Neembaar van Leo Vroman

Uit de dichtbundel "Neembaar " van Leo Vrooman: Voor wie dit leest. Leo Vroman heeft dit gedicht geschreven in Amerika in de periode '46-'48. keuze Het gedicht raakte me als direct aan mij gericht, alsof de schrijver wist dat ik het las. Ik vind het een mooi gedicht omdat er heel mooi uiting wordt gegeven aan gevoelens. Ook vind ik het goed opgebouwd. Verdieping Samenvatting In het gedicht spreekt de dichter zelf tot de lezer. Het aantal betrokkenen lijkt oneindig en lijkt de mensheid zelf. De zin "Wat kan ik doen, ik kan u niet bereiken" spreekt mij erg aan. De dichter probeert zijn verlangen naar de nabijheid van de lezer weer te geven. De dichter vindt het jammer dat hij de lezer niet direct kan bereiken en
niet kan zien hoe de lezer reageert op de troost die hij met dit gedicht wil aangeven aan de mensen. Het is echt een gevoels gedicht. waarin de dichter zichzelf heel erg open geeft (de naaktheid van mijn woorden 6e strofe) en de lezer vraagt om zich niet overvallen te voelen.
Onderzoek Het is een gevoels gedicht waarin het woord liefde meerdere keren wordt gebruikt. Woorden als 'bereiken', 'troosten', 'wenen', 'griefde', 'hunkeren' , 'smelten van pijn', 'vergeven', 'raken', en 'wees gerust' geven veel gevoelswaarde aan de tekst. De dichter klaagt dat de lezer voor hem en de troost die hij wil geven (on)bereikbaar is en hoe hij dat in het gedicht met hart en ziel wil uiten. Het hele gedicht gaat daar over. Er is een ontwikkeling in de manier van weergeven van betrokkenheid van de dichter met de lezer. Eerst is het het gevoel van onmacht van de dichter omdat de woorden niet genoeg zijn om zijn mate van betrokkenheid weer te geven, dan wordt het de aanraking met het papier; huid op huid. Dan in het 6e couplet de naaktheid van de woorden, in de laatste strofe de kus in de woorden, uiting van liefde. Het gedicht heeft zeven strofes met elk vier versregels. De dichtvorm is traditioneel; de versregels eindigen in rijm
ABBA ABAB AAAB ABBA ABBA ABAB ABCA (ABAB) (ABBA) In de derde strofe zag ik eerst de rijm als afwijkend (AAAB), maar 'menige' rijmt op 'enige', dus gaat de rijm ook naar ABAB. In de laatste strofe gebeurt eigenlijk hetzelfde; op het eerste gezicht lijkt de rijm af te wijken, maar als je de eerste regel doorleest tot aan 'gerust', dan volgt in 'gekust' het rijmwoord en krijg je ABBA. Niet alleen door het afwijkende rijm vallen strofe drie en zeven op; de laatste zinnen zijn korter en het kernwoord is liefde. Aan "Voor wie dit leest" geeft de dichter het maximale dat hij te geven heeft namelijk zijn liefde en troost voor de lijdende mens die de boodschap verstaat en wil (durft) ervaren. Hij reikt het aan. Beoordeling Het gedicht raakte heel diep een punt in mij waar ik behoefte heb aan troost. Als ik dit lees durf ik toe te geven aan mijn gevoel van niet begrepen te worden in mijn ziekte, mijn pijn..... Ik heb altijd pijn maar niet begrepen worden doet nog veel meer pijn; dat is mijn tweede pijn. De dichter weet dat hij mij als mens niet kan bereiken maar wel door deze woorden. Daarom was het heel ontroerend. Hij is er dus in geslaagd om die emoties met zijn woorden op te roepen. Door de opbouw van het gedicht wordt er heel zorgvulgig mee omgegaan en daarom lijkt het heel natuurlijk.. Hij geeft je de tijd, langzaam aan worden de gevoelens steeds sterker. Hij kiest heel goede woorden die de emoties als vanzelf boven halen, alsof hij een schouder om je heen slaat. Leo Vroman is arts. Ik denk dat hij daarom de troost, die hij weet dat mensen nodig hebben, goed in gedichten kan vatten. De troost die hij wil geven komt bij hem vanuit zijn liefde voor de mensheid die lijdt. Hij vraagt de lezer om die liefde te begrijpen en zich niet overvallen te voelen door de gevoelens die het gedicht oproept, door de intimiteit van zijn woorden (dat u door deze woorden werd gekust). Als arts gebruikt hij het ook als uitlaatklep.