.
Wat me absoluut niet leuk lijkt zijn opera en tentoonstellingen over letteren. Opera omdat ik het niet mooi vind klinken en het te langdradig vind, en tentoonstelling over letteren niet omdat ik absoluut niet geïnteresseerd ben in talen en alles wat daarmee te maken heeft.
De foto’s zijn in zes hoofdstukken ingedeeld: Bevolking, vrijheid gelijkheid strijd, trots om helden, Amerika groeit industrieel, wildernis veroveren, nederzettingen worden wereldsteden.
Op de foto’s staan geen schokkende gebeurtenissen. De droom is de mogelijkheid hebben status te verwerven, maar ook om te falen. Alle hoofdstukken gaan over het overwinnen van problemen.
Veel van zulke foto’s zijn gemaakt voor thuisgebruik of als reclame voor een bepaald product dat een image wilde krijgen. (In die tijd was een image nieuw.)
Ook de in de VS zo vroeg opgekomen emancipatie is duidelijk te zien.
Ik zou denk ik niet naar deze tentoonstelling gaan, omdat het me een beetje veel van hetzelfde lijkt. Het zijn dus vooral foto’s van mensen die willen laten zien wat ze bereikt hebben. Die paar die in de krant afgebeeld stonden waren duidelijk genoeg. Verder ben ik meer geïnteresseerd in het Amerika van nu dan in het Amerika van toen.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden